Adrian Crowley & James Yorkston - My Yoke Is Heavy: The Songs of Daniel Johnston (2013)
mijn stem
5 stemmen
Ierland / Verenigd Koninkrijk
Folk
Label: Chemikal Underground
-
True Love Will Find You in the End (2:14)
-
My Yoke Is Heavy (4:12)
-
Held the Hand (1:50)
-
Like a Monkey in the Zoo (2:48)
-
The Sun Shines Down on Me (3:18)
-
Don't Let the Sun Go Down on Your Grievances (2:56)
-
Walking the Cow (3:05)
-
Some Things Last a Long Time (5:08)
Links
Spotify
0
geplaatst: 2 januari 2014, 19:58 uur
Ik hou best wel van Daniel Johnston en ik heb vrijwel alles van Yorkston en Crowley in de kast staan.
Je zou James Yorkston de saaiheid zelve kunnen noemen, maar dan doe je hem toch echt te kort. Yorkston staat vaak garant voor mooie en rustige folksongs en zijn kwalitatief altijd dik in orde.
Adrian Crowley is dé singersongwriter die niemand lijkt te kennen, heeft tot dus ver alleen maar top platen afgeleverd en is het beluisteren meer dan waard. Misstaat niet in het rijtje Callahan, Molina, Kozelek, Oldham. Duister werk, maar erg ingetogen.
Maar geen van beide zo gek als dat Daniel Johnston het soms maakt. Daarom keek ik ook even gek op toen ik deze samenwerking langs zag komen. Wat moet je nou verwachten van twee artiesten die samen vrijwel niets gemeen hebben maar al helemaal niet met Daniel Johnston, behalve dat ze alle drie fantastische songs smeden op hun eigen manier?
Het was een blinde aanschaf, moet ik bekennen
Het resulteerd in, wat mij betreft, een schitterende samenwerking. Het songmateriaal is goed en lichtelijk poppy. Yorkston en Crowley gaan op in de nummers, passen ze alsof ze voor hen gemaakt waren. Soms lijkt het net een gezellig avondje te zijn geweest waar men toevallig een bandrecorder mee had en perongeluk op REC. drukte. Soms lof-fi met omgevings geluid, apen in de dierentuin.
Maar een ding is zeker, dit is verre van teleurstellend maar kan zich in geen opzicht meten met bijvoorbeel "I See Three Birds"(of Seasons of Sparks) of "When the Haar Rolls In" en blijft eigenlijk on opgemerkt, het blinkt nergens echt uit. Gewoon een goede plaat.
Je zou James Yorkston de saaiheid zelve kunnen noemen, maar dan doe je hem toch echt te kort. Yorkston staat vaak garant voor mooie en rustige folksongs en zijn kwalitatief altijd dik in orde.
Adrian Crowley is dé singersongwriter die niemand lijkt te kennen, heeft tot dus ver alleen maar top platen afgeleverd en is het beluisteren meer dan waard. Misstaat niet in het rijtje Callahan, Molina, Kozelek, Oldham. Duister werk, maar erg ingetogen.
Maar geen van beide zo gek als dat Daniel Johnston het soms maakt. Daarom keek ik ook even gek op toen ik deze samenwerking langs zag komen. Wat moet je nou verwachten van twee artiesten die samen vrijwel niets gemeen hebben maar al helemaal niet met Daniel Johnston, behalve dat ze alle drie fantastische songs smeden op hun eigen manier?
Het was een blinde aanschaf, moet ik bekennen
Het resulteerd in, wat mij betreft, een schitterende samenwerking. Het songmateriaal is goed en lichtelijk poppy. Yorkston en Crowley gaan op in de nummers, passen ze alsof ze voor hen gemaakt waren. Soms lijkt het net een gezellig avondje te zijn geweest waar men toevallig een bandrecorder mee had en perongeluk op REC. drukte. Soms lof-fi met omgevings geluid, apen in de dierentuin.
Maar een ding is zeker, dit is verre van teleurstellend maar kan zich in geen opzicht meten met bijvoorbeel "I See Three Birds"(of Seasons of Sparks) of "When the Haar Rolls In" en blijft eigenlijk on opgemerkt, het blinkt nergens echt uit. Gewoon een goede plaat.
* denotes required fields.
* denotes required fields.