Glenn Hughes - Building the Machine (2001)

Niet mijn favoriete album van Glenn. Zijn stem is zoals altijd goed maar op het eerste nummer na kunnen de overige nummers mij niet echt boeien.

Gewoon een degelijk album van Glenn. Glenn is natuurlijk een fantastische bas speler en heeft een goede karakteristieke stem. Met de Deep Purple cover "High ball shooter" (van het album Stormbringer) en ook een Rare Earth cover "I just want to celebrate"..Het album is wat meer funkier dan anders.

Mooie combinatie van voorgaande albums. Ik persoonlijk vind het een van de sterkste albums van Glenn. Er zit m.i. veel power in deze plaat.

power? In dit album?! Dit is een funk album wat mij minder zou verbazen tussen zijn laatste twee cd's (Music for the divine, f.u.n.k.) dan tussen de topplaten die hij rond deze tijd heeft gemaakt.

Niet mijn smaak en zeker niet zijn beste werk. Een teleurstelling voor de fans van zijn harde werk en geen best visiteplaatje als je ervanuit gaat dat deze man the voice of rock word genoemd

Ach, funk kan ook veel power bevatten...
Dit is gewoon wat Hughes wil en doet...

Glenn is hier "Suplier of the Funk" en dat krijgen we goed te horen. De eerste twee nummers zijn nog wel mooi. Daarna een viertal nummers die me alleen muzikaal gezien boeien, echt mooi wordt het pas weer met het zevende nummer; Feels Like Home is voor de variatie akoestisch, en heeft nog een stukje vertrouwde rock. Highball Shooter had wel geschrapt kunnen worden. Het voegt weinig toe aan het origineel. When You Fall is een zeer redelijke funk-rocker en daarna komen de ingetogen soulvolle nummers; I Will Follow You, Beyond the Numb en Big Sky zijn de beste nummers van het album.

Funky retro feel op dit album. Beviel me wel. Goeie plaat.

Nog ff wat,
Glenn hughes' gitarist JJ Marsh heeft in 2005 een solo cd gemaakt: Music From Planet Marsh in eigen beheer. Die is minstens zo goed als deze plaat. Het originele cdtje vinden zal lastig worden.
(Nee ik ga 'm niet toevoegen )

Exact alleen al zijn wereldse stem ( heeft iets weg van de stem van Stevie Wonder) is een hoge score waard. En al de nummers dan ook nog in het pulletje vallen krijgt Glenn van mij wat hij verdient!!

Ik ben niet zo onder de indruk van Marsh. Met name zijn solo's vind ik niet echt geweldig te noemen.

Wie zingt er op zijn solo cd Mike? Glenn Hughes?

Maakt in jouw geval niet uit, lijkt me.

De plaat start erg sterk met flood en Inside. Daar kun je lekker het koppie op en neer bij laten gaan niks mis mee. Maar dan zakt de plaat behoorlijk ver weg. Met als dieptepunt Out on me wat een crap. Feels like home gaat nog net. Het veel te lange en saaie intro had wat mij betreft een stuk korter gekund. Waarom Hughes Highball Shooter op dit schijfje gezet heeft ontgaat mij volkomen. Deze versie voegt niets toe aan de al bestaande versie. Gelukkig gaat het met When You Fall weer een bietje bergopwaarts. Met een waardeloze solo van die JJ. Rytmisch staat hij best wel zijn mannetje. Maar zodra JJ gaat soleren begin ik vaak te gapen. Gelukkig zijn de drie laatste vrij rustige nummers weer wel prima te verteren. Wat mij betreft redden ze deze plaat ook.

Niet mijn favoriete Hughes plaat in ieder geval.

En het is weer tijd om de versterkers van stal te halen, Can't Stop the Flood gaat lekker vlot van start, het orgeltje is weer van stal gehaald en vormt een mooie aanvulling op deze prima opener. Inside is weer degelijk, maar houdt mij interesse ook niet de volle lengte vast, Out on Me; idem dito, wat alledaags voor Glenn's begrippen. I Just Want to Celebrate, een cover van Rare Earth uit 71' wordt door Hughes van dampende funk voorzien en is degelijk. High Ball Shooter, de song die Hughes destijds al met Purple had opgenomen ten gunste van het album Stormbringer voegt maar weinig toe aan het geheel. De andere songs vind ik ook pakweg minder dan respectievelijk The Way It Is of TROCK. Building the Machine vormt een schijf waarbij Glenn zich wat meer tijd had moeten gunnen, de snelheid waarmee hij zijn albums destijds uitbracht lijkt wel wat gevolgen te hebben gehad voor de kwaliteit van zijn oeuvre. Het is niet slecht maar de nummers zijn in mijn ogen mager uitgewerkt.

Tussenstand:

1. From Now On...
2. Addiction
3. Return of Crystal Karma
4. The Way It Is
5. Blues
6. Feel
7. Play Me Out
8. Building the Machine
9. A Soulful Christmas

Fijn album! Ondanks dat Glenn Hughes z'n draai steeds meer vond, gaat het album toch nog wel een beetje alle kanten op. Maar daardoor wel de beklemmende track "Beyond the Numb"! Zeker een favoriet van mij. De plichtmatige Deep Purple cover had van mij niet gehoeven. De Rare Earth cover is wel aardig. Met die band stond hij op het programma van California Jam in 1974, in zijn Deep Purple dagen.