T.C. Matic - Ça Vient, Ça Vient, Change Pas Demain (1986)

Schitterende verzamelaar van deze fantastische band met Arno Hintjens, Rudy Cloet, Serge Feys.... Jean-Marie Aerts...

T.C. Matic begont ooit als TJENS-COUTER (van Arno hinTJENS en Koen De COUTER) als bluesgroep, en evolueerde later naar stomende avant-garde stadsrock newwave formatie... deze band werd alsmaar beter en legendarischer, beruchter.. en toen ze in '85 met Simple Minds mee op tour mochten om voor hen het voorprograma te verzorgen, net op HET moment dat een internationale doorbraak nakend was... gebeurde dat wat niemand had verwacht, jammer genoeg: de split!

Arno bouwde later een succesvolle solo-carriere uit onder zijn voornaam "Arno"... en Sege Feys en J.M. Aerts doken ook op in allerlei projectjes én bij ARNO...

Deze verzamelaar geeft een heel mooi overzicht van de band's oeuvre.. als je nog niets van de band in huis hebt: een absolute must!

Favorieten van ondergetekende: "Oh La La La", "Willie Wille", "Le Java", "Ugh Ugh", "Cook Me", "Elle Adore Le Noir" en het onovertrefbare "Putain Putain"....

Niks toe te voegen aan de uitstekende en alleszeggende bespreking van c-moon.

Rest mij gewoon deze verzamelaar een 4 te geven...

Mijn favoriete: Willie Willie, Middle Class and Blue Eyes, Ugh Ugh, Chi Boem en Elle Adore le Noire

Een 4? Neen, dat is eigenlijk toch iets te veel naar mijn zin. Er staan toch een paar nummers op die me niet echt kunnen bekoren.
Ik haal er een half puntje af... Een 3,5 is een score waar ik me beter bij voel voor deze plaat.

Bijna perfecte verzamelaar, maar nog moeilijk op CD te vinden.

Alleen jammer dat men 6 nummers van het laatste album
neemt en de chronologie niet helemaal respecteert.

Mijn tracklijst zou er zo hebben uitgezien.

Bye Bye Till the Next Time / O La La La / With You / Willie Willie
Le Java / Middle Class and Blue Eyes [12" Version] / Que Pasa
If You Wanna Dance, Dance, If You Don't, Don't / Putain Putain [Euromix Version]
Living on My Instinct [Euromix Version] / Ugh Ugh
Elle Adore Le Noir (Pour Sortir le Soir) / Who's That Girl / Chi Boem

Deze heb ik ook, mooie verzamelaar, al springt het wonderschone Elle Adore le Noir echt ver boven de rest uit.

Twijfel altijd tussen With You of The Parrot Brigade.
En laat ik van Living on My Instinct toch maar de albumversie nemen.

Bijna mijn favoriete album aller tijden!
Eigenlijk heel het repertoire van T.C. Matic is top (behalve Ye-Ye......viel tegen door de productie)
Er staan een aantal nummers op van dat album maar voila..............geweldige muziek.
Dat chaotische.....de charme van Arno..........vergeleek hem vroeger altijd met onze Herman Brood. Ook zo'n rock 'n roll beest maar dan anders
Jammer dat bij velen Elle Adoire Le Noir blijft hangen............(ook weer van Ye-Ye)
Het nummer had natuurlijk hitpotenties....zou de reden wel zijn.
Geef mij maar T.C. Matic/Choco/L'Apache-albums. Die stonden garant voor dat typische
T.C.Matic geluid! Maar goed....heb toch gekozen voor deze verzamelaar alhoewel ik ook een prima CD/DVD box bezit van de band. Hoogtepunt van deze plaat: Ugh Ugh......wauw!!!

Een van mijn eerste CD's.
Ik had natuurlijk al een aantal LP's van TC Matic.
TC Matic was helemaal de bom in 1981 en 1982 en 1983 toen ik ze een paar keer live heb gezien en ze ook in de campingdisco in 82 en 83 veel gedraaid werden.
Ooh La La blijft een klassieker.
En een bandje met een liveconcert uit 1982 (opgenomen van de radio van de VARA) blijf ik koesteren en is zelfs nog mee geweest op vakantie naar Italie een paar weken geleden.
Toch betrap ik mezelf erop dat de tand des tijds wel enigszins aan deze muziek geknaagd heeft.
T/m nummer 8 is het behoorlijk top, maar wat daarna komt is nogal verpest door een herrie-achtige blikkerige overproduktie die mij verlangend naar mijn nagels deed kijken (want ik heb hem zojuist gedraaid nog).
Ook zijn de songs dan niet meer zo goe (behalve Elle Adore Le Noir natuurlijk).
Putain vind ik er ook enigszins tussenuit vallen.
Voor de rest toppie van deze unieke Belgische jaren 80-groep.
Jongeren zullen het wel niet begrijpen (behalve Ooh La La).
4 sterren, maar ik denk dat ik de rest van deze zwoele avond JJ Cale (RIP) maar opzet.

O ja natuurlijk: bolletjes tussen de woorden van de titel.

Ik denk toch dat één of ander crewlid better a life zou getten.