Deep Purple - Live in Europe, 1993 (2006)

Opnieuw een live album uit de archieven van Deep Purple, en ditmaal zowaar een 4-disc set! De set bestaat uit twee verschillende registraties van de 1993 toer. Misschien wel een beetje overbodig voor de gemiddelde fan, maar toch de moeite voor de completisten en voor iedereen die vond dat Come Hell Or High Water gewoon te kort was. (wat ik dus zelf ook vond)

De geluidskwaliteit van de twee shows is dik in orde, de band zelf is redelijk op dreef, en klinkt net wat beter dan op de Come Hell Or High Water Cd. Heb je die live cd dus nog niet dan is Live Across Europe zeker de betere. Heb je hem wel zal je moeten beslissen of het je geld dan wel waard is om WEER een live album van Deep Purple in huis te halen. Ik heb hem in ieder geval, hoewel ik dan wel er bij moet zeggen dat ik het een klein beetje overkill vind om 2 bijna identieke shows in één package te stoppen en het natuurlijk uitmelkerij van jewelste blijft voor de fans.

Deze CD bestaat uit twee concerten van de 1993 tour. Er is een groot verschil ik zowel geluidskwaliteit als de kwaliteit van het optreden. De CD van Stuttgart klinkt zeer goed en het optreden is ook erg geinspireerd. Veel solo's die erg goed werken. De Birmingham show is veel minder sterk, vooral doordat de nummers kort worden uitgevoerd. Dit optreden werd verpest door Blackmore, die er de pest in had en pas halverwege het openingsnummer Highway Star op het podium kwam en daardoor ook de andere bandleden beinvloede.

Wel goed om het verschil tussen een goede show en een matige show te kunnen horen.

Ik sla toch maar een keertje over...... .

Niet doen Hans, gewoon halen. Echt de moeite waard ! Het is het laatste van de ons zo geliefde Mk II. Bovendien is de kwaliteit zeer zeker de moeite waard. Ik moet wel bevestigen dat martinusx gelijk heeft dat Stuttgart de betere van de twee is. Birmingham aan de andere kant is memorabel vanwege het Blackmore incident. Hans, halen die hap..........

OK, ik ga nu naar Free Record Shop of FAME! .

En ?????????

Zowel bij Fame! als bij FRS heb ik 'm niet zien liggen . Maar ik zoek gewoon verder .

Ik ben nu al enige tijd zoekende.... . Maar ik heb deze cd nog nergens kunnen vinden . Volgende week, zaterdag 2 december, is er een héél grote cd/dvd beurs in de Jaarbeurs te Utrecht. Mischien dat ik daar deze cd op de kop kan tikken .

Je zult hem inmiddels beluisterd hebben ?

Ik heb 'm inmiddels gedownload . En inderdaad beluisterd . Ik heb niets toe te voegen aan de lovende woorden die op deze site over dit album reeds zijn geschreven .

Opmerkelijk is dat beide dubbel-albums nu ook apart te verkrijgen zijn voor een redelijk prijsje (12.99 euro per stuk in de mediamarkt dacht ik). Misschien leuk voor de mensen die ze niet per sé allebei in bezit hoeven hebben.

het Birmingham concert wordt zwaar onderschat. Door een boze Blackmore (hij had weldegelijk een punt), een ietwat gespannen optreden, maar de spaarzame momenten waarin Blackmore schittert, daar schittert hij ook geweldig, zoals prachtig subtiel gitaarwerk bij Anyones Daughter, de solo van Child In Time, het intro van Anya (helaas geen lange solo in het nummer zelf), de solo tijdens Woman from Tokyo en het ronduit duivels, intens kwade (en dus emotionele) gitaarspel, precies passend bij de titel van het nummer The Battle rages On. En dan met dat heerlijk smerige, gruizelige, doch kraakheldere stratgeluid, zijn mooiste geluid ever!

Maar uiteraard kent Stuttgard ook zijn vele hoogtepunten en is algemeen beter dan Birmingham.

Deze twee complete shows inmiddels ook op CD gehoord. In beide gevallen is Ian Gillan niet altijd even goed bij stem. De uitvoeringen van Highway Star maken nogal verschil. Dat Birmingham concert kan je toch beter met beeld zien. Voor m'n plezier zet ik liever het Stuttgart concert op.
Met de improvisaties van The Mule en Hall of the Mountain krijg je wat verdienstelijk gerek, en hier zetten ze als extra nummer een knappe uitvoering van Speed King neer.

Eens. Deze is er een voorbeeld van. De critici kunnen van mij het dak op. De recentere nummers - Anya, The Battle rages on, A Twist in the Tale etc. zijn allemaal beter dan de originele studio opnames, wat geheel in de traditie van deze band is. Gillan zingt die ook prima, doodgewoon omdat ze aangepast zijn aan zijn beperkte capaciteiten anno 1993. Anyone's Daugher is een bijzonder aangename verrassing.
Aan de klassiekers waag ik me niet, omdat ik onvermijdelijk ga vergelijken met de liveversies van 1970-72 en dat kan de band anno 1993 nooit winnen.

Geloof me. Vertrouw nooit blindelings op critici als het om hardrockbands gaat. Ze hebben me er toe aangezet vijf jaar te aarzelen voor ik naar Deep Purple live in de jaren 80, 90 ging luisteren. Daar heb ik nu spijt van.
Nou werkt de band zelf ook niet erg mee. Na het vertrek van Blackmore hebben de anderen zich erg negatief uitgelaten. Soms was dat terecht - hij kwám te laat het podium op - maar niet altijd. Aan deze tracklist kan ik onmogelijk aflezen dat hij een dictatoriale conservatief was die met de andere bandleden geen rekening hield.
Uiteraard verwaardigt Blackmore zich niet zich in interviews te verdedigen. Wel is het me opgevallen dat hij na zijn vertrek positief blijft over de anderen én Steve Morse een uitstekende keus vindt (zei hij trouwens ook van Bolin in 1975). Bovendien is hij opvallend eerlijk over zijn eigen fouten (het ontslag van Glover in 1973, te lang in de band blijven na 1989), iets dat onder sterren erg zeldzaam is.
Afijn, terug naar deze CD. Als ik verschillende beschrijvingen lees krijg ik toch de kriebels en wil nagaan hoe de klassiekers anno 1993 klinken.
Rare band (de karakters, niet de muziek).

Wat is Mr. Blackmore toch volslagen geschift zo af en toe.

YouTube - Deep Purple - HighwayStar HD 1993 ( Birmingham )

Hij komt op na het tweede refrein en levert een fantastische solo af. Vervolgens gooit hij een glas water naar de camerman.
Gillan klinkt verschrikkelijk. Ik begrijp heel goed dat Blackmore 10 dagen later vertrok als ik dit hoor.

Ik denk niet dat schijf 3 en 4 (birmingham) veel vaker dan 1 x in de speler zijn geweest. Schijf 1 en 2 (Stuttgart) daarentegen zeker wel.

Kan me goed voorstellen dat Stuttgart (16-10-93) veel vaker gedraaid wordt dan Birmingham (9-11-1993). Bij mij zal dat net even andersom zijn geweest, want uitgerekend Birmingham werd op die oude Come Hell or High Water video uitgebracht en deze Live Across Europe 1993 heb ik destijds van iemand geleend voor nadere beluistering; maakt die oude Come Hell or High Water CD volstrekt overbodig. Uit een korte leergang op Wikipedia blijkt dat voor dat album Anyone's Daughter uit Birmingham komt en de rest Stuttgart. Een enkel album van deze tour is vanzelf vrij karig, gelukkig dat er voor de liefhebber die 4CD is.

Ja, akkoord, ik ken de Come Hell.. dvd ook wat langer dan deze en met beeld een stuk aangenamer dan de twee laatste cd's hier. Mede daardoor blijven ze fysiek in het kartonnetje.

Voor alleen live in Stuttgart , wat ook een veel betere show is, had ik deze ooit eens aangeschaft.

Jij wist het al en ik kom er vandaag achter dat zeven jaar later Stuttgart los is uitgebracht; vanmiddag een exemplaar van iemand meegekregen voor beluistering. Deep Purple - Stuttgart 1993 (2013) - MusicMeter.nl
Ben een beetje het overzicht verloren van wat er allemaal van Deep Purple wordt uitgebracht.