YG - My Krazy Life (2014)
mijn stem
62 stemmen
Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Corporate Thugz
-
Momma Speech [Intro] (0:15)
-
BPT (2:08)
-
I Just Wanna Party (3:32)
met ScHoolboy Q en Jay Rock
-
Left, Right (3:52)
met DJ Mustard
-
Bicken Back Being Bool (3:57)
-
Meet the Flockers (2:03)
met Tee Cee
-
My Nigga (3:55)
met Jeezy en Rich Homie Quan
-
Do It to Ya (4:25)
met TeeFlii
-
Me & My Bitch (3:31)
met Tory Lanez
-
Who Do You Love? (3:53)
met Drake
-
Really Be (Smokin' 'N' Drinkin') (5:10)
met Kendrick Lamar
-
1 AM (2:37)
-
Thank God [Interlude] (2:01)
-
Sorry Momma (6:05)
met Ty Dolla $ign
-
When I Was Gone * (3:21)
met RJ, Tee Cee, Charlie Hood, Reem Riches en Slim 400
-
Bompton * (2:53)
-
My Nigga [Remix] * (3:59)
met Lil' Wayne, Meek Mill, Nicki Minaj en Rich Homie Quan
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur:
47:24
(57:37)
0
geplaatst: 7 april 2014, 11:41 uur
Voorspelbare reactie. Het album van A$AP Rocky bevat veel meer creativiteit dan jij nu met een grap probeert te ontkennen. Zoals ik al zei; het gaat mij niet (alleen) om topics of het aantal scheldwoorden, dat zijn details. Waar het mij om gaat is dat er een bepaald idee ten grondslag ligt aan een album, niet zomaar lukraak wat hitmateriaal om de kassa te laten rinkelen. A$AP Rocky is over de top commercieel, maar je kunt niet ontkennen dat Long.Live.A$AP een frisse, eigentijdse sound heeft, het is één samenhangend geheel. Futuristische beats, toffe soundeffectjes, etc. Of je het mooi vindt of niet is smaakafhankelijk.
0
thrm
geplaatst: 7 april 2014, 12:06 uur
Ha een album waar de hiphoppolitie tegen optreedt, dat moet ik horen!
0
geplaatst: 7 april 2014, 13:29 uur
Oortrommel schreef:
Voorspelbare reactie. Het album van A$AP Rocky bevat veel meer creativiteit dan jij nu met een grap probeert te ontkennen. Zoals ik al zei; het gaat mij niet (alleen) om topics of het aantal scheldwoorden, dat zijn details. Waar het mij om gaat is dat er een bepaald idee ten grondslag ligt aan een album, niet zomaar lukraak wat hitmateriaal om de kassa te laten rinkelen. A$AP Rocky is over de top commercieel, maar je kunt niet ontkennen dat Long.Live.A$AP een frisse, eigentijdse sound heeft, het is één samenhangend geheel. Futuristische beats, toffe soundeffectjes, etc. Of je het mooi vindt of niet is smaakafhankelijk.
Voorspelbare reactie. Het album van A$AP Rocky bevat veel meer creativiteit dan jij nu met een grap probeert te ontkennen. Zoals ik al zei; het gaat mij niet (alleen) om topics of het aantal scheldwoorden, dat zijn details. Waar het mij om gaat is dat er een bepaald idee ten grondslag ligt aan een album, niet zomaar lukraak wat hitmateriaal om de kassa te laten rinkelen. A$AP Rocky is over de top commercieel, maar je kunt niet ontkennen dat Long.Live.A$AP een frisse, eigentijdse sound heeft, het is één samenhangend geheel. Futuristische beats, toffe soundeffectjes, etc. Of je het mooi vindt of niet is smaakafhankelijk.
Dan kun je die bal ook meteen terugkaatsen met dit album. Dit album van YG hangt ook samen met een bepaalde sound die ik als moderne Westcoast-muziek zou beschrijven. De beats doen me veel denken aan de G-Funk dagen zonder het moderne aspect los te laten, daarin is DJ Mustard naar mijn mening gigantisch geslaagd. Ook de teksten steken dicht bij elkaar, de titel 'My Krazy Life' beschrijft het album erg goed naar mijn mening. Het is echt de 'hood-versie' van GKMC naar mijn mening. De man beschrijft een hoop verhalen van de straten die hij zo meegemaakt heeft, en brengt ook het dreigende gevoel naar voren (gedeeltelijk ook door de straten). Als je A$AP Rocky niet in het rijtje plaatst met heren als YG en 2 Chainz en dergelijke is dat een keuze, maar dan vraag ik me toch af waarom je dit zo doet. De teksten van beste heren verschillen echt zoveel niet van die van Rocky.
Met die laatste opmerking sla je denk ik de spijker op zijn kop. Of je het mooi vindt of niet is smaakafhankelijk. Zo ook bij dit album. Daarom snap ik nog altijd niet je opmerking dat dit album hiphop een slechte naam zou geven.
0
FelipeGutiérrez
geplaatst: 7 april 2014, 19:45 uur
Heerlijk album. Vooral Meet The FLockers draai ik veel op dit moment, een track die voor mijn gevoel niet opviel bij mijn eerste paar luisterbeurten.
0
geplaatst: 8 april 2014, 10:32 uur
Oortrommel schreef:
Mijn hele punt is dat creativiteit en originaliteit hoger in het vaandel moeten staan, bij iedereen. Al die mannetjes als YG, 2 Chainz, etc. vreten van hiphop, maar weigeren pertinent iets duurzaams bij te dragen; eigen gewin gaat voor. Ik durf zelfs zo ver te gaan dat dit soort artiesten met het uitbrengen van dit soort kauwgomballenspul voor de massa het muziekgenre hiphop slopen.
Ik heb een tijd gehad dat ik nauwelijks nog hiphop checkte, dat was in de periode 2007-2010, juist vanwege het feit dat iedereen maar dezelfde wegen bewandelde. Mijn interesse werd weer gewekt door frisse artiesten (zowel mainstream als underground) als Kendrick Lamar, Ab-Soul, A$AP Rocky, etc.
N.W.A. noemen getuigt van weinig historisch besef want deze groep was namelijk baanbrekend, waar dit dertien-in-een-dozijn -muziek is. Het gaat mij niet om het aantal scheldwoorden of het tekstuele niveau etc. Het gaat mij er om dat mensen snel succes willen hebben, financieel binnen willen wandelen en in dit proces hiphop verkrachten. Het trucje is o zo simpel; zelfde producers, zelfde features, zelfde teksten. Het hoogtepunt van 2013 was voor mij de Control-verse van Kendrick Lamar, omdat dat liet zien dat iedereen elkaars kont kust.
Mijn hele punt is dat creativiteit en originaliteit hoger in het vaandel moeten staan, bij iedereen. Al die mannetjes als YG, 2 Chainz, etc. vreten van hiphop, maar weigeren pertinent iets duurzaams bij te dragen; eigen gewin gaat voor. Ik durf zelfs zo ver te gaan dat dit soort artiesten met het uitbrengen van dit soort kauwgomballenspul voor de massa het muziekgenre hiphop slopen.
Ik heb een tijd gehad dat ik nauwelijks nog hiphop checkte, dat was in de periode 2007-2010, juist vanwege het feit dat iedereen maar dezelfde wegen bewandelde. Mijn interesse werd weer gewekt door frisse artiesten (zowel mainstream als underground) als Kendrick Lamar, Ab-Soul, A$AP Rocky, etc.
N.W.A. noemen getuigt van weinig historisch besef want deze groep was namelijk baanbrekend, waar dit dertien-in-een-dozijn -muziek is. Het gaat mij niet om het aantal scheldwoorden of het tekstuele niveau etc. Het gaat mij er om dat mensen snel succes willen hebben, financieel binnen willen wandelen en in dit proces hiphop verkrachten. Het trucje is o zo simpel; zelfde producers, zelfde features, zelfde teksten. Het hoogtepunt van 2013 was voor mij de Control-verse van Kendrick Lamar, omdat dat liet zien dat iedereen elkaars kont kust.
Mijn historische besef is iets waar jij je geen zorgen over hoeft te maken. Baanbrekend heeft in mijn inzien niks te maken met de kwaliteit van de muziek. Merzbow maakt ongetwijfeld ook baanbrekende muziek, maar dat is niet aan te horen. Dat N.W.A. betere muziek heeft gemaakt dan YG, of de andere artiesten die je noemt, ben ik volkomen met je eens, maar ik begrijp niet goed waarom dit afgekraakt moet worden als een muziekgenre dat hiphop sloopt. En nogmaals, ik ben het totaal niet met je oneens dat steeds weer hetzelfde trucje wordt gedaan met dezelfde artiesten, maar ik zie niet in waarom dat een probleem moet zijn. Er luisteren miljoenen mensen naar de muziek, die hebben er plezier van. Dus laat die mensen en de artiesten lekker genieten. Ga jij gewoon lekker luisteren wat volgens jou creatieve en originele hiphop is.
En als jij in de periode 2007-2010 geen hiphop checkte omdat iedereen zogenaamd hetzelfde pad bewandelde, moet je binnen het genre misschien je horizon eens verbreden.
0
geplaatst: 8 april 2014, 11:16 uur
Ik begrijp sowieso het hele punt niet om rappers als YG en 2 Chainz etc. af te gaan kraken. Naast het geld moet het vanuit hun oogpunt toch ook geweldig zijn om te weten dat mensen helemaal los gaan op jouw muziek? En wie zegt dat het geen duurzame muziek is? Het zou mij niks verbazen als hun muziek over 5 a 10 nog steeds in clubs voorbij komt. Dat lijkt mij ook een vorm van duurzaamheid en mocht dat zo zijn komen deze nummers ineens in rijtjes te staan met oudere hip-hop clubbangers, die door mensen wel gezien worden als 'classics' o.i.d. Daarbij zorgen deze artiesten, die volgens jou hip-hop slopen, ook een voor toegankelijke ingang voor nieuwe hip-hop liefhebbers. Bekijk het gewoon positief en laat iedereen in zijn waarde. Zover ik weet zit er nog steeds een knop op de TV, of radio in dit geval.
0
geplaatst: 8 april 2014, 23:21 uur
Oortrommel schreef:
Mijn hele punt is dat creativiteit en originaliteit hoger in het vaandel moeten staan, bij iedereen.
Mijn hele punt is dat creativiteit en originaliteit hoger in het vaandel moeten staan, bij iedereen.
Dat bepaal jij niet.
Dit is overigens meteen een samenvatting van een discussie welke beter plaats zou kunnen vinden in een apart topique, maar één advies; laat gewoon gaan.
0
thrm
geplaatst: 9 april 2014, 15:52 uur
De platpetten onder de hiphopliefhebbers schrikken op. Vanuit hun verlaten boombapkeldertjes kruipen ze bovengronds, de pokdalige blanke gezichten wat daglicht gunnend. Schuchter bezien ze de naargeestige omgeving waar ze in verzeild geraakt zijn. Wat is er in hemelsnaam gebeurd met de grondbeginselen? De essentie van hun zo geliefde genre? Angstige blikken kruizen elkaar terwijl de leden van de hiphoppolitie ineenkrimpen door de aanhoudende terreur van synthbassen. 'Snel terug de schuilkelders in!', weet één van de hiphoppolitiemannen nog net boven de inhoudsloze rapteksten uit te schreeuwen. Daar eenmaal aangekomen troosten de jongens elkaar onder de tonen van een Army of the Pharaohs-klassieker, tot de vurigste van het stel het woord neemt: "We moeten terug naar back in the days, naar de dagen van Rakim en KRS-One. Naar de boombap, de vier elementen. Échte hiphop moet terugkomen. Dat wat we net hoorden is troep die eigenlijk in de vuilnisbak hoort te belanden maar de tv-zenders domineert. We moeten terug naar Yo MTV Raps met Ed Lover en Fab 5 Freddy. Dit," wijst de veertiger die Public Enemy nog zag optreden in de Jaap Edenhal naar boven, "is de troep die mensen op afstand houdt van een rijk muzieksoort als hiphop." Even valt er een stilte, waarna de zeven aanwezigen instemmend beginnen te knikken. "Word up man."
0
geplaatst: 13 juni 2014, 12:08 uur
thrm schreef:
De platpetten onder de hiphopliefhebbers schrikken op. Vanuit hun verlaten boombapkeldertjes kruipen ze bovengronds, de pokdalige blanke gezichten wat daglicht gunnend. Schuchter bezien ze de naargeestige omgeving waar ze in verzeild geraakt zijn. Wat is er in hemelsnaam gebeurd met de grondbeginselen? De essentie van hun zo geliefde genre? Angstige blikken kruizen elkaar terwijl de leden van de hiphoppolitie ineenkrimpen door de aanhoudende terreur van synthbassen. 'Snel terug de schuilkelders in!', weet één van de hiphoppolitiemannen nog net boven de inhoudsloze rapteksten uit te schreeuwen. Daar eenmaal aangekomen troosten de jongens elkaar onder de tonen van een Army of the Pharaohs-klassieker, tot de vurigste van het stel het woord neemt: "We moeten terug naar back in the days, naar de dagen van Rakim en KRS-One. Naar de boombap, de vier elementen. Échte hiphop moet terugkomen. Dat wat we net hoorden is troep die eigenlijk in de vuilnisbak hoort te belanden maar de tv-zenders domineert. We moeten terug naar Yo MTV Raps met Ed Lover en Fab 5 Freddy. Dit," wijst de veertiger die Public Enemy nog zag optreden in de Jaap Edenhal naar boven, "is de troep die mensen op afstand houdt van een rijk muzieksoort als hiphop." Even valt er een stilte, waarna de zeven aanwezigen instemmend beginnen te knikken. "Word up man."
De platpetten onder de hiphopliefhebbers schrikken op. Vanuit hun verlaten boombapkeldertjes kruipen ze bovengronds, de pokdalige blanke gezichten wat daglicht gunnend. Schuchter bezien ze de naargeestige omgeving waar ze in verzeild geraakt zijn. Wat is er in hemelsnaam gebeurd met de grondbeginselen? De essentie van hun zo geliefde genre? Angstige blikken kruizen elkaar terwijl de leden van de hiphoppolitie ineenkrimpen door de aanhoudende terreur van synthbassen. 'Snel terug de schuilkelders in!', weet één van de hiphoppolitiemannen nog net boven de inhoudsloze rapteksten uit te schreeuwen. Daar eenmaal aangekomen troosten de jongens elkaar onder de tonen van een Army of the Pharaohs-klassieker, tot de vurigste van het stel het woord neemt: "We moeten terug naar back in the days, naar de dagen van Rakim en KRS-One. Naar de boombap, de vier elementen. Échte hiphop moet terugkomen. Dat wat we net hoorden is troep die eigenlijk in de vuilnisbak hoort te belanden maar de tv-zenders domineert. We moeten terug naar Yo MTV Raps met Ed Lover en Fab 5 Freddy. Dit," wijst de veertiger die Public Enemy nog zag optreden in de Jaap Edenhal naar boven, "is de troep die mensen op afstand houdt van een rijk muzieksoort als hiphop." Even valt er een stilte, waarna de zeven aanwezigen instemmend beginnen te knikken. "Word up man."
Congratulations. You just won the 'Boring Dickhead' award.
0
geplaatst: 13 juni 2014, 12:22 uur
Het lijkt me niet dat dit bedoeld is om iets meer te zijn dan een hapslikweg-feestknaller van een rapper die er plezier in lijkt te hebben. Daar is Waka Flocka ook groot mee geworden, en terecht.
Natuurlijk kan je dit afschieten omdat het gemakkelijk klinkt, netjes binnen de lijnen kleurt en nergens echt grootse diepgang biedt. Maar dat lijkt me ook niet de bedoeling te zijn van dit album. Of van een artiest als 2 Chainz.
Dat je het niet trekt, kan perfect. Maar de "dit soort rappers maken de scene kapot" klinkt wel heel erg cliché, niet? Dit is trap, geen boom bap. Dit is feesthiphop, geen tekstuele bijbel.
0
geplaatst: 14 juni 2014, 15:34 uur
Trap -t + g = grap. Dit is een man die domheid tot kunst verheven heeft, wat (toegegeven) knap is.
0
geplaatst: 14 juni 2014, 15:42 uur
Oortrommel schreef:
Trap -t + g = grap. Dit is een man die domheid tot kunst verheven heeft, wat (toegegeven) knap is.
Trap -t + g = grap. Dit is een man die domheid tot kunst verheven heeft, wat (toegegeven) knap is.
Daar zal de term 'Trap' natuurlijk vandaan komen ja! Van een woord wat ze niet kennen in Amerika
.
0
FelipeGutiérrez
geplaatst: 22 juli 2014, 18:28 uur
Videoclip van Bicken Back Being Bool is uit.... hele dope video. Doet me denken aan een mixje tussen de clips van Hoover Street en Break The Bank van ScHoolboy Q. Ik vind overigens alle videoclips van dit album van YG wel tof. Ook het album luister ik nog steeds graag.
0
geplaatst: 22 juli 2014, 21:58 uur
FelipeGutiérrez schreef:
Videoclip van Bicken Back Being Bool is uit.... hele dope video. Doet me denken aan een mixje tussen de clips van Hoover Street en Break The Bank van ScHoolboy Q. Ik vind overigens alle videoclips van dit album van YG wel tof. Ook het album luister ik nog steeds graag.
Videoclip van Bicken Back Being Bool is uit.... hele dope video. Doet me denken aan een mixje tussen de clips van Hoover Street en Break The Bank van ScHoolboy Q. Ik vind overigens alle videoclips van dit album van YG wel tof. Ook het album luister ik nog steeds graag.
Volgens mij zag ik zo'n steegje waar Q in Break The bank in loopt voorbij komen in BBBB
. Hele vette video en ik heb ook weer eens dit album gedraait, blijft enorm hard
0
geplaatst: 22 juli 2014, 22:41 uur
Ik herken veel van de video uit Boyz N the Hood en Menace II Society. Maar YG heeft natuurlijk geprobeerd een dag in Compton neer te zetten met de video en dan krijg je al snel gelijkenissen met zulke films Blijft goed nummer overigens!
Blijft goed nummer overigens!
0
FelipeGutiérrez
geplaatst: 22 juli 2014, 22:53 uur
Holla schreef:
Volgens mij zag ik zo'n steegje waar Q in Break The bank in loopt voorbij komen in BBBB. Hele vette video en ik heb ook weer eens dit album gedraait, blijft enorm hard
(quote)
Volgens mij zag ik zo'n steegje waar Q in Break The bank in loopt voorbij komen in BBBB
. Hele vette video en ik heb ook weer eens dit album gedraait, blijft enorm hard Ja dacht ik ook al aan, maar dat kan het niet zijn, want dit is opgenomen in Compton en de clip van Q niet.
0
geplaatst: 29 juli 2014, 15:20 uur
Tot nu toe dé verrassing van 2014!
YG kende ik voorheen enkel van de 2010 single Toot It & Boot It, wat een nummertje was dat eigenlijk zo fout was dat het tof werd. Toen hij een klein jaar geleden met de hitsingle My Nigga op kwam draven was ik enigszins verrast. Alhoewel dit nog niet genoeg was om me er van te overtuigen dat hij een aangenaam (laat staan goed) album zou kunnen uitbrengen.
Dit album wordt soms ook wel eens 'hood kid, m.A.A.d city' genoemd. Net zoals Kendrick Lamar's populaire album vertelt dit immers een verhaal over een dag in de ghetto van Compton. Kendrick vertelde het vanuit zijn standpunt, een normale jongen die wel van het bestaan van het straatleven af weet, maar nooit actief is geweest in die omgeving. YG vertelt het verhaal door de ogen van een gangbanger.
Het gros van het album is geproduceerd door zakenpartner DJ Mustard. Hij levert net zoals de gastheer goed werk af. Geen slecht nummer op te bespeuren.
Uitschieters zijn de volgende:
I Just Wanna Party, niet alleen door YG en de productie maar ook door de TDE-leden. Vooral Jay Rock is meesterlijk op deze track. Meet the Flockers ook, hier beschrijft hij gedetailleerd hoe je een huis moet beroven. Don't try this yourself zullen we maar zeggen.
Really Be (Smokin' & Drinkin') is ook magnifiek. Hier vertelt YG waarom hij zo buitensporig drinkt en smoort, Kendrick daarentegen legt uit waarom hij dat niet doet.
Sorry Momma met Ty$ is een prachtige en rustige afsluiter.
Maar vooral de singles My Nigga (+ remix) en Who Do You Love? zijn excellente nummers!
Zoals ik in de recensie van Ty Dolla $ign's Beach House EP al aanhaalde is Pu$haz Ink dit jaar behoorlijk goed bezig.
4*
YG kende ik voorheen enkel van de 2010 single Toot It & Boot It, wat een nummertje was dat eigenlijk zo fout was dat het tof werd. Toen hij een klein jaar geleden met de hitsingle My Nigga op kwam draven was ik enigszins verrast. Alhoewel dit nog niet genoeg was om me er van te overtuigen dat hij een aangenaam (laat staan goed) album zou kunnen uitbrengen.
Dit album wordt soms ook wel eens 'hood kid, m.A.A.d city' genoemd. Net zoals Kendrick Lamar's populaire album vertelt dit immers een verhaal over een dag in de ghetto van Compton. Kendrick vertelde het vanuit zijn standpunt, een normale jongen die wel van het bestaan van het straatleven af weet, maar nooit actief is geweest in die omgeving. YG vertelt het verhaal door de ogen van een gangbanger.
Het gros van het album is geproduceerd door zakenpartner DJ Mustard. Hij levert net zoals de gastheer goed werk af. Geen slecht nummer op te bespeuren.
Uitschieters zijn de volgende:
I Just Wanna Party, niet alleen door YG en de productie maar ook door de TDE-leden. Vooral Jay Rock is meesterlijk op deze track. Meet the Flockers ook, hier beschrijft hij gedetailleerd hoe je een huis moet beroven. Don't try this yourself zullen we maar zeggen.
Really Be (Smokin' & Drinkin') is ook magnifiek. Hier vertelt YG waarom hij zo buitensporig drinkt en smoort, Kendrick daarentegen legt uit waarom hij dat niet doet.
Sorry Momma met Ty$ is een prachtige en rustige afsluiter.
Maar vooral de singles My Nigga (+ remix) en Who Do You Love? zijn excellente nummers!
Zoals ik in de recensie van Ty Dolla $ign's Beach House EP al aanhaalde is Pu$haz Ink dit jaar behoorlijk goed bezig.
4*
0
geplaatst: 30 juli 2014, 10:11 uur
Yestsida schreef:
Tot nu toe dé verrassing van 2014!
YG kende ik voorheen enkel van de 2010 single Toot It & Boot It, wat een nummertje was dat eigenlijk zo fout was dat het tof werd. Toen hij een klein jaar geleden met de hitsingle My Nigga op kwam draven was ik enigszins verrast. Alhoewel dit nog niet genoeg was om me er van te overtuigen dat hij een aangenaam (laat staan goed) album zou kunnen uitbrengen.
Dit album wordt soms ook wel eens 'hood kid, m.A.A.d city' genoemd. Net zoals Kendrick Lamar's populaire album vertelt dit immers een verhaal over een dag in de ghetto van Compton. Kendrick vertelde het vanuit zijn standpunt, een normale jongen die wel van het bestaan van het straatleven af weet, maar nooit actief is geweest in die omgeving. YG vertelt het verhaal door de ogen van een gangbanger.
Het gros van het album is geproduceerd door zakenpartner DJ Mustard. Hij levert net zoals de gastheer goed werk af. Geen slecht nummer op te bespeuren.
Uitschieters zijn de volgende:
I Just Wanna Party, niet alleen door YG en de productie maar ook door de TDE-leden. Vooral Jay Rock is meesterlijk op deze track. Meet the Flockers ook, hier beschrijft hij gedetailleerd hoe je een huis moet beroven. Don't try this yourself zullen we maar zeggen.
Really Be (Smokin' & Drinkin') is ook magnifiek. Hier vertelt YG waarom hij zo buitensporig drinkt en smoort, Kendrick daarentegen legt uit waarom hij dat niet doet.
Sorry Momma met Ty$ is een prachtige en rustige afsluiter.
Maar vooral de singles My Nigga (+ remix) en Who Do You Love? zijn excellente nummers!
Zoals ik in de recensie van Ty Dolla $ign's Beach House EP al aanhaalde is Pu$haz Ink dit jaar behoorlijk goed bezig.
4*
Tot nu toe dé verrassing van 2014!
YG kende ik voorheen enkel van de 2010 single Toot It & Boot It, wat een nummertje was dat eigenlijk zo fout was dat het tof werd. Toen hij een klein jaar geleden met de hitsingle My Nigga op kwam draven was ik enigszins verrast. Alhoewel dit nog niet genoeg was om me er van te overtuigen dat hij een aangenaam (laat staan goed) album zou kunnen uitbrengen.
Dit album wordt soms ook wel eens 'hood kid, m.A.A.d city' genoemd. Net zoals Kendrick Lamar's populaire album vertelt dit immers een verhaal over een dag in de ghetto van Compton. Kendrick vertelde het vanuit zijn standpunt, een normale jongen die wel van het bestaan van het straatleven af weet, maar nooit actief is geweest in die omgeving. YG vertelt het verhaal door de ogen van een gangbanger.
Het gros van het album is geproduceerd door zakenpartner DJ Mustard. Hij levert net zoals de gastheer goed werk af. Geen slecht nummer op te bespeuren.
Uitschieters zijn de volgende:
I Just Wanna Party, niet alleen door YG en de productie maar ook door de TDE-leden. Vooral Jay Rock is meesterlijk op deze track. Meet the Flockers ook, hier beschrijft hij gedetailleerd hoe je een huis moet beroven. Don't try this yourself zullen we maar zeggen.
Really Be (Smokin' & Drinkin') is ook magnifiek. Hier vertelt YG waarom hij zo buitensporig drinkt en smoort, Kendrick daarentegen legt uit waarom hij dat niet doet.
Sorry Momma met Ty$ is een prachtige en rustige afsluiter.
Maar vooral de singles My Nigga (+ remix) en Who Do You Love? zijn excellente nummers!
Zoals ik in de recensie van Ty Dolla $ign's Beach House EP al aanhaalde is Pu$haz Ink dit jaar behoorlijk goed bezig.
4*
Bicken Back Bein Bool
0
geplaatst: 30 juli 2014, 10:33 uur
Heb gisteren voor het eerst die clip eens bekeken, echt tof gedaan!
Sowieso ook een tof nummer inderdaad.
0
geplaatst: 27 augustus 2014, 13:51 uur
Nog altijd album van het jaar! Niet dat het ligt aan de concurrentie (Oxymoron en Cilvia daargelaten), want er is vrijwel geen concurrentie. De groten moeten nog altijd droppen maar deze plaat blijft door m'n hoofd spoken. DJ Mustard en YG lijken een moderne variant van Dr. Dre en Snoop Dogg in hun chemie, en deze chemie zorgt voor deze heerlijke west-coast plaat.
0
geplaatst: 5 september 2014, 19:38 uur
Of dit Dre & Snoop anno 2014 lijkt mij iets te hoog gegrepen, maar de chemie is inderdaad sterk. Ik ben normaalgesproken niet zo'n fan van de eentonige Mustard-beats, maar hier kan ik er grotendeels wel van genieten. YG is daarbij ook nog eens een vermakelijke rapper. Geen hoogstaande teksten, maar hij weet het Westcoast-gevoel wel lekker te brengen. Ik vind het knap dat hij een plaat vol bangers weet uit te brengen. Misschien niet allemaal hitmateriaal, maar er staan geen slechte nummers of fillers op. Iets wat wel vaak het geval is bij platen als deze. Sowieso is Who Do You Love het hardste nummer in tijden. Grappig is dan weer wel dat de lekkerste verse op het album van Drake komt.
Ach, misschien is dit ook wel de moderne variant van Snoop Dogg en Dr. Dre. Een leuke plaat is het in ieder geval wel.
Ach, misschien is dit ook wel de moderne variant van Snoop Dogg en Dr. Dre. Een leuke plaat is het in ieder geval wel.
0
geplaatst: 11 maart 2015, 18:06 uur
Eerste ervaring met YG. Verassend goed album.
Tot en met track 7 is het genieten en verder springen tracks 10 en 11 er tussen uit voor mij.
Tot en met track 7 is het genieten en verder springen tracks 10 en 11 er tussen uit voor mij.
0
geplaatst: 6 september 2015, 14:20 uur
Eyes red from the kush I blew, white person
Nu snap ik 'm pas. Wat een genie is het toch.
Nu snap ik 'm pas. Wat een genie is het toch.
0
geplaatst: 29 oktober 2019, 23:27 uur
YG zijn debuutalbum is er eentje die qua vibe in de lijn ligt met die van illustere voorgangers als Dr. Dre, Doggpound, The Game etcetera. Typisch gemiddeld westcoast gangstarap album met een paar keiharde bangers - Bicken Back Being Bool, Really Be - maar net zoveel filler eigenlijk.
Het album draagt de titel 'My Krazy Life' dus de verwachting is dat YG ons zijn gekke leven voorschotelt en dat doet hij dan ook. Dat levert verder wel vrij voorspelbare teksten op; 'bitches and guns all over the place'. Wat dat betreft is er dus nog niet veel veranderd in Compton al die jaren. Niet dat ik me er echt aan stoor bij albums uit dit genre, maar op een gegeven moment geloof ik die spierballentaal wel.Waar het ook om draait voor mij zijn die relaxte beats met o.a. die typische diepe bassen en hoge synths en die krijg je hier ruimschoots. Hoewel die DJ Mustard-beats ook wel een beetje simpel zijn natuurlijk.
Gemiddeld gangstarapalbum dus met een paar bangers op maakt dat ik hier 3,5 ster voor geef. Toegegeven: over de gehele linie klinkt het allemaal best lekker en stoer enzo maar ik mis al met al wat karakter zou ik haast zeggen. Het weet niet zich niet echt te onderscheiden.
Het album draagt de titel 'My Krazy Life' dus de verwachting is dat YG ons zijn gekke leven voorschotelt en dat doet hij dan ook. Dat levert verder wel vrij voorspelbare teksten op; 'bitches and guns all over the place'. Wat dat betreft is er dus nog niet veel veranderd in Compton al die jaren. Niet dat ik me er echt aan stoor bij albums uit dit genre, maar op een gegeven moment geloof ik die spierballentaal wel.Waar het ook om draait voor mij zijn die relaxte beats met o.a. die typische diepe bassen en hoge synths en die krijg je hier ruimschoots. Hoewel die DJ Mustard-beats ook wel een beetje simpel zijn natuurlijk.
Gemiddeld gangstarapalbum dus met een paar bangers op maakt dat ik hier 3,5 ster voor geef. Toegegeven: over de gehele linie klinkt het allemaal best lekker en stoer enzo maar ik mis al met al wat karakter zou ik haast zeggen. Het weet niet zich niet echt te onderscheiden.
* denotes required fields.
* denotes required fields.