Pink Floyd - Meddle (1971)

beste pink floyd plaat naar mijn mening.
de plaat begint prachtig met de pompende basgitaar in 'one of these days', en eindigt in een meer als 20 minuten durende semi psychedelische trip 'echoes'. en daartussen nog het mooie 'fearless' met fragmenten erin van "you'll never walk alone". subliem gewoon.
**** 1/2

Vergeet 'San Tropez'niet ; een atypisch, quasi-relaxed Pink Floyd nummer.

Wat is Echoes toch verdomde goed!

Dit vind ik een van de beter PF platen. Het openingsnummer en Fearless zijn magnifiek, de afsluiter is weird maar evengoed mooi.

Ik was wat verrast door dit album, en toen besefte ik dat dit DE overgangsplaat is geweest. Met Echoes hebben ze de stap durven nemen die zou leiden tot al het latere, prachtige werk. Ik herinner te slapen met dit album op, om vervolgens een hele dag met de baslijn van Fearless in mijn hoofd te zitten!

Echoes
ongelooflijk mooi

Het enige te verwaarlozen nummer is Seamus... Een beetje te chaotisch, dunkt me... Voor de rest een goede plaat.

Wat een razende gitaren

Seamus is idd wat het kleine broertje. Het verzinkt gewoon in het niets vergeleken met Echoes...

het is precies zoals waters het zei: je hebt echoes en de rest zijn gewoon liedjes

Gewoon liedjes zou ik toch ook niet zeggen. Maar jah, als HIJ het zegt.

Echoes geweldig San Tropez geweldig lekker vrolijk en rustig, een keer iets anders voor Pink !

ach ik vind de rest ook super goed, maar niets kan tippen aan echoes (op dit album) Maar zo zei roger het op de making of dark side of the moon dvd

moooi opening met one of these days ... daarna, goede nummers , en vooral verrassend, maar kant 2 slaat alles Echoes ... schiterend ... hogeschool ...anders kan ik niet zeggen.

Echoes is een waar meesterwerk, maar voor de rest vind ik de nummers ook prachtig.
Geen vuil woord te zeggen over deze plaat gewoon weer een andere topper van Pink Floyd.

Wat een meesterlijk nummer dat Echoes.

ik had vroeger alleen maar PF haters in mijn omgeving, jeetje wat leefde ik in een slechte omgeving. Mag ik de tijd nog terug draaien.........

4.5 voor hier.

San Tropez is echt een heerlijk relaxed nummer. Lekker in een auto rijden door de bergen van Frankrijk, zon, windje en een heerlijke vrouw naast je. En heen en weer met dat hoofd.

Twee jaar zal het nog duren voor de échte PF klassieker zou komen....The Dark Side of the Moon. Geen enkele PF plaat vind ik in de buurt komen.

Wish You Were Here wel.

The Wall en The Final Cut ook

Wish You Were Here is inderdaad ook wel een juweeltje, de twee die dynamo d noemt ken ik niet of niet in z'n geheel.

, ... en 'The Wall' en 'Animals'

Animals heb ik gedownload en die klinkt super.

Uhum, geen sterk betoog dus.

Echoes is zo'n nummer dat ze in de hemel spelen. Subliem!

Zucht het wordt vervelend (een beroemde quote van gemaster) maar ook dit album is van grote klasse! Met één van mijn favoriete PF nummers, San Tropez. Wat een heeeeerlijk nummer is dat toch. Dit is verder een fantastische cd. Echoes is natuurlijk ook een heel goed nummer. Die scheurende gitaren en het hoge tripgehalte is werkelijk adembenemend gaaf en mooi! Zelden zo'n spannend nummer gehoord! (CLIMAX) Maar ook Seamus, is erg mooi en grappig. (Wat zingt die hond mooi! )Niets dan lof voor deze band.

Deze vind ik toch beter dan Atom. Heeft dan ook een plekkie veroverd in mijn topje. Sorry lieve Koe.

What about Ummagumma??

Die komt nog tezijnertijd.

Meddle. Juist. Drager van Echoes en dan heb je toch al de helft van de plaat te pakken. Wel, weinig kwade woorden over dit epos. Sterk idee, sterke spanningsboog, sterke uitvoering. Naar mijn mening is het nummer wat langdradig (d.w.z. ik denk dat hij voor mij ideaal was geweest als hij een minuut of 15 a 18 geduurd had (ja, ik weet dat er op de Echoes-the best of-verzamelaar zo'n versie staat). Legendarisch niettemin.

Het lijkt er echter wat op dat mensen in een vorm van groupthink dan maar meteen aannemen dat de rest van de plaat van gelijk kaliber is. Misschien is hij dat ook wel en beziet Casartelli het weer helemaal verkeerd, maar erg aannemelijk is dat laatste natuurlijk niet . Wat hebben we... One of these days. Aardig instrumentaaltje, maar deze is met krap zes minuten al aan de behoorlijk langdradige kant. Daarna wordt het met elk nummer een stukje nietszeggender met Seamus als tragisch dieptepunt.

Niet al te lang hierna zou Pink floyd met de heilige drie-eenheid Dark side of the moon / Wish you were here / Animals komen. Hiervoor waren met A saucerful of secrets, Atom heart mother en vooral Piper at the gates of dawn ook al heel aardige platen gemaakt. Maar dit heb ik altijd een van de minste Floydplaten gevonden (en niet slechts omdat de omringende platen beter zijn).