Boysetsfire - The Misery Index: Notes from the Plague Years (2006)

Iemand? Ben wel benieuwd hoor, na die sublieme vorige schijf. Hun optreden in 'het lintfabriek' i mei vorig jaar mocht er zijn!

Sterk en gevarieerd album. Aan de ene kant het logische vervolg op de 'kraakheldere' voorganger, maar aan de andere kant ook duidelijk een drang naar het experiment ( het gebruik van pianootjes, trompetjes en trombones bijvoorbeeld). Het resultaat is een coherent album, waarbij Boy Sets Fire zijn oude geluid (So Long...and Thanks for the Crutches), het kraakheldere en ietwat 'gelikte' geluid (het fantastische Requiem en The Misery Index) en een wat nieuwere en experimentele kant van zichzelf laat horen (het opzwepende, vrolijke en door trompetten ondersteunde 'strijdnummer' Deja Coup). Afsluiter van de cd, A Far Cry, is een noisy-achtig nummer dat als perfecte afsluiter van een klasse cd mag fungeren.
Voorlopig 4 sterren, maar een hoger punt zit er zeker in!

Uitstekende plaat. Het enige wat mij ervan weerhoudt 5 sterretjes te geven is de aanwezigheid van Deja Coup (what were they thinking???) en A Far Cry. De bonustrack die volgt op A Far Cry (heropname van Still Waiting For The Punchline) overtreft het origineel.

Boysetsfire is bezig aan de afscheidstournee en gisteren was het optreden van de band in de Melkweg. Lang geleden dat ik bij een concert van een harde band was maar het beviel zeker! Ik stond veilig op het balkon, weg van de moshpit waar het er af en toe behoorlijk stevig aan toe ging. Ik ken niet veel van deze plaat behalve het singletje Requiem. Dit nummer speelden ze en verder voornamelijk oud werk. Ben wel erg benieuwd naar de rest van dit album dus binnenkort maar eens aanschaffen.

Ben niet echt bekend met deze band, heb het album gisteravond gekocht in een opwelling ( voor het eerst in lange tijd daadwerkelijk weer een CD gekocht ). Wat me opviel tijdens de eerste luisterbeurt zijn de uiteenlopende en afwisselende nummers. Ik ben erg gecharmeerd door het hardcore-achtige stemgeluid van de zanger die soms opduikt, het expiriment wordt inderdaad niet geschuwd, alleen zakt het naar mijn mening een beetje in richting het midden van de plaat. Wat meer richting de emo-hoek. Maar toch onderhoudend genoeg om hem lekker uit te luisteren en verder te ontdekken. Ik denk dat ik hier nog wel eens op terug kom.

Ik vind de bruute zangstem die soms opduikt lijken op de zanger van Kill Your Idols, vandaar dat het me zo aanspreekt.

Wow, wat zonde dat ik deze band pas ontdekt heb nadat ze al uit elkaar waren. De zanger heeft echt een prachtige stem en de nummers zitten heel goed in elkaar. Erg veel afwisseling, maar het blijft toch boeien.

4,5* omdat er toch 1 of 2 nummers net wat minder zijn. Ik ga trouwens ook maar eens de andere albums uitchecken. Ik hoop dat die van hetzelfde niveau zijn.

Uitstekende afsluiter van de carriere van deze band.

Vooral A Far Cry laat zien dat emo/post-hardcore veel meer herbergt dan tiener-rock.

Een meesterwerk.

Stem verhoogd tot het ultieme.
Wat een grandioze, sfeervolle en gevoelige plaat is dit toch.

De zanger heeft nu een nieuwe band (The Casting Out) waar veel lichtere punkrock achtige muziek ten gehoren wordt gebracht.
Maar mij bevalt de zwaarmoedige, politiek geëngageerde en emotionele postpunk/emocore van BoySetsFire mij veel meer.

Goed Emocore (zo heet dat toch) album dat het vooral moet hebben van zijn afwisseling.De zang vind ik niet echt bijzonder,klinkt wat kleurloos maar met de nummers is weinig mis.
Begrijp dat dit destijds de laatste was van Boysetsfire maar dat ze daarna de draad toch weer opgepakt hebben.
Hoe dan ook,ga zeker meer van deze interessante band beluisteren,kon ze tot nu eigenlijk alleen van naam en een incidenteel nummertje op een verzamelaar.
With Cold Eyes,Requiem en (10) and Counting bevallen me het best.