Daryl Hall + John Oates - Ultimate (2004)

Prima compilatie van het allerbeste van deze 2 wat vergeten blanke soulbrothers, die ontzettend goede muziek hebben nagelaten, toch?

****1/2

zeker weten evanshewson,vooral de nummers 5 ,7,14, 17,18,21,22,23,24,25,26,27 zijn toppertjes,

Goed samengestelde compilatie.
Wel jammer dat de Atlantic-jaren hier alleen maar met 3 songs van het album 'Abandoned luncheonette' vertegenwoordigd zijn en dat er niets van de even zo goede albums 'Whole Oats' en 'War babies' aanwezig is.
Toen Hall & Oates de single 'She's gone' uitbrachten deed het niet veel. Tavares scoorde vervolgens in Amerika een nr. 1-hit met een cover-versie van dit nummer. Later werd het alsnog een hit voor Hall & Oates, nadat de platenmaatschappij het opnieuw uitgebracht had.
Veel nummers waren alleen in hun thuisland grote hits. Ze hebben ook een aantal albums uitgebracht, waarvan de singles helemaal niets deden. Dat werk ben ik de laatste tijd opnieuw aan het ontdekken.
In Nederland leerden we ze pas echt kennen met 'Rich girl', daarna werden ze een ge-oliede hitmachine met aanstekelijke songs die na het mooie 'Everything your heart desires' weer stagneerde.
Ze hebben daarna nog wel albums en singles (ook solo- en live-werk) uitgebracht, maar het belandde al vrij snel in de afprijsbakken.

Ik vond deze dubbelaar voor 2,50 bij Van Leest. Eigenlijk is dit helemaal mijn genre niet, maar doordat ik een aantal van hun liedjes vroeger zo vaak op de werkvloer hoorde, hebben ze een hoge sentimente waarde voor mij. Mo heeft precies mijn favorieten uit de lijst gevist..!

Bij Daryl Hall & John Oates - The Essential:

hier heb je echt het beste van het beste van dit magische duo in de jaren 70 die een vernieuwende richting insloegen met hun up tempo soul - funky rock en af en toe een ballad , prachtige muziek en zang van vroeger , hier niet zoveel betekend , ten onrechte , maar in de states wel big !

En zo is het maar net beaster . Ik heb altijd een zwak gehad voor dit duo .
Soul / Pop van een behoorlijk niveau . Zij kwamen op in de 70er jaren en wisten tot halverwege de jaren 80 artistiek interessant te blijven .
Knap dat je als 2 blanke Amerikanen toch de juiste snaar weet te raken in dit genre muziek . De juiste stemmen en de juiste feel .
De 70er jaren vind ik net even iets lekkerder . Rich Girl , het geweldige Sara Smile , Back Together Again , pareltjes .
De 80er jaren waren succesvoller en wisten Hall & Oates ook wat meer voet aan de grond te krijgen in Europa .
De sound werd uiteindelijker wat gelikter en elektronischer , maar Maneater , I Can't Go For That , Kiss On My List , Everytime You Go Away en Adult Education , zijn nog steeds niet te versmaden .

Vorig jaar verscheen het vriendelijk geprijsde 5 CD-boxje 'Original Album Classics' met de volgende RCA-albums:

- Daryl Hall & John Oates (+ bonus tracks) 1975
- Bigger than both of us 1976
- Beauty on a back street 1977
- Private eyes (+ bonus tracks) 1981
- H2O (+ bonus tracks) 1982

Zelf zou ik in plaats van 'Beauty on a back street' het album 'Voices' uit 1980 toegevoegd hebben, want daar staan toch wat meer uitschieters op. Het boxje is fraai vormgegeven en alle CD's zitten in kartonnetjes met het originele album-artwork.

De cd staat al een hele tijd op eenzame hoogte, met een gemiddelde van 5 ***** bij 1 stem.

Ik heb nog lang nagedacht om, als een soort van ode, enorme blijk van erkenning, mee te doen aan het in stand houden van een dergelijke score.

Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Want ondanks onmiskenbare kwaliteiten en een prima overzicht van de gehele single-carriére van Hall & Oates vind ik het alles bij elkaar niet goed genoeg voor 5 *****. Daarvoor staan er teveel 'mindere' nummers op.

Daarnaast is het wel goed maar niet bijzonder genoeg en heb ik altijd een gruwelijke hekel gehad aan de vreselijke boy meets girl teksten van het duo. Ik roep altijd dat ik het niet mee laat wegen, de teksten, maar Hall & Oates zijn echt wereldkampioen in het schrijven van hemeltergend slechte teksten. Volstrekte inhoudsloze nietszeggendheid.

De ultimate collection laat overigens precies horen hoe de carriére van Hall & Oates zich ontwikkeld; zij zijn ook echt het prototype van een aardig eigen geluid (tracks 1 t/m 11) naar vrij anonieme, dansbare, rockachtige muziek waar ze met name aan de andere kant van de oceaan gedurende geruime tijd geen genoeg van konden krijgen.

De meeste songs zijn overigens best knap geschreven. Maar ik zou ook hier voorstellen: kies de vijftien leukste als compilatie, dan lijkt het uiteindelijk nog heel wat.

Soms word deze muziek erg zoet sappig maar er staan ook zeker juweeltjes op. Sommige skip ik zo snel mogelijk bubblegum muziek. Maar zeker voor een white dude heeft daryl hall een mooie soulvolle stem. Verder kan ik me prima vinden in de recensie van musician.

De dubbel-CD Ultimate Daryl Hall John Oates uit 2004 werd een jaar later opnieuw uitgebracht als The Essential Daryl Hall & John Oates.
Het geheel is chronologisch (van 1973 t/m 2003) samengesteld.
De CD begint met 3 nummers van het Atlantic-album Abandoned Luncheonette (1973). Wel vreemd dat er geen nummers van de albums Whole Oats (1972) en War Babies (1974) aanwezig zijn.
Er zijn hier wel veel nummers van de albums Voices en Private Eyes aanwezig, dat door velen beschouwd worden als de beste albums voor het RCA-label. Van die albums zijn veel nummers als single verschenen.
Na het redelijke Arista-album Change of Season uit 1990 was het een lange tijd stil rond Hall & Oates.
In 1997 kwam het come-back album Marigold Sky voor het Push-label uit, gevolgd door Do It For Love voor het Sanctuary-label in 2003. Van beide albums is hier maar 1 track aanwezig.
Ik vind de jaren 1972 t/m 1984 de interessantste Hall & Oates jaren. Daarnaast het prachtige album Sacred Songs van Daryl Hall & Robert Fripp (King Crimson).