Genesis - Abacab (1981)

Komt die tour ook naar ons kikkerland? Of halen we er met z'n allen onze neus voor op... "Abacab" is toch niet zo'n beroerd nummer c.q. album?

Main set Last Domino Tour. Bron: Domino (Genesis song) - Wikipedia - en.m.wikipedia.org

"Duke's Intro" ("Behind the Lines/"Duke's End")
"Turn It On Again"
"Mama”
"Land of Confusion"
"Home by the Sea/Second Home by the Sea"
Medley:
"Fading Lights"
"The Cinema Show"
"Afterglow"
"Hold on My Heart"
”Jesus He Knows Me”
”That 's All”
”The Lamb Lies Down On Broadway”
"Follow You Follow Me"
”Duchess”
”No Son Of Mine”
"Firth of Fifth"
"I Know What I Like (In Your Wardrobe)"
"Domino”"
"Throwing It All Away"
"Tonight, Tonight, Tonight
"Invisible Touch"

Encore

"I Can't Dance"
”Dancing With the Moonlit Knight
"The Carpet Crawlers"

Nee dat zit er niet in. Laatste show is half December in Boston en dat schijnt echt de laatste te zijn.

Nou, dat is geen verkeerde setlist

Het album begint niet eens zo verkeerd. Abacab en ook No Reply at All en Me and Sarah Jane zijn aardige popsongs. Verder is het wel zoeken naar goede momenten. Man on the Corner is een aardig Collins-nummer in de stijl van Another Day in Paradise maar heeft weinig op een Genesis-album te zoeken. Over Who Dunnit is genoeg gezegd. De heren realiseren zich zelf maar al te goed dat dit hun slechtste nummer ooit is. Leuk om te zien hoe ze daarop met humor terugblikken in deze interviewserie ('the most awful sound!') > Genesis - Interviews - (ATOTT - W&W - ATTW3 - Duke - Abacab) - YouTube Ook het concert in Leiden waar ze werden uitgejouwd wordt even gememoreerd.

Misschien wel net zo erg vind ik Keep It Dark dat makkelijk kan meedingen naar de irritantste riff ooit gemaakt. Om hoofdpijn van te krijgen. De overige nummers zijn vooral kleurloos, al heeft Dodo/Lurker nog wel zijn momenten met fijn drumwerk en een aardige overall sfeer. Maar toch ook weer irritante synthesizers, wat bezielde Tony Banks op deze plaat?

Dat het album afsluit met de woorden 'just put another record on' is wel toepasselijk. Toeval?

Volgens mij gaat het liedje over een oude rock 'n' roller, die niets anders wil dan dat er nog een plaatje wordt gedraaid. Dus zet nog maar een rock 'n' roll plaat op!
Ik zie er wel een knipoog in, want Genesis wilde met deze plaat juist iets anders dan ze altijd al deden.
Onwaarschijnlijk dat er bedoeld wordt: 'Just put another Genesis record on'

Wel grappig dat mensen zo vallen over dit album, maar ik begrijp het ook wel als je helemaal wild bent (was) van de "oude" Genesis. Er is echter ook een categorie mensen (waaronder ondergetekende) die niet veel hebben met het oude Genesis werk en voor die mensen was dit wel een instap naar de muziek van Genesis. Ook ik ben er destijds in gekomen via Abacab in 1981. Heb het oudere werk wel geprobeerd maar daar kan ik niet lang naar luisteren, behalve naar een plaat als Seconds Out en 3 Sides Live. Ik heb het oude werk hier wel staan maar ik kom er nog steeds niet doorheen. De solo platen van Peter Gabriel kan ik dan wel weer prima hebben en die draai ik ook liever dan het solo werk van Collins. Maar het blijft natuurlijk een kwestie van smaak en daarin verschillen ook de meningen.

Zwak Genesis album
Alhoewel ik de titeltrack wel sterk vind, dan ben je beter af met de live versie op three sides live....die i.m.o stukken beter klinkt dan deze studio versie
Dit album kun je beter links laten liggen
zeker wat het album totaal plaatje betreft

Ouch! Deze is toch wel een pak minder dan het voorgaande op mijn zoektocht. Kleurloos en zielloos zou ik dit willen noemen. Titeltrack en Dodo/Lurker redden nog enigzins de plaat, maar alles wat er tussen staat en na komt is zo anoniem dat het weg glijdt in een groot zwart gat. 2 sterren voor beide songs.

wat mij betreft een prima album, helemaal passend in het tijdsbeeld van 1981. zeker niet hun beste, maar de recensies hier doen ‘abacab’ geen recht. het is gewoon niet de oude progrock van destijds, dat zul je moeten onderkennen. ik heb het vinyl weer eens opstaan, en ik word er blij van!

Kwestie van smaak, maar inderdaad voor die tijd was het een ‘ok’ album. Vergeet niet welke kwaliteit Genesis tot die tijd had geleverd en dan was dit een té grote verandering, althans zo lees ik dit album. Maar de volle pond geven gaat mij in ieder geval te ver, zeker vanwege het draaknummer wat hier al vaak voorbij is gekomen. De eerste 5 track met MotC maken het een voldoende.

Het is dat whodunnit erop staat, dat ervaar ik als erg irritant, maar voor de rest een topplaat. Ik ben ook een fan van de jaren 70 Genesis, waardoor ik lang een weerstand voelde tegen de latere, jaren 80 albums, maar dat vooroordeel is afgestorven en ik hoef het ook niet terug.

Nee, zeker geen topplaat. Behoorlijk zwak en vooral richtingloos album met bijna geen goede songs. Vergelijkingen met zowel hun meer commerciële werk als hun symfonische platen vallen in het nadeel van dit album uit. 2 sterren

Ik heb het album nog niet in mijn collectie en heb het ook niet beluisterd, maar het is wel de vraag wat Who Dunnit? op dit album doet. Het is zo slecht, dat het vanzelf komisch klinkt. Het titelnummer klinkt daarentegen erg goed. Dat zijn de enige twee nummers die ik tot nu toe ken. Deze twee voorbeelden tonen aan dat het met dit album alle kanten op kan gaan voor mij. Dat is ook terug te zien in de wisselvallige recensies. Ik ben er wel benieuwd naar als ik dit album ooit ga beluisteren in de toekomst.

Luister eens naar het grandioze And then there were three. Die plaat wil je echt niet missen, geloof me.

Wij hebben een volstrekt verschillend gevoel voor humor...

Die staat hier ook in de kast hoor, net als de andere oude Genesis platen...

Helemaal mee eens! Ik vind het juist erg leuk hoe Genesis op dit album experimenteert met de keyboards, het fenomenale titelnummer is daar absoluut het beste voorbeeld van. Zeker een van de beste nummers van de band. Jammer eigenlijk dat die albumversie nooit in de Top 2000 heeft gestaan.

Niet het hele album is goed, No Reply At All en Who Dunnit? halen de beoordeling van dit album naar beneden. Maar 2,86 sterren voor dit album? Dat vind ik vrij laag. Gewoon een prima album zolang je het niet met het oudere werk vergelijkt.

Soms ben je weleens wat aan het You Tuben en dan komt er ook weleens iets langs dat je denkt van 'Hé, leuk ! Lang geleden !' Dus net ook en toen plots.....

Keep it Dark- It's Gonna Get Better

.....plots ben ik weer 15, lig op mijn bed en ik heb het eerste boek van In de Ban van de Ring in mijn handen en heb de naald van mijn pick-up net op de ronddraaiende lp van Abacab gezet .

Ergens dus in 81 of 82. Ik zie de plaat op de pick-up haar rondjes draaien, bekijk de posters op mijn muur, het bureau waar ik zo weinig aan zit. Maar ik lig lekker op mijn bed en ik open mijn boek en ik lees en beleef hoe Frodo en zijn vrienden op de tonen van dit album door Midden-Aarde gaan reizen terwijl Collins, Banks en Rutherford samen muziek maken die het verhaal van Tolkien begeleidt.

En zo heerlijk hoe ik in mezelf nu vandaag in 2025 met deze muziek terug kan reizen in de tijd naar de jaren 80. En ik dan weer in mijn eigen gecreëerde fantasie wereld van Tolkien kan stappen. Moeiteloos !

Vraag mij niet waarom maar zelfs de teksten van Abacab vond ik passen bij de dikke drie boeken die ik verslindend las. Ik bedoel: Keep It Dark !

I wish that I could really tell you
All the things that happened to me
And all that I have seen.
A world full of people their hearts full of joy,
Cities of light with no fear of war,
And thousands of creatures with happier lives,
And dreams of a future with meaning and no need to hide.

Oh, keep it dark.

Moeilijke vind ik dat ik tegenwoordig nog moeilijk een boek kan lezen. Ik ben het verleerd op de één of andere manier. Maar de sfeer van dit album is voor mij een unieke beleving. Het liefst zou ik zo dat boek weer uit mijn kast willen pakken en starten met lezen maar ergens heb ik een bepaald geduld, een soort rust verloren die toen wel bestond.

Maar als ik dan het YT filmpje zie en de eerste synths tonen hoor dan zie ik ook een band die niet meer bestaat maar daar in 1984 volop in hun kracht van die jaren staat. En zo zelfverzekerd !

Er komt ook nog een andere herinnering uit die tijd naar voren, iets later, ergens in 1983. Er staat een blond meisje tegenover mij. Ik ken haar wel maar ik ben te verlegen om haar zelfs maar te benaderen. Ze is zo mooi, behoort bij de populaire club op mijn school en voelt aan als onbereikbaar. Maar nu staat ze tegenover mij en vraagt aan mij of ik die jongen ben die Genesis zo goed vind want ze heeft op dansles gedanst op Illegal Alien en had aan mij moeten denken...

Dat meisje werd mijn Sarah Jane..

Me and Sarah jane,
In silence walk along the shore,
Tears of joy and mocking laughter,
Words lost in the wind.
The tide was rising,
But there we stayed,
We had no fear of dying
We weren't afraid.

Zij en ik.. We draaien in de wereld van vandaag nog steeds om elkaar heen. Ze loopt al zo lang in mijn leven mee. En dat voel ik ook bij deze muziek van dit album. En bij nog veel meer andere muziek. Zij is..

Maar dat kan je daar hier lezen...

Leuk dat belevingen zo enorm kunnen verschillen. Ik heb nooit de relatie gelegd tussen IdBvdR en Abacab, terwijl ik toch een groot liefhebber van zowel de boeken als Genesis ben. Ik las ze voor het eerst op vakantie, als 13-jarige. Drie weken in Frankrijk waarbij ik niet van mijn tuinstoeltje afgeweest ben. Sindsdien lees ik ze elke paar jaar wel een keertje.

Pas een aantal jaar later kwam ik in aanraking met Abacab, toen ik Genesis net ontdekt had via We Can't Dance. Ik had die CD geleend en op een cassetteband van 90min. gezet, waarbij er dus zo'n 20 minuten ruimte over was. Uit dezelfde bibliotheek dus een andere CD van Genesis gehaald: Abacab, omdat het hoesje zo raar en toch wel mooi vond. Als ik nu Fading Lights luister en de laatste klanken wegsterven, hoor ik in mijn hoofd altijd die eerste WOOOSSHH! met die pulserende keyboards van Abacab starten.

Omdat het bandje maar 90min aan speelduur had, eindigde Abacab voor mij dus ook met Keep it Dark. Wonderlijk genoeg paste dat nummer er nog nèt op. En daarna begon het tikken van de klok van No Son of Mine weer.

Mijn belangstelling voor Genesis verschoof vrij snel na het verschijnen van We Can't Dance naar Pearl Jam, omdat dat natuurlijk een veel coolere band was. Het duurde dan ook jáááren, voordat ik het prijsnummer Dodo/Lurker pas hoorde, toen mijn interesse in Genesis via de albums van Peter Gabriel weer gewekt was. Abacab was, samen met ...ATTWT zo'n beetje het laatste album van de band wat op mijn plank belandde. (Met uitzondering van het album Genesis, dan. Wat is dat een bedroevende plaat, zeg... Maar dat hoort op een andere pagina...)

Heerlijk om te lezen dit, meneer en FrodoK!

Ja schitterend! Exact zoals muziek in mijn wereldje en door mijn bril beleefd en ondergaan moet worden.

Mooie verhalen. Dank daarvoor.

Goede redenen ook om deze draak weer eens te draaien.

Dank meneer, ga deze weer eens horen, is al even vergeten, ben meer een Duke.

Belofte maakt schuld!
Vandaag weer eens op de tafel gehad, daarna nog eens in de auto. Erg hoog waren mijn verwachtingen niet, was dit album al eens vergeten in een recensie rondom Duke en dat was het.
En potverdorie, het viel me eigenlijk behoorlijk mee. Abacab, Dodo/Lurker, Me and Sarah Jane, Man on the corner, Another Record! Das een behoorlijk blokje muziek!
Ik moet deze met een halfje verhogen naar een voldoende. Geen Duke, geen Trick maar in retrospect beter dan ik dacht.

Lol, heb deze en Duke ook maar weer eens de revue laten passeren. Blijf bij dezelfde sterren maar toch weer leuk om te horen. Heb zelfs echt weer eens geprobeerd om Who Dunnit? proberen te snappen maar pfffff nee. De rest is zeker ok met de titeltrack en Me and Sarah Jane mijn favo’s zijn

Ik heb deze plaat (as we speak) altijd overgeslagen dus dat belet enige objectiviteit. Nu wil het geval dat ik een bootleg heb (cd 5 van de tegenwoordig populaire "Broadcast Collections") en ik kan het niet anders zeggen: door de koptelefoon klinken deze nummers fan-tas-tisch! Mogelijks is er in de vroege eighties wat misgelopen in de productie, maar wat ik hier live hoor brengen is lang niet fout...