Tori Amos - Unrepentant Geraldines (2014)

Ben je er donderdag in Amsterdam ook bij?

Nee. Ik vind Tori leuk maar niet zo leuk om 2 keer in 1 week te gaan.

Vind het al tof dat er ook mensen elke tour gaan die haar leuk vinden zonder dat ze 'super' fan zijn

Enkele highlights van gisteren in De Doelen:

Wild Way: Tori Amos, Wild Way, Rotterdam, De Doelen - YouTube
Selkie: Tori Amos, Selkie, Rotterdam, De Doelen - YouTube
Cooling: Tori Amos, Cooling, Rotterdam, De Doelen - YouTube
Fire On The Side (!!): Tori Amos Rotterdam May 26th 2014 Fire on the side - YouTube
Love Is A Battlefiled: Tori Amos Rotterdam May 26th 2014 Love is a battefield - YouTube

Het concert in Rotterdam was echt fenomenaal, legendarisch inderdaad. Ik heb haar in de middag ontmoet bij de M&G en ik heb om Cooling gevraagd, en ze heeft 'm gespeeld. Ik had het niet meer. Morgen ben ik er ook bij.

Maandag Cooling en gisteren in Amsterdam Purple People (met een geweldige lange introductie over talentenjachten toen ze nog kleuter was!) én Weatherman.
En ze speelde eindelijk Madonna's Frozen, een verzoek van iemand uit onze Afterglow vriendengroep. Na afloop stond ze gewoon te janken, zo blij en emotioneel was ze

Jammer dat het nu weer allemaal voorbij is met haar shows in ons land.

Na een periode van ca 8 jaar onthouding - wat ik had van Tori stond ongedraaid te muurbloemen in de cd-kast - heb ik me eens aan deze nieuwe gewaagd. De hoes maakte dat het verwachtingsniveau niet zo hoog lag, maar toen nu toe valt het niet tegen. Eerlijk gezegd is Tori af en toe aan het 'katen' en dat bevalt me best wel.

Deze wordt nog wel ff gedraaid

Het is ook een topalbum waarbij je telkens nieuwe dingen ontdekt.
En gooi er dan af en toe ook Abnormally Attracted To Sin er tegenaan. Ook een superalbum. Met een andere muzikale inslag, dat wel.

Eerste luisterbeurt achter de rug; eerste nummers kabbelen prettig voort. Zwaartepunt ligt in het midden naar mijn mening; "Selkie" en de titeltrack zijn meteen erg mooi. "Rose Dover" is iets te poppy voor Amos; "Invisible Boy" is een prima afsluiter.

Eindelijk, sinds From the Choirgirl Hotel gaat Tori Amos eens een keer niet boven de zeventig minuten, maar onder het uur. Dat komt de genietbaarheid van het album i.i.g. voor mij alleen maar ten goede. Normaal gesproken haak ik ergens halverwege al af en begint de verveling toe te slaan. Dat is hier een stuk minder. Tori lijkt goed bij stem en er is voldoende diversiteit terug te vinden op deze allerzins redelijke plaat. Toch lijkt het mij aan intensiteit te ontbreken zoals ik die bij de eerdere albums heb ervaren tot aan FtCH. Het voelt hier eerder als een herhaling van zetten, die zei het goed uitgevoerd mij als luisteraar niet echt meer weten te betrekken.

Begin de jaren 90 was ik helemaal mee met Tori Amos. Little Earthquakes en Under The Pink heb ik grijs gedraaid en beluister ik nog steeds graag. Het veel te lange Boys For Pele had nog genoeg sterktes om te boeien, maar met The Choirgirl Hotel raakte ze me kwijt in 1998.
Nu, 16 jaar later, na gematigd positieve kritieken en fijne eerste indrukken zet ik me nog eens voor een album van Tori.
Het is een zalige terugkeer, ik blijf maar luisteren naar een album vol hoogtepunten: America, Weatherman, Oysters en Promise springen er uit en enkel Giant's Rolling Pin is een skip nummer.
Het bevalt me zo dat ik de 15 gemiste jaren verder ga verkennen.

Begin de jaren 90 was ik helemaal mee met Tori Amos. Little Earthquakes en Under The Pink heb ik grijs gedraaid en beluister ik nog steeds graag. Het veel te lange Boys For Pele had nog genoeg sterktes om te boeien, maar met The Choirgirl Hotel raakte ze me kwijt in 1998. (copied from nico1616)

Kan ik zo voor mij overnemen, mijn hoogtepunt was een zalig, bijna persoonlijk concert in 1996.

Daarna haar albums wel nog sporadisch blijven beluisteren, maar echt weer overtuigd heeft ze me niet meer. Gisteren in de wagen nog eens twee recentere albums beluisterd, en na je positieve boodschap zelf ook weer zin Tori nog eens op te rakelen.

Lekker compact album van Amos. Ik was haar een tijdje kwijt. Wel trouw koper van haar albums , maar heb er niet altijd zin in. Nu vanmorgen bij het krieken van de dag in een koud bijna winterlandschap Tori op de oordoppen en lekker gewandeld met de trouwe viervoeter. Zag dat ik deze nog niet had beoordeeld , dus alsnog dan maar. Dat ontbreken van intensiteit begrijp ik wel, maar Tori doet waar ze goed in is , ware het dat ze er nu wat minder tijd voor uit trekt. 1 echte parel op dit album: Oysters , voor de rest is het meer dan degelijk. En dat volstaat en rechtvaardigt 4 sterren.

Begin september verschijnt de 10th anniversary edition op cd, 2lp en blu-ray audio met de 3 bonustracks. Op blu-ray incl. o.m. Dolby Atmos en andere surround mixes (exclusief via SDE).