The Cure - Bloodflowers (2000)

Maar rudiger is ook een echte Cure fan.

Show of Entreat ( volledige versie op de deluxe box Disintegration ) .
En Paris .

Ricardo lees het bericht maar eens van Suicidopolis van 22 aug 2007 .
1 van de weinige users die dit album begrijpt.

Watching Me Fall is ook een mooi intens nummer.

Ik draai de hele avond dit album nu al, en voel dat er zeker wel meer inzit.

In de auto klinkt het vaak toch anders, en The Cure heeft niet echt albums gemaakt om in de auto te gaan draaien. Dit is echte huiskamermuziek om lekker bij te gaan zitten.

Er zit zeker meer in want ik ken jouw smaak en die past precies bij dit album .
The Last Day Of Summer vind ik 1 van de beste Cure nummers .
Bloodflowers is 1 van mijn beste aankopen van het afgelopen jaar .

Faith of Pornography zijn mooie cd's van The Cure om in de auto af te spelen. Disintegration in iets mindere mate, maar is ook nog goed te doen.

Deze en Wish komen thuis in de huiskamer toch beter tot hun recht. Mede door de iets minder luid opgenomen productie denk ik.

hmm ben nu toch wel blij met deze, geef toch maar 3.5 nu. En hij is inderdaad kwalitatief gezien vergelijkbaar met Wish vind ik.

Dat nummer heb ik vandaag even 5 keer achterelkaar afgespeeld , en dat is inderdaad een erg mooi nummer met een berustende sfeer erin, maar dan op een manier dat dat nummer je toch in de greep blijft houden. Mooi nummer inderdaad.

Dit is zeker een goed album van The Cure, maar Disintegration vind ik een dikke vette 5* waard, en dit album vind ik toch zeker de mindere van Disintegration. Alleen al om die reden zal ik hem nooit een 5* geven. Een 4* zit er op den duur misschien wel in, maar een 3.5* vind ik nu gewoon perfect. Erg mooie sfeervolle nummers worden naar mijn idee wat afgewissend door niemanddalletjes.

Maar in zijn totaliteit is het beslist niet slecht, in tegendeel zelfs.

Neig duidelijk meer naar de mening van ricardo! Dit is allemaal maar wat flets en vlakjes.. het sprankelt niet en de songstructuren zijn nogal zozo.. niet bepaald verrassend en al helemaal niet intens, zoals deze band wel degelijk kon. Nee, het is met The Cure gewoon niet meer goedgekomen na Disintegration, op enkele aardige nummers na.

Voor mij is Wish laatste hoogtepunt.
Alle opvolgende albums, inclusief Bloodflowers, hebben zeker goede nummers, maar te veel wat de skip-knop neiging geeft.
Maar dan koop je toch, om de collectie redelijk up-to-date te houden nee ik ga het niet tellen, want het is erg veel (cd, veeel vinyl, VHS, DVD, cassettebandjes, limited issues, etc) ...

Bloodflowers neigt te veel naar overgeproduceerd, Smith wilde perse weer een meesterwerk afleveren en is door te veel slijpen en aanpassen de vonk er uit geproduceerd

Wat vindt jij op Bloodflowers de skip momenten dan.

Ik luister Out of this world en dan ga ik meestal gelijk naar The loudest Sound om dan uit te draaien, zwak tussenstuk , wat mijn aandacht niet erg vasthoud

Is 3,5* niet wat hoog voor een album waar 9 tracks opstaan en waar je er meestal 5 van skipt?

No offense.

Er zit net zo'n goede balans en logica in zijn stem bij dit album, als die van jouw bij Meddle.

Ongelovelijk dan mis je nog heel wat moois er tussen in .
Ik vind Bloodflowers sterker dan Wish waar zeker 2 of 3 skipmomenten in zitten .
Maar ieder zijn smaak natuurlijk. Ik kan me niet voorstellen dat jij Last Day Of Summer niet mooi vindt.

Dan ga ik van de goede nummers die erg goed zijn.. +plus een stukje cure-sentiment



Ik zal zo eens Last Day of Summer eens alleen draaien.
En het is inderdaad ieder zijn smaak en gevoel. Wish vind ik directer en zoals al eerder vermeld, echter en minder over-geproduceerd.

Na alle berichten eens door gelezen te hebben bij dit geweldig album kom ik tot de conclusie dat veel users de moeite niet nemen om deze aan een intensieve luisterbeurt te onderwerpen .
ik denk dat er veel zijn die hier een gebrande fakkel van gemaakt hebben dan 10 minuten in de cd-speler en hup de eject knop gebruiken .
Ik betrap mezelf erop dat ik dat ook weleens doe met zo`n gebrande pinda .
Wanneer je een album orgineel bezit dan ga je denk ik er beter voor zitten .
Schop de vrouw des huizes de deur uit met 20 euro naar de kienzaal of de breiclub en schenk `n dubbele whisky in , telefoon uit want je wil niet gestoord worden door zo`n misselijke ringtoon van het mobieltje waar 1 of andere malloot je weer een of andere verzekering wil aansmeren .
Luisteren en genieten is het advies .
5 dikke sterren en niet minder.

Vreemd advies. Kun je beter de koptelefoon niet opzetten en je mobieltje uitzetten. Luistert toch een stuk prettiger, en dat is dit album wel waard.

Haha je hebt helemaal gelijk . Ik heb het aangepast maar je weet wel wat ik bedoel .
Als ik echt wil luisteren dan wil ik door niets en niemand gestoord worden .

En als de ringtoon nou het nummer The Last Day of Summer is dan?

Absoluut dat heb ik ook.

Ik heb deze niet origineel, moet ik toegeven, als ik hem weer eens tegenkom in de bakken zal ik hem kopen, misschien scheelt dat. Ingebrande kwaliteit is toch soms ook minder namelijk..

Dit is een goede plaat en het origineel bezitten ervan zeker waard. Alleen is het zeker de mindere broeder van Disintegration, ik denk dat niemand daar omheen kan ook.

Ik vind dat met deze stijl en sound The Cure 4 albums heeft uitgebracht, tenminste van wat ik ken dan van Cure, en dat zijn Kiss Me 3x, Disintegration, Wish en deze. Disintegration vind ik van die 4 onbetwist hun hoogtepunt, en vind Kiss Me 3x niet eens zoveel minder.

Wish en deze vind ik kwalitatief ongeveer vergelijkbaar met elkaar. Hele slechte albums zijn het natuurlijk niet en het klinkt erg degelijk en duidelijk herkenbaar als The Cure. Een 3.5* vind ik die albums dan ook waard.

Maar een beetje mosterd na de maaltijd zo vind ik die beide albums in zijn totaliteit wel klinken.

Maar ook moeilijk natuurlijk om steeds iets nieuws te bedenken na al het moois wat ze in de jaren 80 uitgebracht hebben.

Faith en Pornography zijn van een andere orde, en zeker Pornography kreeg wat mij betreft pas echt waardering in de Live Uitvoering op Trilogy, vele van die uitvoeringen zijn mijlen verwijwijderd qua orgineel. Zoals bijvoorbeeld 'A Strange Day'. Faith, ja....zeker het titel nummer is briljant. Maar The Cure ging de goede kan op met Kiss Me, maakte een meesterwerk met Disintegration, en een van de meest depressieve cd's met Wish, Wild Moon Swings heeft een paar ontzettend goede nummers, maar is in het algemeen veel te poppy...het ehh, Just Like Heaven Syndroom. De 1995 tour van dit album, was ronduit briljant, en het beste Cure Concert wat ik gezien heb. Dat de band toch ook niet helemaal te spreken was over dit album, blijkt denk ik wel uit het feit dat een uur in het concert er al drie keer zoveel nummers van Disintegration voorbij waren gekomen dan van WMS. En tien kwam Bloodflowers. Inderdaad Maakten zij werderom en album dat bol staat van de pure emotie, depressie, zwartgalligheid en op het agressieve af, een album dat veel dichter bij Wish staat dan WMS en daarmee dus veel logischer in het verlengde ligt als een opvolger. Ik vond het een meesterstuk en kan goed begrijpen dat Robert Smith, dit tot de heilige trilogy rekent.

Maar smaken verschillen. Ik hou nu eenmaal erg van dat swevende, dromerige keyboard, gitaar geluid dat zo vaak op dit album ten toon wordt gespreid, net als op Disintegration en Wish overigens. Toen de toestenist eruit werd geschopt werd The cure dan ook direct gedegradeerd naar een 13 in een dozijn rockbandje. Gelukkig dan maar dat Smith zich heeft bedacht...

Tot nog toe was het Aussie optreden de enige uitzondering. Bevestiging dat er terug een vaste toetsenist in de groep zou zitten, is er nog bijlange na niet...

Voor mij is deze plaat inderdaad niet over de hele lijn adembenemend zoals dat bv. bij Pornography of Disintegration wel het geval was, maar de toppers zijn dan ook echt wel wereldnummers. Mijn toppers: Out of This World, Last Day Of Summer en Bloodflowers. Telkens kippenvel bij de eerste en de laatste. Ze kunnen het nog

En professort hebjum inmiddels al osjeneel?

Nog niet, nog niet.. kom ook weinig langs de CD-bakken de laatste jaren

Er zijn er dan ook steeds minder en minder...

Genoeg gelukkig... Ik heb 'm pas geleden voor € 4,50 uit een van de door mij regelmatig gefrequenteerde bakken gevist. Samen met Paris die er voor € 3,- voor het oprapen stond. Het loont dus echt om af en toe zo'n winkel binnen te lopen en te ontdekken dat er mooie dingen in de uitverkooprekken op je staan te wachten.

Prima album natuurlijk dit, maar dat wist ik al langer....