Fleetwood Mac - Tango in the Night (1987)

Lichtvoetig album. Net 3*

Voor mij een klassieker, dit album. De meeste nummers staan nog als een huis. Draai het dan ook nog regelmatig en tsja, ben er gewoon mee opgegroeid, dit album. Vooral When I see you again is zo tergend mooi gezongen door Stevie Nicks. Kippenvel!

Nou, laat ik het nog even op 2* houden. Aantal fijne nummers maar Big love en Family man zijn zó verschrikkelijk...

Super album!

Vooral Isn't It Midnight!

Maar Big Love, Everywhere, Mystified (Christine McVie) en You And I , Pt.2 (is Pt.1 ooit gemaakt?) mogen er ook zijn.

Commercieel een groot succes dit album, waar ook aardig wat hitsingles vanaf zijn getrokken. Het album ligt erg goed in het gehoor. Voor mij als hoogtepunt de single Everywhere, die is echt mooi.

Ja Marcel ik ben het weer helemaal met je eens, echter "Little Lies" is voor mij hoogtepunt 2 van dit mooie album

Met vriendelijke groet,

Tikkeltje commercieel maar prima album al geef ik zelf meer de voorkeur aan Rumours,Tusk of the dubbellaar the Chain of hun beginperiode met Need your love so bad of het wonderschone Albatross !

Weer een goed Fleetwood Mac album na Rumours en Tusk

Ik zie mij nog staan op de kermis, smachtend te kijken naar die knul die ik helemaal geweldig vond. Uit de speakers hoorde je het nummer "Big Love" snoeihard.....ik heb toen die LP gekocht om dat nummer. Kreeg uiteindelijk kontakt met die knul maar die bleek niet zo te cool te zijn als ik dacht maar dat nummer "Big love" heeft daardoor wel een speciale dimensie gekregen. Puur sentiment. "If i could turn the page"....openingszin van "Little lies...tell me, tell me, tell me"......lekker deuntje. Heel goed album, veel goede nummers...."Family man" vind ik niet zooooo.....een beetje hoog NCRV-gehalte, zo'n braaf deuntje. Voor de rest PUIK!

-4-

DE come back na het teleurstellende Mirage.
Oom Mick had weer eens geld nodig en riep de leden bij elkaar (Lindsey in het bijzonder).
Resultaat is 1 van de beste come back albums van de jaren 80.
Lindsey heeft het niet echt solo kunnen maken maar kan samen met de band blijkbaar wel goede rock maken (Big Love) en Christine bewijst wederom zonder problemen lichtvoetige love songs (Everywhere) uit haar mouw te schudden.
Helaas het laatste goede album in deze line up.

Het album klinkt iets teveel jaren 80, maar blijft goed.
Vreemd genoeg is mijn favoriete nummer nog helemaal niet genoemd. Tango in the night vind ik met afstand het beste nummer op het album, zelfs een absolute top 10 notering als ik ooit een lijstje met favoriete Fleetwood Mac nummers zou maken.

Everywhere en Little lies heb ik iets teveel gehoord en Family man is het enige mindere nummer ; verder niets op aan te merken.

Zeer geslaagd album, is niet te vergelijken met Rumours. Allebei van een aparte klasse. Jammer dat ze vervolgens dit nivo niet kunnen vast houden. Als je al na gaat hoeveel singles hier succesvol van waren.
De invloed van Lindsey is wel erg groot, maar hij laat genoeg ruimte overl mensen vergeten dat hier maar liefst 3 zangers van kwaliteit in zitten, die elkaar tevens goed kunnen aanvullen.

Nou deric, ik vind dat je het laatste album Say You Will ook niet moet onderschatten qua niveau!
Het haalt het niet bij dit album, maar is absoluut beter dan de albums die ze hier tussenin hebben afgeleverd!

Iedere keer als ik deze plaat hoor, krijg ik weer het zelfde gevoel en scenario in me hoofd: In de auto op de achterbank als kleine koter, in het donker rijdend op een felverlichte snelweg (langs schiphol) en de regen die zachtes op de ramen tikt.

Voor de meeste waarschijnlijk een onbegrijpelijke en onnozele uiting van het gevoel bij deze plaat. Maar iedere keer als ik nu in de auto zit in de avond, dan moet deze weer op!

Jah beste mensen, deze plaat verschrikkelijk vaak gehoord, en vooral in de auto dus, en ik kan zeggen dat dit toch echt schitterend jeugdsentiment is. Jaren later kan ik het nog steeds heel erg waarderen, en beschouw ik Fleetwood Mac nog steeds als een fantastische band. Staan parels van nummers op deze plaat!

Zeer mooi album. Vooral Seven wonders, everywhere, tango in the night en little lies kunnen me zeer goed bekoren en de rest varieert van gewoon tot goed.
4, 5 * zijn zeker verdient voor dit album.

Nog zo´n klassieker van FM, en weer een heel groot commercieel succes met een boel hits erop. Hele mooie productie en hoes. Favoriete nummer...het titelstuk.

Tien jaar of zowat na hun klassieker RUMOURS flikken ze het hem weer.
Met een geweldig goed album, ok, iets minder overbluffend dan vernoemde klassieker, maar toch zeer lekker plaatje is dit !
Little Lies is onweerstaanbaar, maar Family Man van Buckingham is hier toch wel de max !
Alhoewel Seven Wonders (van Stevie Nicks toch hé ?) is ook een geweldig lekkere rocksong !
4 sterren zondermeer ****

Dat zal niet iedereen hier met je eens zijn,
maar blijft dat dit gewoon een steengoed album is.
4,5*

dit is het laatste top-album van FM , na hun klassieker Rumours en hun allerbeste album Tusk .
jammer dat het hier `n beetje eindigd .
inderdaad Patrick , Family Man is `n max .

Geen slecht album, maar het is geen waardige opvolger van 'Rumours' of 'Tusk'.
Klinkt wat overgeproduceerd. Vooral Buckingham en Nicks zijn hier in topvorm.

Goed album met voor mij toch wel een aantal muzikale hoogtepunten zoals alleen al het begin van Everywhere maar Mystified en Welcome to the room Sara blijven de favorieten voor mij.

4 sterren

matig album

met de hits, maar sommige nummers doen me helemaal niks.

*** /5

Seven Wonders is een song die ik altijd doorskip, een van de minste nummers uit de koker van Nicks imo. Ik vind de rest van haar songs op dit album eigenlijk allemaal maar redelijk zeurderig klinken..
Big Love, hoewel natuurlijk klassiek geworden in de uitvoering op the Dance (mensen die deze nog niet hebben gehoord, onmiddelijk luisteren!), doet het in deze lekker kille studioversie ook zeker niet onverdienstelijk en ook Family Man tonen een Buckingham in productionele topvorm! De beste songs op deze plaat zijn echter van Christine McVie: Everywhere en Little Lies.

Mijn probleem bij deze plaat is echter dat alles mij net een beetje te glad klinkt, Buckingham is een prima producer, maar hij heeft nogal eens de neiging om iets te ver door te drammen, de rauwheid die ze vroeger nog wel hadden is hier vrijwel verdwenen, dat is jammer.
Daarom geen score in de lijn van Rumours, maar wel een ruime voldoende!

***1/2

Ik vind juist de Buckingham-nummers de sterkste hierop. De andere nummers zijn duidelijk met het oog op de hitlijsten geproduceerd en klinken net té gelikt.

Is eenieder trouwens bekend met het feit dat het eigenlijk een verkapt solo-album van Lindsey Buckingham is waarbij besloten is om het met FM op te nemen omdat de drummer er al z'n royalties doorheen gesnoven heeft?

en Nicks niet te vergeten....

Big Love is overigens mijn favoriete track van dit album, maar overall gezien erken ik de kracht van de 2 krakers van McVie.

Die kon er ook wat van.

Ik vind Christine McVie's aandeel op deze plaat ook wel vrij geslaagd.

Zwoele zomernachten, daaraan doet dit album me denken.

Oh, pretty baby
This feeling I just can't hide
You got me mystified

Ik zie vrij hoge cijfers voor dit album.Ik kan er niet in mee gaan.Een typisch voorbeeld van een 80's produkt.Te glad,te netjes en superklinisch.Daarbij is het songmateriaal mij te magertjes voor een groep als Fleetwood Mac.
Ik heb 'm laatst weer eens gehoord.Maar ik heb er helemaal niets mee.
Buckingham's nummers waren eigenlijk voor zijn solocd bestemt.het liep allemaal even anders.
De gedachtengang was natuurlijk om Ome Mick inderdaad uit de schulden te helpen.Dat lukte wonderwel,want het album werd een megasucces.

typische jaren,80 MORpop .knap gemaakt,mooie liedjes maar niet echt bijzonder.wel knap als je als van origine oubollig jaren 60,bleusrock bandje je muzikaal in 25 jaar tijd zo weet te ontwikklen.Ik moet tribal gathering gelijk geven dat tango in the night het beste lied was op deze Lp.instrumentaal het meest geaagde stuk op deze plaat. En fisherking,sorry,het is wellicht een ietwat commercieel album,maar echt lichtvoetig qua sfeer zou ik het niet durven noemen