Caligula's Horse - The Tide, The Thief & River's End (2013)

Nog geen 24 uur geleden ontdekt en ik heb het gevoel dat ik m'n top 10 van 2013 al zal moeten aanpassen. Wat een ongelofelijk energieke, originele, doordachte en gevarieerde mix aan muziek krijg ik hier te horen. Voor fans van Karnivool (en die andere Aussieproggers Dead Letter Circus, Butterfly Effect enz.), Haken, TesseracT, Tool en (zeggen ze er zelf bij) Dream Theater en Twelve Foot Ninja.

Echt een super album - en hier verrijkt met enkele nieuwe bandleden tot een volwaardige groep, waar het eerste album het werk was van slechts twee muzikanten. Ik ben onder de indruk. En durf nu ook al stemmen, want lager dan 4,5* zal het niet worden.

Beetje een raar album voor mij. Elke keer als ik het draai, ben ik vrij enthousiast. Maar als ik een paar dagen later niet goed weet wat te kiezen uit de cd-kast en ik neem deze vast heb ik het gevoel 'toch maar niet'. Het weet me dus wel te overtuigen tijdens het beluisteren, maar het geeft me onvoldoende de zin om het daarna nog eens te draaien. Raar.

Niet het hele album overtuigt me, maar als ze van die stuiterende ritmes neerleggen zijn ze lekker bezig. Ze doen me dan aan Leprous denken. Qua zang heeft Caligula's Horse het goed voor elkaar met Jim Grey, die melodie laat horen en power heeft. Er staan ook een paar rustige momenten op deze CD die teveel voortkabbelen als een niet geheel geslaagde Opeth nummers. Maar songs als Atlas en A Gift to Afterthought trekken dit album moeiteloos boven het maaiveld uit.

Ook op dit tweede volwaardige album laat deze australische progressieve band een indrukwekkend geluid horen, dat ergens tussen Tool en Haken in ligt. Het songmateriaal is hier nog niet zo gedetailleerd uitgewerkt (en zo sfeervol geproduceerd) als op latere albums en echt meeslepend wil het niet worden, maar goed is dit zeer zeker.