My Latest Novel - Wolves (2006)

Jij hebt in ieder geval je best gedaan ...when we were wolves was live erg irritant..... sinds london calling luister ik ze eigenlijk amper meer. Maar zal ze weer eens aanslingeren.

Ik vind de hoes fantastisch! Een hele mooie vormgeving, met kleine moie nuances in kleurstellingen, serieus. Less is more. Wel is irritant dat op de achterzijde niet de tracks staan weergegeven.

Voor mij tot nu toe dé plaat van 2006, maar ik wacht nog op de nieuwe van Ed Harcourt, Radiohead, Damien Rice, Joseph Arthur, Fiery Furnaces en nog artiesten die ik nog moet leren kennen.

Track 4, 5, 7, 8 en 10 blazen mij van mijn stoel. De rest komt wat te kort imo, maar is zeker niet slecht. 4****

Wat een goede plaat is dit zeg. Heel erg gaaf. Heeft inderdaad wat weg van Arcade Fire, die ik ook erg goed vind. 4* voor nu.

Grappig genoeg is het precies de andere kant opgegaan. Het heeft te weinig eigen smoel en alle hoorbare invloeden zijn stuk voor stuk beter. 3*.

Op bol geluisterd en het klinkt aardig.
Denk niet dat ik dit ga kopen, net even te matig voor.

Ah meneer 30 seconden.. kom nou. Luister eens wat langer naar muziek.

Overigens heb ik hem besteld.

Ik twijfelde erg aan deze nummers, maar uit het niets explodeerde ze tot een waar kunstwerk. Helaas implodeerde ze net zo snel tot een aardige cd. Leuke vondsten hoor, maar die worden iets te droog uitgewerkt. Ook wat onlogische sfeer-overgangen soms die meer aanvoelen als een overgang naar een nieuw nummer. Onder andere hierdoor vind ik de vergelijking met The Arcade fire wel opgaan (er worden er wat gemaakt van veel nieuwe bands de laatste tijd en veel daarvan vind ik weinig terecht). The Arcade Fire lukt het alleen wel om ongelofelijk goede sfeerovergangen te maken en nog steeds meer en meer aan de identiteit van het nummer toe te voegen. Dit doen ze ook erg gevarieerd en dat vind ik hier tegenvallen. Iets positiefs is wel dat er net als bij The Arcade Fire uitstekend gebruik wordt gemaakt van de vocalen van de hele band. Het engelse accent van de zanger vind ik ook gaaf. Pretty in Panic, When We Were Wolves en Wrongfully We Rested blijf ik nog wel een tijdje draaien.

Luister nu naar dit album. Erg prettige muziek. Zoals eerder al gezegd track 6 mijn favoriet, maar Ghost in the Gutter vind ik ook een juweel. 4*

ik heb ze net live gezien op The Music In My Head. Ik was al weg van deze plaat, maar ik ben nu helemaal verkocht...

Ik heb deze nu een paar keer beluisterd en hij gaat me steeds meer tegenstaan.
Ik mis iets, het raakt me niet. En ik snap alle positieve reacties van mensen die me vaak wel naar goed nieuw materiaal gewezen hebben dus ook niet helemaal hier. Maar goed, smaak verschilt gelukkig ook in de marge.

Hoe verklaar je de 0,5* sterling?

Heel vreemd inderdaad! Benieuwd naar de reactie die waarschijnlijk niet snel zal komen.

JEEEzus wat is deze groep live indrukwekkend.

Hier had ik eigenlijk heel veel van verwacht, misschien een beetje teveel. Sommige nummers (vooral Sister sneaker, sister soul) zijn echt prachtig, maar andere weten we niet te raken of klinken wat geforceerd. Voorlopig 3.5*, maar na slechts enkele luisterbeurten vel ik nog geen definitief oordeel.

Dé plaat van 2006 in alle geval, maar het is een album dat moet groeien, het heeft nu eenmaal enkele luisterbeurten nodig.
Pretty In A Panic, Sister Sneaker, Sister Soul en The Reputation Of Ross Francis zijn pareltjes. Dit album heeft geen zwakke nummers.

The Job Mr. Kurtz Done, fantastisch nummer! Dat Schotse accent is echt fantastisch! Maar ik ben dan ook een fán van accenten uit Groot Brittannië(behalve dat uit Manchester; verschrikkelijk!)

Prachtig plaatje, erg consistent, de Low invloeden zijn hoorbaar, maar ze maken het toch tot hun sound. 4*

Geniale plaat inderdaad (tnx Hill, misschien dat de eerste luisterronde in een zomers park gepaard met een bier of wat hebben bijgedragen aan mijn 5/5 ).
Ik moet zeggen dat dit echt de enige band is die wat mij betreft wegkomt met lalala's en dududum's. Niet alleen briljante samenzang, maar ook nog spannende tempo/sfeer wisselingen. Daarnaast goed hoorbare invloeden uit de folk-scene en genuanceerd gitaarspel.
Even voor de goede orde, het verfijnde spel, samenstelling, afmixen EN coherentie in de plaat is geenszins te vergelijken met de alt pop van het arkade vuur.

Halfje erbij, ik luister hem nog steeds erg regelmatig!

Hmm, Manchester is toch wel een essentiële stad in de Britse muziekgeschiedenis. Maar ik kan me zo voorstellen dat het accent uit Manchester maar ook uit bijv. Liverpool mensen kan irriteren, het is nu niet bepaald het beste Engels wat in die regio wordt gesproken en vooral uitgesproken.

Voorlopig mis ik dit jaar nog zo'n plaat als deze. Iemand suggesties?

Bodies of Water - Ears Will Pop & Eyes Will Blink

Deze plaat eigenlijk te weinig gedraaid, misschien bij gebrek aan *echte* uitschieters (nuja de prachtige slotsong misschien). En dat is jammer want nu ik hem weer eens draai kom ik tot de conclusie dat er ook vrijwel geen zwakke song opstaat (uitzondering hierbij Boredom Killed Another), wat een mooie, evenwichtige, fijne plaat maakt.

3,5*.

Boredom is samen met the Job mr Kurtz Done wat mij betreft echt de beste song op deze plaat! Eigenlijk is alles wat op deze cd staat geweldig. De tempowisselingen, de extreem goeie zang.

Deze ligt voor 5 euro bij de Leidse Plato (in de aanbiedingenbak). Dus als iemand uit de buurt hem nog zoekt...

Ik zou hem zeker kopen! Wat een veel te lage score zeg voor deze parel!

is er nog geen tweede onderweg?

Ik moet eens in overweging nemen of deze cd niet gewoon in mijn top 10 thuis hoort....blijft mooi.

nog geen vervolg in het vooruitzicht???

Pfff, jemig, wat blijft Sister Sneaker, Sister Soul toch een mooi plaatje

Er zal vast wel een opvolger komen binnenkort?

De eerste noten van dit album klinken meteen intrigerend. Als op een gegeven moment de drums invallen lijkt dit pure post-rock te worden, maar na vier minuten komt er ineens een verrassende wending: een zangpartij!

Dit hele album hangt van verrassingen aan elkaar. Het begint al bij de instrumentatie. De meeste nummers zijn te typeren als relatief rustige, ingetogen indie rock. Muziek waarbij akoestische gitaar en drums de boventoon voeren. Regelmatig valt er echter een viool in en af en toe komt er ook een accordeon, trompet of ander onverwacht instrument voorbij. Kun je het dan nog wel ingetogen indie noemen? Nee, en daar zit direct de volgende verrassing.

My Latest Novel is moeilijk te labelen, hun stijl lijkt per liedje te wisselen. Sommige zijn zeer ingetogen en somber, andere juist veel positiever zoals het hoopvolle Pretty in a Panic en The Hope Edition of het luchtige en humoristische The Reputation of Ross Francis.
Regelmatig vindt er ook binnen een liedje zelf een plotse wending plaats. Neem opener Ghost in the Gutter of Learning Lego waarin de stemmige sfeer ineens omslaat in een uitbundige. In The Job Mr. Kurtz Done gebeurt min of meer hetzelfde, al is het zeker geen kwestie van twee keer hetzelfde trucje toepassen.

Verder weten ook de zangpartijen regelmatig te verrassen. Het is natuurlijk ideaal dat je twee zangers en een zangeres in je band hebt (waarvan twee met zo’n heerlijk Schots accent), maar er zijn weinig bands die drie zangstemmen op zo’n veelzijdige manier inzetten als My Latest Novel. Sommige liedjes worden door één man gezongen, sommige bevatten samenzang, in sommige maken ze gebruik van stukken spoken word. Gelukkig is er altijd dat herkenbare Schots accent, waardoor je toch het gevoel hebt steeds naar dezelfde band te luisteren.
Ook wordt er regelmatig met lalala’s en padapa’s gestrooid. Normaal gesproken krijg ik hier ontzettende jeuk van, maar deze band past ze fantastisch in. Ze dienen niet als opvulling van de songtekst, maar als extra instrument.

Kritiek heb ik altijd, dus ook op dit fraaie album. Het blokje Sister Sneaker / When We Were Wolves / Wrongfully, I Rested vind ik beduidend minder interessant dan de rest en kan best een dipje genoemd worden.
Wat ik ook jammer vind is dat ik nergens emotie hoor. Niet ieder album heeft emotie nodig om mooi te zijn, maar het kan muziek wel een stukje aangrijpender maken. Dit hele album komt daardoor wat afstandelijk over.

Wolves is een zeer veelzijdig album dat niet alleen bloedmooie muziek laat horen, maar ook voortdurend weet te verrassen en te boeien. Zonde dat deze band niet meer bestaat, maar gelukkig voor mij heeft My Latest Novel nog wel een tweede album uitgebracht.

Er is al genoeg geschreven over deze prachtige album. Deze moet je eigenlijk alleen beluisteren ontspannend met een goed hoofdtelefoon op en nooit op shuffle zetten dan verdwijnt de magie.
Dat geld ook voor het album Heartbreaking Bravery van Moonface with Siinai. [tip]

Ik heb hem wel in mijn top 10 staan, geweldige plaat , maar wel met koptelefoon op.