The Sound - All Fall Down (1982)

Ah, joh....ga gewoon voor de 5*!!

FYI: 'Where the Love Is' is van oudsher een van de faves van de 'Sound-aanhang'. Evenals 'Monument'.

Really.... wijk ik toch niet zoveel af van de gemiddelde fan ! Maar denk wel dat dit album omhoog gaat want ben met een huppelende smile nu aan het luisteren

Cruciale 3e plaat, die door slechte promotie van een teleurgestelde platenmaatschappij niet het succes werd waar men op hoopte.
Live bleef de band knallen en had een eigen trouwe fanbase.
Niets minder dan andere New Wave broeders,en All Fall Down had een beter lot verdiend.
Maar goed om te zien dat The Sound hier steeds meer waardering geniet.
Al hun werk is de moeite waard gebleken en de twee geweldige boxsetjes zijn een geschenk uit de hemel. Monumentaal.

Dat een relatief onbekende - behalve dan op sommige plekken in Nederland - band als The Sound nog altijd op waardering kan rekenen en ook nog tot op de dag van vandaag door nieuwe liefhebbers wordt ontdekt, doet zeker goed. De band heeft altijd al een zeer fanatieke fanbase gehad en nog steeds. Helaas is pas geleden ook de vader en een van de grootste fans van Adrian, Robert Borland, overleden. Fans waren tot voor kort altijd van harte welkom in zijn huis.

Rust zacht, Robert

Daar vertel je voor mij nieuws!....Robert leek mij een buitengewoon aardige man.

...rise and rise, rise above...

RIP

Glass And Smoke......zo briliant!

All Fall Down nu loeihard uit de speakers.
Fantastische plaat.

Heb je voorbeeld gevold Michael ! Dit album net weer eens hard (ega vindt dit ook mooi nl. ) gedraaid !
Idd Glass And Smoke is een van fantastische nummers met die scheurende gitaar door die ritmische drums en baspartijen heen!!!
Mooie stereo trouwens.

Alleen heeft het nummer wel een abrupte fade-out die niet in de originele opname zat zoals die destijds op LP is verschenen. Heeft dacht ik te maken met het feit dat de master-tapes van dit album kwijt zijn geraakt of zelfs vernietigd. Weet niet meer precies wat het verhaal is.

Het is idd erg abrupt. Ik wist echt niet beter dan dat het zo hoorde.
In de trand van het nummer past het wonderwel.
Het is een wat kil en dreigend nummer.
Boodschap vertolkt en boem! Klaar!!

Dat abrupte einde stoort me dus mateloos. Het slotakkoord behoort gewoon rustig weg te sterven.

Je hebt ongetwijfeld een punt.

Heb altijd gehouden van de live-versies van Where the Love Is. Vanwege dat volvette gitaargeluid.

The Sound - 5. Where The Love is - YouTube

(Paradiso)

Idd mooie versie!
Jammergenoeg deze jongens nooit live meegemaakt.
Dit album bevalt me erg goed en ben toe aan nog een box geloof ik

The Sound (Adrian Borland)-Song And Dance -Session 1982. - YouTube

From the Rare Singles & Sessions-Nicky Horne Session 1982

Mij totaal onbekend. Iemand hier?

Het is altijd lastig kiezen welk album van The Sound het beste is. Ze zijn eigenlijk allemaal even goed. Deze 'lastige' derde mag er ook zijn. Heel erg wave/postpunk en ook dit album heeft hedendaagse bands in het genre beïnvloed. Het gebruik van een drummachine was voor The Sound afkomstig uit de punkscene wel gewaagd. The Sound is een van die bands die nooit de erkenning heeft gekregen die ze verdienen. Dit album is gewoon goed. Geen enkel liedje valt tegen. Je moet de volumeknop wel wat naar rechts draaien voor het juiste effect!

Zeer zwaar onderschatte band☹️

ik begrijp je eerste indruk. Monument is inderdaad buitencategorie. de rest heeft meer of minder tijd nodig. dit is sowieso nog minder een huiskamerplaat dan FTLM.

Iets minder overdonderend dan FTLM, maar ik vind deze dan wel weer meer spontaniteit uitstralen.
Het is allemaal wat meer in your face en duidelijk dat The Sound niet mee wilden gaan in een persé commerciëlere koers.
De platenmaatschappij had dat ook in de gaten en de promotie liet te wensen over.
Zo bleef de groep een beetje in de middenmoot circuleren. Meer cult dan succes.
Maar kwalitatief niet minder dan andere succesvollere vakbroeders op dat moment.

Een album dat mij heel nauw aan het hart ligt en dát doen maar zeer weinig albums van andere - en vooral de meer succesvollere - vakbroeders van dat moment.

Aan de ene kant is het zonde dat The Sound niet meer herkenning heeft genoten, maar aan de andere kant is de status uiteindelijk wel erkend.
Hun livestatus bijvoorbeeld, daar konden veel andere bands een puntje aan zuigen.
Van de 2 geweldige boxsets draai ik de livecd's over het algemeen het meest.

Ik hoor ook het liefste de live-uitvoeringen. Heb dierbare herinneringen aan de 2 optredens die ik heb mogen meemaken in 1987, in hun nadagen...Energiek, vol passie...en meebrullen met z'n allen!

I was led by the heart. Led by the heart...FIRE!!

Jammerlijk nooit live gezien. Het was mij in de 80's ook volledig onbekend.
In de 90's wel eens van gehoord, maar ik luisterde toen naar heel andere muziek. New wave in ieder geval nauwelijks.
Gevalletje van te laat, maar blij dat ik The Sound toch ontdekt heb.
Beetje hetzelfde als XTC. Uiteindelijk ook een groot liefhebber van geworden.

Kennen jullie deze live-versies? Waren mij tot gisteren onbekend:

Rare Singles & Sessions-Nicky Horne Session 1982.
The Sound (Adrian Borland)-In Suspense-Session 1982. - YouTube
The Sound (Adrian Borland)-Song And Dance -Session 1982. - YouTube

Die 2 cd boxsets zijn geweldig, ook mooie remasters van de albums vind ik.

IN 1982 toen deze uitkwam direct gekocht op vinyl. Na Jeopardy en From The Lion's Mouth was het verplichte kost. Na het vinyl, ook op aparte cd en ten slotte ook het verzamelboxje aangeschaft, dat wel een mooi helder geluid heeft.
In 1982 was de pers zeker niet echt overtuigd van dit album. De ritmebox werd bekritiseerd en de energie van voorgaande albums werd wat gemist. Heb toen de band nog gezien op No Nukes. Achteraf bijzonder blij dat ik dat optreden heb meegemaakt, maar op dat moment was ik redelijk verbijsterd door de totaal onder invloed zijnde Adrian Borland. Op dat moment kon ik niet begrijpen dat je op deze wijze met het publiek omging. Maar achteraf is het wel heel memorabel, maar gaf ook aan dat de band niet echt stabiel was met zo'n frontman. Zeker voor Adrian Borland was het moeilijk te verkroppen dat hij in eigen land geen enkele voet aan de grond kreeg, succes was meer in de Benelux en Duitsland aanwezig. Hoewel dat succes ook maar bij een kleine groep liefhebbers was.
Het album haalde het niet bij de voorgangers. Daar kende ik ieder nummer door en door, maar bij dit album maar een enkel. 'All fall down" vond ik in die deprimerende tijd een pracht nummer, 'Where the love is' vond ik ook prachtig en 'Monument' natuurlijk. De andere nummers komen langzaam, maar zeker weer terug. Na al die jaren is het wat makkelijker het album te plaatsen. Als je zelfs met een album 'From The Lion's Heart' amper succes hebt (zeker niet in Verenigd Koninkrijk) , wat moet je dan wel maken. Voor mij is dit album een bewuste (kleine) koerswijziging, het klinkt net iets anders, minder ruw. Mag ik zeggen,iets gepolijsterd, waarbij ik 'Glass and smoke' maar even buiten beschouwing laat. Maar dat heeft zeker ook niet gezorgd voor de doorbraak, die U2 en Simple Minds wel hadden. Natuurlijk zijn achteraf deze bands niet één op één te vergelijken, maar ze zijn allemaal wel in dezelfde tijd begonnen op de weg van roem en succes.
Nu zorgvuldig luisterend blijft het een goed album, maar voor mij net wat minder dan de voorgaande twee. Adrian Borland zou ook met dit album het gehoopte succes niet krijgen en ook de volgende albums zorgden hier niet voor. Het bleef toch een beetje een cultgroep, waarvan de kwaliteit pas achteraf op waarde geschat werrd.

De tandjes, ijzer sterke plaat van The Sound. Ik moet nog even bijkomen zeg. Een perfecte mix van Echo and the bunnymen en Joy Division.
Monument is echt een parel!

En de rest! Destijds door de schrijvende pers kritisch beoordeeld. Na verloop van vele jaren door de liefhebbers op waarde geschat!