Syd Barrett - The Madcap Laughs (1970)

Moet wel een bericht krijgen. Prachtig, breekbaar album. Hier is een Madcap aan de slag en toont zijn -bij regelmaat onvaste- creativiteit. Uitermate boeiend. Golden Hair is hemels mooi. Feel heeft enkele valse starts maar vraagt dan ook het uiterste van Syd. Goed ook dat missers voor het nummer hier en daar is meegenomen. Het versterkt de enorme prestatie van Barrett. Dit album gaat vergezeld van een treffende hoes: een weirde man in een weirde omgeving (zijn woonkamer trouwens). De plaat had er opgenomen kunnen zijn.

Dit is idd best een indrukwekkend album. Zeker nu ik net de documenctaire "The Pink Floyd & Syd Barrett Story" heb gezien. Terrapin

Goed album inderdaad. De opener samen met Golden Hair zijn mijn favorieten. Ik heb de hoes maar even verbeterd. 4*

Heb ik altijd een mooie hoes gevonden!

Indrukwekkend en boeiend is het album zeker als je het verhaal van Syd Barrett kent. Puur muzikaal niet altijd.

Beste nummer Dark Globe.

Maar toch 3,5*

Here I Go is zo vrolijk met een leuke tekst ook

Dit album heeft zo goed als alles, heb het dan ook een 4,5 gegeven.
Gaat over liefde, over alles en over niets.
Barretts speciale gevoel voor 'humor' waarvoor gij toch bekend staat komt natuurlijk ook in zowat elk nummer terug. Met daaruitvolgende -naar mijn inziens- sublieme teksten, die soms zelfs 'Bike' (Pink Floyd) overstijgen.
Zijn zwartgalligheid en krankzinnigheid is ook te merken in de teksten: "When I live I die!" (No Man's Land)

Prachtig ook hoe ze er een foute take van een liedje (If It's In You) in verwerken en dat die eigenlijk niets afdoet aan het album...
Zijn stem is natuurlijk niet perfect, maar dat zou hem ook niet afgegaan zijn denk ik.
Ook zo'n artiest waarvan je denkt, was die niet kapot gegaan aan drugs (of zo vroeg gestorven in andere gevallen) wat zou er nog allemaal uitgekomen zijn?

Favo nummer: Here I Go

Zeker een aanrader voor elke Pink Floyd fan en dan in het bijzonder de fans van The Piper At The Gates Of Dawn.

geweldige cd inderdaad met een paar interessante pareltjes van nummers.4.0

Dit album staat voor alles wat mij aanspreekt in muziek: authentiek (eigen), simpel, krankzinnig, melodieus, grappig, indringend, wereldvreemd, wonderschoon. Barrett en Opel zijn ook erg sterk, maar deze vind ik het beste!

Heel apart debuut-album van Roger 'Syd' Barrett nog vreemder dan 'The piper at the gates of dawn' van Pink Floyd.
Het nummer 'Octopus' verscheen zelfs op single en het verbaast mij dat het indertijd geen hit geworden is.
Ik heb ook de DVD 'The Pink Floyd & Syd Barrett story' en het is een prachtige documentaire. Net zo goed als die van Nick Drake.

Dit is nu het album waar Tangerine Dream hun Madcap's Flaming Duty naar verwijst. Overigens deze van Syd Barret mag er zijn.

Geen slechte documentaire inderdaad. Alleen vind ik dat hij te veel focust op Pink Floyd zelf (dat 'Shine On You Crazy Diamond' gedoe), (en hij is eigenlijk is hij ook gewoon te kort P.)

Meer freakier dan zijn voorganger, en net was minder nog steeds wel onzettend mooi.

4,0

Er is geen voorganger

Je vergeet zijn naakte eskimo vriendin Maar ik vind dit een gaaf album, maar ik dig Barrett net iets meer.

Ben hier momenteel echt aan verslaafd, speelse melodietjes die blijven hangen, goeie teksten en syd barrett die het allemaal knap inzingt. Ik geef momenteel 4.5* maar dat kan oplopen want ik blijf hem maar opzetten

Deze zou mijn top 10 wel eens kunnen binnenvallen want ik ben hier momenteel echt aan verslaafd. Ik heb ook gewoon een zwak voor syd barrett, the piper at the gates vind ik dan ook de beste pink floyd. De speelsheid van die muziek vind ik gewoonweg geniaal
En die is ook op dit album terug te vinden in bijvoorbeeld Love You : lekker vrolijk met dat geniale pianomelodietje. Of nog beter : Octopus, echt een nummer dat mijn dag goed kan maken.
Maar zijn muziek kan ook mysterieus zijn zoals in Golden Hair : gewoon een gitaarmelodie en zijn stem heeft hij nodig om een sfeer neer te zetten die me doet denken aan een grimmig sprookje.
Terrapin heeft ook dat doordringende waardoor je in de muziek opgezogen wordt. Zoals je dus al gemerkt hebt, ik vind dit een prachtige cd en wel in die mate dat ik nu elk nummer van op dit plaatje op mijn gitaar aan het leren ben. Want aan syd barrett wil ik mijn gitaarspel best spiegelen, superartiest als je het mij vraagt.

This is a story 'bout a girl that I knew
she didn't like my songs
and that made me feel blue
she said: "a big band is far better than you"...

Ook zijn teksten zijn steengoed, had ik dit maar geschreven. En zijn gitaartabs zijn trouwens kinderlijk eenvoudig, knap hoe hij het zo makkelijk houd en toch zo'n mooie melodieen bekomt.
Vooral golden hair bewijst dat eenvoud ook mooi kan zijn.
Wist er trouwens iemand dat die tekst van james joyce is, dus liefhebbers van golden hair moeten zijn verhalen zeker eens proberen, ik doe het alvast

Een hele goede plaat. Beetje rommelig maar dat heeft zo'n zn charme. 4*

Heerlijk. Ik moest aan Syd denken toen ik mijn eigen miniatuurtjes opnam en mezelf begeleidde op gitaar en voetgestamp op een plank.
Hoe eerlijk weet Syd zijn liedjes te vangen, met effectieve begeleiding erbij. Hij laat ons horen dat het niet erg is om een beetje vals te zingen, maar dat dat juist effectief is als je zeggingskracht hebt. Ik mis eigenlijk alleen voetgestamp op een plank in de solonummers.

Dark Globe is zonder twijfel het beste lied op deze magnifieke plaat van dé psychedelica-master.

Please, please lift a hand,
I'm only a person
with eskimo-chain
I tattoed my brain all the way

tragisch...

Wouldn't you miss me at all? vroeg de beste man in dat nummer, die nog steeds een visionair bleek te zijn.
Jazeker Syd, we missen je.

geniaal album, lijkt soms alsof dit een paar nummers waren die oorspronkelijk gepland waren voor PATGOD:D ik zie dit dan ook als een soort van verlengstuk van dat laatstgenoemde album.
R.I.P Syd

iedereen die deze plaat niet minimaal 4 sterren geeft mag hem niet meer luisteren!

Gelukkig voldoe ik net aan je eisen, anders mocht ik hem nooit meer luisteren .....

Ik heb hem nog nooit geluisterd , maar geef daarom ook geen sterren
Nu het volgende , het album Piper vind ik maar niks maar Syd solo is dat andere koek of is dit album `n beetje Piper achtig

Het is meer Piper dan Dark Side of The Moon. De begeleiding is alleen veel schaarser (vaak alleen een gitaar) en het klinkt misschien ook wel oprechter (naar mijn idee). Lijkt me in elk geval niks voor jou, Ruud.

Gaat door been en merg. Ontzettend ontroerend, mooi, breekbaar, gevoelig, gewoon geen woorden voor. En nog steeds ontzettend knappe songs als Octopus, Late Night, No Man's Land... continu hoogtepunten. Dark Globe snijdt door mijn ziel. Een fascinerende plaat. *****

Barrett's deelname op Piper at the Gates of Dawn maakte het tot de meest unieke en aparte Pink Floyd platen van allemaal, zijn plotselinge vertrek uit de groep en de verschillende verhalen die er in de loop van de jaren over de beste man circuleerde lopen erg uiteen. Was het nu een briljante onbegrepen genie of gewoon een compleet doorgedraaide weirdo? Ik ga voor het eerste. Gistermiddag even dit solodebuut van hem beluisterd en ik moet zeggen dat het me erg beviel. De aparte teksten zijn- werkelijk geweldig geschreven en ook de muziekale begeleiding is dik in orde. Favorieten zijn Terrapin, Octopus en No Good Trying. Zal hem de komende week eens wat vaker beluisteren voor een duidelijker/beter oordeel. Voor nu houd ik het op-

4 sterren

Tja, dit is... Mag ik nog even bekomen, maar 'm al de volle veeg en een plaats in mijn top 10 geven?

Tuurlijk