YG - My Krazy Life (2014)

Ik was in eerste instantie bijna onbekend met YG. Ik zag zijn naam hier en daar verschijnen maar het kon me niks schelen. Maar toen kwam My Nigga. Één van de beste hiphop tracks van het vorige jaar. Daarnaast maakte hij een goede indruk op een single die later volgde, Who Do You Love met Drake. Genoeg redenen voor mij om 'My Krazy Life' te luisteren. Wat blijkt, YG komt met mijn favoriete hiphop album tot nu toe van 2014 op de proppen.

Dit album vertelt het verhaal van een dag in het leven van YG, iets geleerd van collega-rapper Kendrick Lamar. Toegegeven is de thematiek in 'Good Kid, m.A.A.d. City' van Kendrick van een stuk hoger niveau maar het zorgt wel voor enige vorm van structuur en je leert de persoon YG enigszins kennen, een knappe prestatie qua songwriting van YG. Hetgeen dat dit album zo goed maakt is DJ Mustard's simpele, hypnotische productie die oh zo lekker in het gehoor ligt, die ook al zo goed werkte op de EP van Ty Dolla $ign. De elementen van Dr. Dre's g-funk sound die hierin worden gebruikt zorgen voor een ware westcoast-vibe. De sterke storytelling van YG over zijn Californian gang life draagt hier natuurlijk ook aan bij. 1AM en Meet The FLockers komen dan niet van DJ Mustard maar zijn desalniettemin hoogtepunten van het 'My Krazy Life'. Tot die hoogtepunten reken ik ook de eerder genoemde singles, Bicken Back Being Bool en Me & My Bitch.

Tot nu toe dé verrassing van 2014!

YG kende ik voorheen enkel van de 2010 single Toot It & Boot It, wat een nummertje was dat eigenlijk zo fout was dat het tof werd. Toen hij een klein jaar geleden met de hitsingle My Nigga op kwam draven was ik enigszins verrast. Alhoewel dit nog niet genoeg was om me er van te overtuigen dat hij een aangenaam (laat staan goed) album zou kunnen uitbrengen.

Dit album wordt soms ook wel eens 'hood kid, m.A.A.d city' genoemd. Net zoals Kendrick Lamar's populaire album vertelt dit immers een verhaal over een dag in de ghetto van Compton. Kendrick vertelde het vanuit zijn standpunt, een normale jongen die wel van het bestaan van het straatleven af weet, maar nooit actief is geweest in die omgeving. YG vertelt het verhaal door de ogen van een gangbanger.

Het gros van het album is geproduceerd door zakenpartner DJ Mustard. Hij levert net zoals de gastheer goed werk af. Geen slecht nummer op te bespeuren.

Uitschieters zijn de volgende:
I Just Wanna Party, niet alleen door YG en de productie maar ook door de TDE-leden. Vooral Jay Rock is meesterlijk op deze track. Meet the Flockers ook, hier beschrijft hij gedetailleerd hoe je een huis moet beroven. Don't try this yourself zullen we maar zeggen.
Really Be (Smokin' & Drinkin') is ook magnifiek. Hier vertelt YG waarom hij zo buitensporig drinkt en smoort, Kendrick daarentegen legt uit waarom hij dat niet doet.
Sorry Momma met Ty$ is een prachtige en rustige afsluiter.

Maar vooral de singles My Nigga (+ remix) en Who Do You Love? zijn excellente nummers!

Zoals ik in de recensie van Ty Dolla $ign's Beach House EP al aanhaalde is Pu$haz Ink dit jaar behoorlijk goed bezig.

4*

YG zijn debuutalbum is er eentje die qua vibe in de lijn ligt met die van illustere voorgangers als Dr. Dre, Doggpound, The Game etcetera. Typisch gemiddeld westcoast gangstarap album met een paar keiharde bangers - Bicken Back Being Bool, Really Be - maar net zoveel filler eigenlijk.

Het album draagt de titel 'My Krazy Life' dus de verwachting is dat YG ons zijn gekke leven voorschotelt en dat doet hij dan ook. Dat levert verder wel vrij voorspelbare teksten op; 'bitches and guns all over the place'. Wat dat betreft is er dus nog niet veel veranderd in Compton al die jaren. Niet dat ik me er echt aan stoor bij albums uit dit genre, maar op een gegeven moment geloof ik die spierballentaal wel.Waar het ook om draait voor mij zijn die relaxte beats met o.a. die typische diepe bassen en hoge synths en die krijg je hier ruimschoots. Hoewel die DJ Mustard-beats ook wel een beetje simpel zijn natuurlijk.

Gemiddeld gangstarapalbum dus met een paar bangers op maakt dat ik hier 3,5 ster voor geef. Toegegeven: over de gehele linie klinkt het allemaal best lekker en stoer enzo maar ik mis al met al wat karakter zou ik haast zeggen. Het weet niet zich niet echt te onderscheiden.