Ill Niño - Revolution Revolución (2001)

Deze cd kan ik blijven luisteren. Direct de eerste keer dat ik m hoorde ging ik uit mijn ontzettend grote dak. Meezingers, meebeukers en meeschreeuwers met hier en daar een gevoelige passage maken dit een ontzettend gevarieerd album. Ik heb echt een schurfthekel aan het woord nu-metal, maar zo zou dit wel genoemd kunnen worden. 4.5*, omdat het gewoon een plaat is de me raakt en boeit.

eerste cd van ill nino. en was helemaal verkocht toen ik deze cd had. 3 keer live gezien en live zijn ze toch vet!

Zeer goeie Nu-Metal dit! Ben verrast erdoor...

Mooie plaat, lekker gevarieerd en allemaal lekkere nummers What Comes Around is mn favoriet, echt mooi nummer!

voor mij beste cd van ill nino, met lekkere headbangers zoals if you still hate me en liar

In den beginne heel sterk album, maar na een tijde heb je het wel gehad en merk je eigenlijk dat het allemaal wat eentonig is, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik dit plaatje werkelijk grijsgedraaid heb. Nu-metal van de bovenste plank!

wat ik tof vind aan deze band, is de piggy grunt van de zanger.
Bij vlagen heeft hij echt ddie mager speenvarken-grunt en daar ben ik dol op.
weet iemand bands die ook zo'n gore varkens grunt hebben?

40 Below Summer (op Invitation to the Dance, ook Nu-Metal)
Dry Kill Logic (The Dead and Dreaming)

thanx

die Bonus track: God Save Us (Live) is egt een goeie live versie

Dit is een van de weinige nu-metal bands die het overleeft hebben, en terecht want ze waren vrij uniek voor een nu-metal band!

Toch blijft dit eerste album van ze het beste.

4*

Eén van mijn eerste "ontdekkingen" op metal gebied.

Toen vond ik het een lekkere plaat, de nummers zijn nooit langdradig en de latijns-amerikaanse invloeden waren heerlijk. - Geweldige zang ook.

Ik zal zien hoe erg het jeugdsentiment zal meetellen en of de sceptische houding die ik nu heb misschien zelfs onterecht is.

Ik ben nauwelijks meer gecharmeerd door die "cleane" stukjes, maar wordt nog altijd even enthousiast als ik Machado z'n strot uit z'n lijf hoor schreeuwen.

Het gitaarwerk vind ik verder ondermaats (ik haat middelmatigheid), en ook de turntables hadden van mij in de kast gemogen, maar het drumwerk is daarentegen gewoon erg goed.

De korte speelduur van de nummers maken wat het album uiteindelijk toch nog vrij luisterbaar en soms zelfs genietbaar maakt.

Ja, Ill nino is toch best oké.

Ill Nino blijft gewoon erg lekkere nu metal, zeker niks mis mee.

Geweldige plaat van deze band. Er zit hier zoveel power en agressie in. Ook vind ik de afwisseling van cleane zang met de brute zang erg geslaagd. Ja dit debuut was wel erg goed van deze band. Vanaf het eerste nummer neemt het album je gelijk bij de strot. Hoogtepunt vind ik Lair!

Dit album lijkt gemaakt aan de hand van een 'hoe maak ik een nu-metalalbum': het gitaarwerk, de boze zanger, de cleane stukjes...Alles is precies hoe ik een nu-metalalbum voorstel. Een speciaal tintje is wellicht de zang die soms in het Spaans is. Daar staat dan weer tegenover dat ik dat niet een mooie taal vind om naar te luisteren. I am Loco kwam me nog ergens bekend van voor. Wellicht een single? Ik kan het nummer niet vinden als single op wikipedia in ieder geval.

Tja, het is geen straf om hier naar te moeten luisteren maar echt genieten lukt mij ook niet.

3.0*

Nog steeds het pinnakel van wat Ill Nino al heeft uitgebracht, al heb ik hun latere album Epidemia nog niet (volledig) beluisterd.

Het geheel straalt een unieke sfeer uit. Niet alleen door de Latijns-Amerikaanse invloeden -die overigens slechts subtiel aanwezig zijn en mij niet storen- maar ook door het bij vlagen bijzonder brute werk van zanger Machado. De man heeft op dit album wellicht de diepste en goorste grunt die ik op een Nu-Metal plaat -natuurlijk niet binnen de Death Metal- al ben tegengekomen. Deze zorgt bovendien voor enkele brute hak, breek, beuk en "maai alles in een straal van 20 meter neer" passages die het geheel van een toch wel eigen kleur voorzien. Diezelfde vuile grunt is na dit album plots mysterieus verdwenen uit het oeuvre van Ill Nino. Spijtig toch.

De voor het genre agressief aandoende ram-passages worden afgewisseld met melodieuze stukken die, toegegeven, op bepaalde momenten toch wel iets te mierzoet worden voor hun eigen goed. Evenzo jammer is dat ze na dit album doorgaans voor uitsluitend die mierzoete stukken hebben gekozen, hier en daar met eens een zeldzame uitzondering (The Alibi Of Tyrants bijvoorbeeld). Alweer, spijtig toch.

Want als ik slappe kost zoals "This Times For Real" van hun tweede album of het recentere "I'm Not The Enemy" vergelijk met een "Liar", "I Am Loco" of "Rip Out Your Eyes" die op dit album staan, denk ik spontaan met weltschmerz terug aan het feit dat de heren ooit wel wisten hoe je Nu-Metal goed brengt.

Na 22 jaar (!) vind ik dit nog steeds hun beste plaat... Na meerdere platen na dit debuut te hebben gereleased, blijft dit toch Ill Nino's Magnus Opum: toen ik deze plaat kocht bij de release als prille twintiger die toen into nu-metal, hardcore, metalcore en grunge was, vond ik deze al geweldig... Maar na al die jaren, telkens ik deze plaat opzet komt er een grijns op mijn gezicht: dit debuut blijft overeind staan, sterke songs met zwepende ritmes en latin vibes gecombineerd met zware metal riffs, goede combi van clean gezongen vocals en metal screams. De nummers blijven ook echt "hangen", aangezien de band perfect weet hoe ze een goeie song moeten schrijven. Hoewel mijn muzikale smaak veel diverser is de afgelopen "tig" jaren, vind ik deze debuut plaat van Ill Nino nog steeds een aanrader!