menu

The Divine Comedy - Fin de Siècle (1998)

mijn stem
4,03 (38)
38 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Setanta

  1. Generation Sex (3:31)
  2. Thrillseeker (3:34)
  3. Commuter Love (4:42)
  4. Sweden (3:26)
  5. Eric the Gardener (8:26)
  6. National Express (5:06)
  7. Life on Earth (4:23)
  8. The Certainty of Chance (6:07)
  9. Here Comes the Flood (4:09)
  10. Sunrise (3:47)
  11. London Irish * (4:40)
  12. Time Lapse * (4:53)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 47:11 (56:44)
zoeken in:
avatar van Geert5
4,0
Dit vind ik toch wel de beste van Neil Hannon aka Divine Comedy. De singles Generation Sex en National Express zijn erg leuk. En de te cheesy strijkers, vooral in Eric the Gardener en the Certainty of Chance, kunnen niet anders dan je meeslepen Deze artiest mag wel at meer bekendheid krijgen hier.

avatar van Bertus
4,5
Ik heb een versie zonder de laatste twee nummers, waren dat geen non-album tracks op het singeltje van Generation Sex?

Zonder twijfel is dit overigens Hannons beste album. De lyrics zijn hier scherper dan op enig ander van zijn albums, en opvallend maatschappij kritisch. Het leuke van de Divine Comedy is natuurlijk dat het nergens de kans krijgt prekerig te worden - daarvoor zijn de orchestraties veel te uitbundig.

avatar van aERodynamIC
4,0
Uitbundig en boordevol energie. The Divine Comedy is tijdloze levenslust en Fin de Siècle etaleert dat perfect.

avatar van muziekobsessie
4,5
allemachtig wat een ongelofelijke gedurfde plaat is dit zeg! Ga er maar is voor zitten! Wat een trip! Carl Orff is denk wel zijn grootste inspiratiebron hier met al die heavy koren. Zit ik net te posten dat ik niet veel heb met het oudere werk (had ze allemaal al beluisterd behalve deze), hoor ik dit. Hier ga ik de komende weken veel van genieten. Grappig detail is dat ik rond 1998 posters plakten voor Rotown en Nighttown en dus gratis overal naar binnen kon, weet nog goed dat ik dit zo'n gave bandnaam vond en the divine comedy in Rotown extra goed had geplakt maar er niet ben geweest

avatar van vigil
4,0
Uiterst fraai werkje, orchestraal en theatraal zonder over the top te gaan het kan blijkbaar. De onlangs verschenen remaster klinkt lekker "vol" en op de 19 tracks tellende bonus cd is genoeg lekkers te vinden.

Marc Almond vs. Scott Walker met een beetje de dictie van Peter Hammill. Héérlijk!

Opvallend dat This is Hardcore Life van Pulp en de debuutplaat van Rialto ook uit 1998 komen. Grunge was nu echt weg en er mocht blijkbaar weer een overvloed aan grandeur aan muziek toegevoegd worden.

Parlotones
Heb een tijd terug deze album gekocht in een cd winkel [De Nootzaak], voor heel weinig, dus was wel verheugd dat ik hem vond. Er zit nog een prijs stikker van 35 gulden en een stikker van 18,55 Euro op de voorkant. Dus deze heeft heel wat jaren in de winkel gelegen, tot ik het kocht. Maar had hem beter daar kunnen laten, het raakt mij niet, alleen National Express vind ik wel goed, en The Certainty Of Chance vind ik heel goed. Jammer, verder ken ik alleen de singles van deze Meneer wat ik prachtig vind.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:01 uur

geplaatst: vandaag om 20:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.