Saxon - The Eagle Has Landed (1982)

ja ja daar gaan ze een vliegtuig in de nacht de 747
We've got a 747 coming down in the night
There's no power, there's no runway lights
Radio operator try to get a message through
Tell the flight deck New York has no lights
There's no power what do we do?
747 coming down in the night
Try to get a message through

Dit is toch wel een hoogtepunt uit de loopbaan van Saxon. 747 (Strangers In The Night) is een klassieker en bovendien een van mijn favoriete songs aller tijden, maar ook songs als Wheels OF Steel en Heavy Metal Thunder zijn erg goed. Wat mij betreft is dit samen met Denim & Leather en Solid Ball Of Rock de beste Saxon-release.

Zeg Rinus nu heb je net bij veel albums van Saxon net een bericht geplaatst,maar ben je m.i de beste plaat van Saxon vergeten,en wel in de vorm van deze weergaloze live plaat(eigenlijk een soort verzamelaar met de beste nummers van Saxon,maar dan wel live) ik vind dit 1 van de betere live albums die het hardrock/metal genre heeft voortgebracht,en buiten kijf het beste Saxon album,beter nog dan de studio versies van de div nummers.

Dit is de enigste Saxon plaat die ik bezit, een superplaat met allemaal topnummers en nog live ook,een van de betere live platen uit die tijd, als je iets zoekt van saxon en je wilt maar 1 cd van ze is dit de beste keuze lijkt me 4*

Dan moet je zeker eens "Heavy Metal Thunder" uit 2002 eens proberen: het knalt uit de boxen!

Deze net maar weer eens gedraaid, maar is nog even goed als een jaar terug vind ik. Wat een passie en wat een expressie op deze super goede live plaat. jammer dat er voor deze super goede live plaat niet meer animo is hier op mu.me.

Echt zalig live album van Saxon. Alle klassiekers uitstekend live gespeeld. Eén van de beste livealbums. Spijtig dat het niet zo gekend is.

Goede liveplaat van Saxon, maar allang niet meer hun enige. Eind jaren 80 kwamen Rock 'n'roll gypsies en Greatest hits live. The eagle zelf kreeg 2 vervolgdelen. Vier sterren.

Goed live album idd, maar ik heb hem in de 3 jaar dattikum heb geloof ik maar 3 keer afgespeeld.

Als je collectie groter wordt heb je ook geen tijd meer om alles regelmatig te draaien.Deze is hier eind juli nog gedraaid, vlak voor een concert van hun. Biff Byford is de meest sympathieke frontman die ik ooit heb gezien.

Deze hoort toch wel bij de liveklassiekers van de hard-rock zoals

ook Unleashed in the east, No sleep 'til Hammersmith, Strangers in the night

Tokio Tapes, Live After Death, Decade Of Aggression, Live Sh*t Binge & Purge, Made In Japan, Live 1973 Uriah Heep, Live Status Quo 1977, Golden Earring live 1977, Live And Dangerous, How The West Was Won, Recorded Live, Slade Alive, Live At Leeds, Get Yer Ya Ya's Out, en ik zal best nog een paar vergeten zijn.

Er zijn gewoon een hoop die in dat rijtje thuishoren vind ik.

Tuurlijk, maar het rijtje wordt dan wel erg lang, The eagle has landed is gewoon een steengoed live-album

Dit album is zeker een live klassieker maar ik vind de andere live albums van Saxon ook erg goed! Van dit album is ook een remaster uitgebracht met daarop meer nummers dan de oorspronkelijke release. Ik heb 'm nog niet maar heb van vrienden begrepen dat dat de versie is die met de prijs gaat strijken.

Een gezapige plaat die nooit tot leven komt. Inderdaad the eagle has landed hij kwam hard erg hard neer. Had er indertijd hoge verwachtingen van maar die zijn nooit uitgekomen. De nummers worden behoorlijk op de automatische piloot afgeraffeld. Nergens word het spannend helaas.

Automatische piloot? Nooit spannend?? Afgeraffeld??? Sorry maar alles behalve dat vind ik. Je hoort juist een jonge, gretige band die klaar is om de wereld op te vreten. Een band die zich nog moet bewijzen en dat dubbel en dwars doet op dit album! Ik heb Saxon ontelbare keren live gezien maar zelden komen ze in de buurt van wat ze hier laten horen.

Saxon is nooit mijn favoriete band geweest maar deze live plaat is toch wel erg goed. Veel van hun beste nummers worden gespeeld en welke hardrocker kent ze niet? Mooiste nummer voor mij is 747 maar Princess of the Night, Motorcycle Man, Heavy metal Thunder en Machine Gun zijn ook ijzersterk.

Van de bonustracks is frozen rainbow wel de lekkerste. Deze liveplaat is net zo live als JP 's unleashed zo lijkt het.Toen nog wel essentieel van een van de engelse topmetalbands. Nu nog goed voor sympathiek en nostalgisch gehalte.

Uitstekend livealbum van Saxon

Vroeger was Saxon wel mijn bandje. Wheels was de tweede lp die ik ooit in mijn leven kocht. Ik had dus toen hoge verwachtingen van deze live plaat en......wat was het een tegenvaller. Waarom dan? Het geluid is zo dun als een vloeitje. Hoe is het mogelijk?! Een live metal plaat met zo'n flinterdun geluid .....en ook nog een aantal tracks die ik goed kan missen zoals: Princess of the Night en Machine gun. Geen klassieker voor mij, helaas

Een absoluut fantastisch album! Beste album van Saxon, met een heerlijke setlist en 'live feel'.
Het klopt wel dat de productie dunnetjes is. Maar je hoort de bandleden gewoon foutjes maken en Bill is enthousiaster dan ever.
De live-optredens kwamen in deze periode met een grote aluminium adelaar boven het podium die gaandeweg het concert vervaarlijk naar beneden kwam, in allerlei posities. Adembenemend.
Iron Maiden had Eddie.
4 sterren.

Lekker live album van Saxon op hun hoogtepunt! Het enige wat ik heb op te merken aan deze plaat is dat het best een dubbel album had mogen zijn!

Princess of the Night
Wheels of Steel
Fire in the Sky
Zijn zonder twijfel mijn favorieten op dit mooie live album.

4*

Dat is het nu toch ook? met de bonustracks op de 2006 remaster. Of bedoel je op vinyl of toendertijd?

Ik bedoel inderdaad op vinyl Een remaster zou dus fijn zijn.

Heerlijk live-album van Saxon, jammer dat ik die tijd nooit heb meegemaakt eigenlijk. Natuurlijk zijn ze nog steeds bezig, zowel live als in de studio, en da 's dan weer erg leuk! Ik heb Graspop dit jaar gemist, terwijl de band daar wel optrad. Zeker met hun nieuwste plaat (op moment van schrijven is dat Thunderbolt) in gedachten is dat een gemiste kans. Ik heb wel even gevloekt om mijn eigen stommiteit.

Deze registratie is natuurlijk al van heel wat jaartjes geleden, toen de bandleden nog (relatief) jong waren. De vaart wordt er flink ingehouden, de gitaarsolo's zijn erg lekker, Biff Byford heeft ook een geweldige stem en brengt de songs met veel overtuiging en enthousiasme.

4 sterren

Heb net een nieuwe vinyl uitgave opgezet. Die klinkt al een stuk beter. Zit alleen te weinig laag in wat de opname wat dun maakt. Aanzetten dus die loudness knop. Dan knalt het weer uit de speakers.

Ik heb Saxon onlangs nog even live gezien, en dat voor het eerst in hun 40 jarig bestaan, hopende dat ze deze 10 tracks wel zouden spelen. En dat was ook zo, misschien op 1 of 2 na. Leuk album blijft dit en de rillingen liepen weer even over mijn rug bij de opener van de show ( en dit album) Motorcycle Man. Heerlijk weer even in de nostalgie ondergedompeld.

Heerlijke trip down memory lane.
Alle classics en platgelopen paden als publiek laten meezingen, komen voorbij.
Niets mis mee plaatje voor de wat oudere jeugd die de NWOBHM hebben meegemaakt.
Hoes is natuurlijk mega fout maar dat was waarschijnlijk de bedoeling.

747 blijft voor mij persoonlijk speciaal nummer omdat de tekst gaat over het waargebeurde verhaal wat toen heel veel indruk op mij maakte in het nieuws. Daardoor, zelfs na al die jaren, kippenvel bij de juist geplaatste gitaarsolo. Beetje hetzelfde met Dallas 1PM

Nadat Denim and Leather met zijn matte productie tegenviel, was ik het in mei 1982 wederom met radio-dj Hanneke Kappen eens: Saxon revancheerde zich met The Eagle has Landed. Zo wilden wij deze band horen! Rauw, hard en direct.
Het gouden tijdperk van de liveplaat was misschien al zo’n beetje voorbij, tegelijkertijd kun je zeggen dat er in (de eerste helft van) de jaren ’80 enkele lekkere liveknallers verschenen. Gelukkig voor mij schafte de fonotheek ook deze Saxon aan; kennelijk werkte daar iemand die jonge, puisterige headbangers als ik een warm hart toedroeg.

Opgenomen tijdens de tour bij dat laatste studioalbum vormt de plaat een goede samenvatting van hun tweede tot en met vierde album. Daarin zit ‘m tegelijkertijd het manco: ik hoopte dat die twee kanjers van hun debuut, Stallions of the Highway en Judgeman’s Day er ook op zouden staan. Twee hele vroege pareltjes uit de eerste golf van de New wave of British heavy metal. Deze twee kneiters verdienden een denderende albumversie. Helaas, een gemiste kans.

Biff Byford zingt wat monotoner dan op de studioplaten doordat hij wat hoog kwijt is, maar de band laat horen dat de messen waren geslepen. Dit dankzij hun jarenlange ervaring, waarbij een tour met Motörhead. Nieuwe drummer Nigel Glockler, voorheen op de kruk bij newwavezangeres Toyah, vult moeiteloos de plek van Pete Gill; voorwaar geen kleinigheid.
Geluidseffecten van de studioplaten (motoren, een Boeing en een ontploffing) vonden ook hun weg naar het podium, wat de sfeer nog eens verhoogt. Verder een degelijke set, waarbij ik was verrast door de wijze waarop Fire in the Sky overging in Machine Gun. Het concert eindigt met de luchtsirenes, dezelfde die Motörhead live gebruikte. Ik vond het prachtig. Bij dit alles heb ik niet het idee dat er gruwelijk veel aan de opnamen is gesleuteld en verbeterd. Wat je hoort is eerlijk.
Op streaming vind ik de bonusversie (2006), waarop wél een nummer van het debuut. Helaas is dit “slechts” Frozen Rainbow.

Met de oren van nu is de productie niet meer zo vet als ik het toen beleefde. Gitaren en basgitaar hadden wel wat hoger in de mix gemogen. Dit euvel is echter rijkelijk vergoed op volgende livealbums. Daarom een lekker tijdsdocument en een goede samenvatting van Saxons eerste jaren, een hongerige band in topvorm.

Op de site gisterennogvandaag.com vond ik een recensie van het concert dat Saxon op Lochem Pop gaf in 1982, kort na het verschijnen van The Eagle has Landed. Uit het blad Joepie, zie hier.

Mooi overzicht van de energiekere Saxon tracks. Bovendien live nog energieker gespeeld. Half puntje aftrek vanwege het meezingen op de toch al te lange versie van Wheels of Steel.