Radiohead - Kid A (2000)

In het kader van Rivella: Een beetje vreemd, maar erg lekker. Ideotheque is toch wel een van de beste Radiohead-nummers.

Kid A is volgens mij nog steeds Radiohead's beste album, met Everything in it's right place als absolute topper. Alleen Kid A (het nummer) en Treefingers vind ik iets minder, voor de rest is het allemaal geweldig.

Het was wel eventjes met de ogen knipperen toen ik met dit album kennismaakte, het is dan ook wel heel anders dan al het voorgaande van Radiohead.

Nog steeds ben ik aan het wennen aan Kid A, er moeten nog wel wat luisterbeurten volgen om tot een ultiem oordeel te komen.
Tot nu toe is wat mijn oren bereikt zeker niet slecht, het album straalt ook weer de typische Radiohead-sfeer uit, ondanks de muzikale verschuiving.

Ik wacht vooralsnog even met stemmen.

Zonder Treefingers en Optimistic was dit zonder twijfel mijn favoriete Radiohead-album. Treefingers is helaas gewoon vervelend en ook Optimistic was ik, op de laatste tien seconden die perfecte overgang naar In Limbo vormen, redelijk snel moegehoord. Voorts vind ik het album steeds beter worden, al zijn de live-versies van The National Anthem, Everything in its Right Place en vooral Kid A nog veel beter.

Dit is één van de meest consistente en tijdloze albums die ik ken. Het wordt pas na vele luisterbeurten duidelijk waarin de drie jaar tijd tussen OK Computer en Kid A is gaan zitten. Vooral het 'onvatbare' van de muziek blijft fascineren.
De openingstonen van Everything in It's Right Place, de doordenderende baslijn met het chaotische geluid van de vele blazers in National Anthem, de opbouw van How to Dissappear Completely and Never Be Found, het mysterieuze Treefingers als rustpunt na de uitputtingsslag die de eerste vier nummers van het album zijn, de gelaagdheid van Optimistic en de overgang van dat nummer naar In Limbo, de beklemmende zang van Yorke in Idioteque en het ingenieuze ritme van Morning Bell zijn voorbeelden van legendarische sleutelmomenten op het album.
Een bepaald soort 'state of mind' is vereist om optimaal van de muziek te genieten. Heb geduld en geef het album de tijd om er uit te halen wat er in zit.
5 sterren

In tegenstelling tot Rivella is dit album vreemd én lekker. Het is erg moeilijk om het beste nummer te kiezen, maar als ik het dan toch moet doen: Morning Bell. De melodie van dit nummer is echt ongeëvenaard. Treefingers is inderdaad veruit het minste nummer, maar ik kan het evengoed wel waarderen. 4,5 ster.

Rivella is toch ook vreemd én lekker?

gewoon een prachtig album.

Nee, Rivella is niet echt lekker.

Vind ik het zwakste album van Radiohead tot nu toe, al straalt het wel een bijzondere sfeer uit en is het vernieuwend in het genre. Gedurfd ook, maar toch, slecht drie sterren. Te veel crap volgens mij.

heb geen beschrijving voor dit album.. ik wil nog niet eens proberen onder woorden te brengen op welk gevoelsniveau deze muziek zich bij mij afspeelt!! zonder meer één van de mooiste albums ooit gemaakt in mijn ogen..

daarnaast ook misschien het vermelden waard dat deze cd mijn eerste ÉCHTE ZELFBEWUSTE kennismaking was met Radiohead, en de band heeft me sindsdien niet meer losgelaten

Heb de waardering wat opgeschroefd: op de een of andere manier begint het kwartje nu pas te vallen bij dit album. Misschien omdat ik hem nu eindelijk op zichzelf kan beoordelen (want wat vond ik dit een tegenvaller na OK Computer indertijd: ik viel van mijn stoel toen ik deze cd voor het eerst hoorde, en dat bedoel ik niet positief).

Na de ontdekking van het wonderschone ´Ok Computer´ was ik natuurlijk meteen benieuwd naar meer Radiohead materiaal. De berichten hier lieten me weten dat dit album wat luisterbeurten zou vergen, maar uiteindelijk toch weer zou ontknopen in een prachtig geheel. Eigenlijk na de derde luisterbeurt (precies als bij ´Ok Computer´) voelde ik al dat het goed zat. Toch was ik enigszins bang dat nummers als ´The National Anthem´ en ´Idioteque´ op den duur zouden gaan vervelen. Beide nummers borduren immers meer dan 5 minuten voort op dezelfde beat met een korte rust daargelaten. Nu pak en beet 12 luisterbeurten later kan ik alleen maar zeggen dat deze nummers nou juist bij mijn favorieten zijn gaan horen: ´Hoe de blaasinstrumenten de zang in ´The national anthem´ overnemen en je langzaam richting chaos sturen en hoe de pakkende zang in ´Idiotheque´ vloeiend over de vette verlengde driekwarts maat beat heen walst, beide ondersteunt door heerlijk onverwachtse effecten, dat is simpel gezegd meer dan fijn.

Het echte geniale komt voor mij in ´Everything In Its Right Place´ en vooral in ´How to Disappear Completely´ pas echt tot uitdrukking. In beide nummers wordt een opbouwende spanning naar de qlimax toe gecreerd die je uiteindelijk lijdt naar een onheilspellend, maar rustgevende eindbestemming. Na deze nummers voel ik me altijd erg vredig. Deze stemming wordt gelukkig behouden in de opvolgende nummers.

Op enkele nummers wordt het niveau van ´Ok Computer´ gehaald en gaan daar zelfs voorbij naar mijn mening, maar bij het meerendeel is dit toch niet het geval. Als geheel vind ik ´Kid A´ beter dan ´Ok Computer´: eenmaal begonnen met luisteren is alles af moeten luisteren. Het bewijs: positieve dwang bestaat . Ik ben nu al benieuwd naar volgende Radiohead albums.

4.5 *

Morning Bell is briljant

heb de cd gekocht net bij mediamarkt voor 6,99

weirde shit die National Anthem

Volhouden, zou ik zeggen. Na een paar luisterbeurten is het helemaal geen vage shit, dan openbaart er een prachtige luisterervaring.

Ik zal volhouden met jouw steun hoop ik

Als je moeilijke momenten kent mag je me altijd PM-en

lolll maar ik heb nr. 3 nu opstaan met koffie erbij en ga hem toch al waarderen

al vind ik al dat geblaas de laatste anderhalve minuut toch nog moeilijk pfff

Inderdaad geen makkie dit album, niet echt geschikt voor je dagelijkse huis-tuin-en-keuken-stemming.

Ondanks dat vind ik dit een album met een enorme dosis emotie. Het gaat ook nooit vervelen omdat je constant wel weer wat nieuws ontdekt. Bijna alle nummers zijn van het hoogste niveau, al vind ik nummers 4 en 5 wat minder. Voor de rest gewoon helemaal top. 5*

Ok ben eruit.....nu ik het album 11 dagen in bezit heb en het 8 keer volledig heb beluisterd en sommige nummers afzonderlijk..kan ik niet anders zeggen dat dit album absoluut behoort tot mijn favorieten..wat een heerlijk album is het!!

Pers. Top 3 van de cd:

National Anthem
Morning Bell
Kid A

maar eigenlijk kan ik niet zeggen hiermee dat de anderen minder zijn.....

mmm wat een toppertjes

Goedzo Hill!

Mag ik trouwens vragen waarom Kid A een favoriet van je is? Ik vind dat juist een van de iets mindere nummers.

Mijn favorieten zijn:
1. Morning Bell
2. Idioteque
3. How To Dissapear Completely

[quote]gemaster schreef:
Goedzo Hill!

Mag ik trouwens vragen waarom Kid A een favoriet van je is? Ik vind dat juist een van de iets mindere nummers.

de rust die het mij geeft....heerlijk!
prachtig!! ben echt gek van dit album!!

maar Morning Bell (die nu opstaat) dat is toch wel een hoogtepuntje hoor..nondeju!

deze plaat is een en al orgasme voor het oor

Voor mij is dit de CD waarop de band definitief haar eigen geluid ontdekt had. Ik zie Ok Computer dan ook eigenlijk als een, overigens zeer goede, overgangs-CD. Bij eerste beluistering kon ik 't allemaal nog niet bepaald plaatsen, maar nadat 'ie 'n tijdje in de spreekwoordelijke hoek had gelegen pikte ik 'm weer 's op en begon 't allemaal op z'n plaats te vallen. Ik ken geen enkele andere CD waarop het gevoel van vervreemding zo volmaakt is vormgegeven als op deze. Op individuele hoogtepunten ga ik ook niet in - hoewel die er natuurlijk zijn - 't gaat hier voornamelijk over het totaalbeeld, en dat is volstrekt uniek te noemen.

Mijn frank begint ook eindelijk te vallen. Dit album moet je met koptelefoon in 1 ruk uithoren om echt te beseffen dat het een meesterwerk is.

Top3 :

1.Motion Picture Soundtrack
2.Idioteque
3.The National Anthem

Toch een hele teleurstelling na het fantastische OK Computer, kan er niks aan doen... Wel 1 van de weinige albums waarbij de 2e helft beter is als de eerste, dat gebeurt niet zo vaak. Als ik ook een top drietje mag maken zou 'ie er zo uitzien:

1. Motion Picture Soundtrack
2. Morning Bell
3. Idioteque

2,5 sterren.

Blij luisteren zou ik zeggen , het heeft bij mij ook lang geduurd

Optimistic en In Limbo zijn minder dan de rest, dus daarom geef ik het album 4.5*. De rest is namelijk perfect

Had 'm eerst op 4 staan met twee keer luisteren. Lange tijd niet meer naar geluisterd, maar een maand geleden gekocht en veel nummers die me niet helemaal overtuigden, deze vallen nu beter zoals de tendens lijkt te zijn bij dit album. Alle nummers hebben wel hun sterkte. ''Ideotique'' hoort iig wel bij m'n favorieten van Kid A, uitermate kunstig nummer. Radiohead weet op deze hele schijf trouwens kunstig huiste houden, ook in de algehele structuur

Tekstueel en muzikaal zo sterk.

Schijnt dat ze nu weer een experimenteel album het maken zijn.