R.E.M. - Reveal (2001)

Wel een plaat die pas na vaak draaien zijn schoonheid revealed ws

De plaat zal daarom altijd revealing blijven

Maar ik heb deze en de volgende nog best vaak gehoord en toch vergeet ik de meeste songs elke keer weer, in die zin blijven ze altijd nieuw

Up en Reveal hebben allebei evenveel stemmen en Up is maar 0,08 * hoger, apart...

R.E.M. - Reveal (2001)

Up had ik destijds dus niet gevolgd en datzelfde geldt eigenlijk ook voor de opvolger Reveal. Ondanks de mooie single Imitation of Life waarvan de videoclip op televisie niet weg te slaan was. Ik ging er niet achteraan, ik kocht 'm niet. Na de Up tour maakte de band muziek voor de film Man on the Moon. Een film over Andy Kaufman, gespeeld door Jim Carrey waar ze de gelijknamige song in 1992 ook over zongen.
Die soundtrack leverde met nieuwe track The Great Beyond een prachtsong af, zeker behorend tot mijn faves van de band, wat een heerlijk outro bv. De song behaalde ook de 3e plek in de UK.

In de zomer van 2000 besloot de band in Vancouver en Dublin een nieuw album op te nemen. Het moest een warmer album worden dan het soms wat kille Up. Stipe wilde ook een typisch zomeralbum maken en dat is de band aardig gelukt moet ik zeggen, overwegend een warme feel. Michael raadpleegde zelfs Madonna daarover, ws vanwege haar 'zomerse' album Ray of Light. Het album leverde 3 singles. Imitation of Life werd in de UK een dikke top 10 hit, maar bungelde in de VS onderaan. All the Way to Reno (You're Gonna Be a Star) en I'll Take the Rain deden overal nagenoeg niets. Het nieuwe album Reveal werd door pers en publiek goed ontvangen. Een nieuwe Automatic werd even gezegd, nou nou Dit was ws meer een gevalletje Monster dat een instant hit was, maar al gauw verbleekte. Kan me niet voorstellen dat Reveal niet hetzelfde lot onderging. Toch werden er van het album wereldwijd meer dan 4 miljoen exemplaren verkocht. Ook Michael's ex aequo fave album, moet dan wel vanwege zijn lyrics zijn lijkt me

Zoals ik al eerder vermeldde kon ik me vele songs niet echt meer herinneren en daarom heb ik het album nog eens een paar keer beluisterd. Nou, dat was wel een snoozefestje hoor 5 jaar later zijn veel songs er niet echt veel beter op geworden

Maar dat kan ik niet zeggen over de mooie opener The Lifting wat een prequel is van Daysleeper. Het schijnt ook over hetzelfde karakter te gaan. Duidelijk een van de betere tracks van het album. Nu ik 'm weer zo hoor zingt Michael ook wel een beetje als in Daysleeper en de song klinkt er in de verte ook wel ergens naar. Heerlijk uptempo ook en toch kon ik me deze niet meer herinneren en dat zal ms wel weer gebeuren Past ook qua feel bij All the Way to Reno. En inderdaad duidelijk een hoogzomerse en warme vibe.

Van het type I've Been High staan er naar mijn smaak iets teveel songs op het album. En toch is deze dan zelf wel een van de iets beteren. Duidelijk electronisch geörienteerd en Michael zingt wel mooi hier. Maar uiteindelijk toch iets teveel een niemendalletje.

All the Way to Reno (You're Gonna Be a Star) vind ik een van de leukste en fijnste songs van het album. Echt wel een goede en afgebakende song ook, songs schrijven kunnen de boys nog wel Op en top zomers nummer ook weer en de Beach Boys feel is nooit ver weg, zoals bij meerdere nummers van Reveal.

She Just Wants to Be doet het gewoon voor mij niet. De verzen vind ik qua songwriting ook echt matig, ook hoe Michael hier zingt doet me niet geweldig veel. De refreinen zijn dan wel weer prachtig te noemen en het outro is ook wel fijn, maar het is gewoon niet genoeg.

Disappear is qua niveau iets beter. De verzen zijn wat beter dan de vorige track, vooral het eindgedeelte met die tokkelende mandoline voor het refrein begint. Maar ook toch weer geen grootse track, iets te monotoon misschien.

Saturn Return is ook weer een tamelijk electronische song, in ieder geval op de achtergrond met allerlei geluidjes en bliepjes. Deze song heeft wel een mooie sfeer, maar ook hier gebeurt er voor mijn gevoel net even te weinig. Niet echt een song, meer een sfeerbeeld. Al vind ik de laatste minuut nog wel aardig, door Michael's zang oa.

Met Beat a Drum komen we eindelijk weer eens bij een echt hoogtepuntje. I've Been High zeg maar, maar veel en veel mooier nog. De verzen zijn best mooi en lieflijk, maar het refrein is echt hemels en schitterend te noemen. Ik drijf daar zo op weg als op zomerse wolken

Imitation of Life is uiteraard de beste track van het album. Gewoon verreweg de beste song, ver boven al het andere verheven. Eindelijk ook een beetje urgentie. Ergens vergeleken met LMR, totaal anders wat mij betreft, maar ik snap wel wat ermee bedoeld wordt. Gewoon ook een erg sterke song. Geweldige clip ook en een song om erg vrolijk van te worden. Ik noem 't altijd hun Happy Days song, die vibe heeft het voor mij. Beetje zoals Weezer met Buddy Holly zeg maar
De meest perfecte popsong van hen in bijna een decade ms wel.

Maar met Summer Turns to High kelderen we weer flink in niveau. Ook weer iets teveel een niemendalletje als I've Been High, maar dan nog net wat minder.

Chorus and the Ring heeft wel een aardige feel, maar schiet als song toch ook een beetje tekort. Hier vind ik de verzen beter dan het ietwat jolige refrein. De laatste minuut is nog de beste van de hele song.

I'll Take the Rain is de song die ik het meest bij het vorige album Up vind passen. Het gaat natuurlijk over regen en de song komt ook duidelijk druilerig over en dat doet id veel meer aan Up denken. Al is het refrein ook wel redelijk uplifting, maar dan wel met een sad twist. Voor mij duidelijk een van de betere tracks van het album. Mooie tekst ook, Michael is in vorm en ook hier weer zo'n prachtig melancholische laatste minuut.

Beachball, beach boys De afsluiter van het album. Op zich wel een aardige song. Wel ook weer iets teveel niets aan de hand. Een mooi refrein met die strijkers, dat geeft me wel een klein beetje Prefab Sprout vibe. Ook hier wel een fijn outro met die blazers.

Eindoordeel: voor mij niet zo moeilijk. Als albumluisterervaring tamelijk onbevredigend. Ik tel 5 goede songs, 3 wel aardige en 4 die ik echt niet goed vind. Deze komt voorlopig onderaan te staan. 3,5 * kan ik er nog wel aan kwijt.

1. Out of Time
2. Automatic for the People
3. New Adventures in Hi-Fi
4. Monster
5. Up
6. Green
7. Document
8. Fables of the Reconstruction
9. Murmur
10. Lifes Rich Pageant
11. Reckoning
12. Chronic Town
13. Reveal

Voor mij was dit juist de eerste R.E.M. die ik kort na het uitkomen te pakken had. Heb er toen ook veel naar geluisterd, met het idee dat het muzikaal wel een aardig carrièreoverzicht was.

Die indruk heb ik uiteindelijk niet vastgehouden. Het kabbelt allemaal wel aangenaam voort, maar er zit nauwelijks een onmisbaar nummer tussen. Op, met enige goede wil, The Lifting na inderdaad.

Ik denk ook voor mij hun zwakste... hierna zouden nog enkele platen komen die een dappere aanval op die positie plegen (maar hem niet overnemen).

Ja, slecht is het allemaal niet, maar wel een beetje gezapig.
Imitation, Beat a Drum en The Lifting springen er wat mij betreft ook bovenuit.
Reno en High ook nog wel aardig.
De rest luister ik eigenlijk nooit meer.

Grappig dat we nog best verschillend denken over de tracks, mijn favorieten zijn naast 'The Lifting' en 'Imitation' (die laatste inderdaad buitencategorie): 'I've Been High', 'She Just Wants to Be', 'Saturn Return' en ook wel 'Chorus and the Ring'. Ik kan niet zoveel met 'Reno', 'Disappear' en 'I'll Take the Rain.' Maar eigenlijk is het de wat wollige, langdradige sfeer van de hele plaat die me meer tegenstaat dan een specifieke song. Bij herbeluistering is mijn 2,5 ster wel wat karig, ik doe er een halfje bij.

Het is zeker interessant en leuk om te zien dat verschillende mensen ook weer andere tracks ambiëren.
Maar dat is inherent aan de muzieksoort. En dat zal zo zijn bij iedere (pop)artiest en ieder album dat uitgebracht wordt. Zoveel mensen, zoveel smaken.

Ik heb twee-derde van het oeuvre van R.E.M. op cd en deze plaat zet ik zelf altijd graag op en ik vind deze ook persoonlijk (en dit is even flink vloeken in De R.E.M. kerk) niet onderdoen voor Out of Time of Automatic for the People.

Natuurlijk hoor ik ook dat het ene album anders geproduceerd is dan het andere, bij het ene album is de zang meer naar voren geschoven en bij een ander album klinkt het hele geluid "helderder", maar dat doet niets af aan de composities zelf. Een song/nummer is goed of niet. En ook daar zullen dan de meningen weer over verdeeld zijn.

Belangrijkste is dat iemand er voldoening uit haalt om een album te horen, dan is de missie van de uitvoerend popmusicus/band geslaagd.

Ik vind dit samen met accelerate het minste album van REM. Er staan teveel liedjes op die me niets doen , te vluchtig en te luchtig. Het begint nochtans uitstekend met twee hele goede songs (The Lifting en vooral het schitterende I’ve been High) , dan is de koek op met uitzondering van de single imitation of Life ( en I’ll Take The Rain kan er nog mee door). De rest is wat mij betreft een heel stuk minder.

Vandaag een dagje thuiswerken en op de achtergrond klinkt de muziek van dit album. Misschien is dit album wat minder spannend en afwisselend dan "Out of Time" of "Automatic for the People", maar ik kan erg genieten van de ingetogen stijl.

Uitschieters op dit album zijn voor mij: "She Just Wants to Be", " imitation of Life" en " I’ll Take The Rain".

Ik ben groot liefhebber van R.E.M., maar dit zit toch te dicht tegen saai aan. De score zit tussen 3 en 3,5* in. Dankzij met name Imitation Of Live rond ik af naar boven.

Zit nog weer eens even te luisteren om te kijken of ik de vinyl reissue wil gaan kopen. Zal nooit mijn favoriete REM album worden, maar het is toch zeker niet slecht. Staan eigenlijk best veel goede liedjes op, meer dan ik eigenlijk dacht. Het is een poppier, zomerse variant van UP. Bungelt wellicht wat onderaan in het oeuvre met accelarator en around the sun, maar dat komt ook vooral omdat het oeuvre tot en met New Adventures in HIFI wel haast perfect is . Positieve verrassing en de LP gaat er zeker komen

Vandaag op vinyl gekocht, dit "vergeten" meesterwerkje. Want heus, ondanks de comments hierboven en die ik dus niet deel, een meesterwerk met dan ook ☆☆☆☆. En dan scoor je bij mij al heel hoog, want die 5e ☆ geef ik niet zo snel. Een verademing dan ook dit album na wat eraan vooraf ging. Niet dat dat slecht was, neen de heren van R.E.M. hebben mij nog never echt teleurgesteld. Dat niet maar mindere platen naar eigen R..M. maatstaven, zeker wel. De productie is een warme met songs met fijne melodielijnen ook. Imitation of Life als single al, voor velen het beste hier. Nou, neen, The Lifting en All the way to Reno gaan er heus aan vooraf ja,dan deze song dus. Ik geef toe, staat nu op, veel nummers lijken vergeten, ofschoon, eenmaal met hetkenning, er weer veel te genieten valt. Qua album zeker niet hun beste, maar wel een meer dan fraaie runner up dus. Mooie plaat absoluut.

Niet om het een of ander, maar ruim 42% van je stemmen hier op MuMe is 5*

Ha, ja, da's een goeie dan. Of het zijn echt de krenten in de pap, de kersen op de taart, zo goed dus of ik verkeerde in een staat van euforie of zo, durf het nu niet zo te zeggen. Feit is, wellicht, wel zo dat ik schrijf op muziek die ik goed vind. Iets wat ik beduidend minder zal vinden boordeel ik wellicht ook niet. Zelfs deze opmerking durf ik bijna niet te schrijven hier, enkel om daarna te lezen dat.....maarre bedankt zeg, die komt wel binnen ja...

Tonnen respect en waardering voor REM, maar bij herbeluistering toch vooral moeten beseffen wat een dodelijk saaie plaat deze is. Ik merk ook relatief veel bijval hier ten velde, maar dit werkt niet voor mij...

Zelfs het beste nummer (8, en vooruit: eventueel ook 3) zou niet op een door mij gecompileerde Best Of staan.