erwinz schreef:
Fleetwood Mac heeft tussen 1968 en 2003 een fraai en buitengewoon fascinerend oeuvre opgebouwd. Het is een oeuvre dat in twee delen uiteenvalt, want de albums van de Britse bluesband (1967-1974) en de albums van de Brits-Amerikaanse popband (1975-heden) zijn niet met elkaar te vergelijken. De bluesband Fleetwood Mac kwam volgens de critici tot een ruime handvol vijfsterrenalbums, terwijl de popband Fleetwood Mac volgens dezelfde critici blijft steken op drie klassiekers.
De carrière van Fleetwood Mac bevat eigenlijk 4 delen: de bluesperiode (1967-1969) met Peter Green aan het roer en leverde 4 prima albums. Dan de wisselvallige overgangsperiode (1970-1974) met meerdere songschrijvers. Dan de periode 1975-1988 met Lindsey Buckingham als voornaamste songschijver en verreweg hun succesvolste periode. De periode nadien zonder Buckingham (jaren '90) is veel zwakker.
Zoals ik eerder zei vind ik
Tango in the Night een prima album (dankzij Buckingham) maar minder imponerend dan de drie albums in de 2e helft jaren '70. De 2 nummers van Stevie Nicks (Welcome to the Room... Sara, When I See You Again) zijn toch wel de minste songs hoewel niet slecht. Die tijd had Stevie Nicks ook te kampen met heroïneverslaving en haar vorige solo-album
Rock a Little was ook matig (na de twee sterke voorgangers).
Ik vind het overigens jammer dat het sterke
Down Endless Street werd weggelaten, geschreven door Lindsey Buckingham, was aanvankelijk voor zijn solo-album bedoeld wat
Tango in the Night oorspronkelijk was. Op de deluxe-versie staat die er wel op.