Danny Brown - Old (2013)

Yes! Danny is weer lekker bezig

Je hebt het Guardian interview van Kanye dus niet gelezen denk ik.

Slaat nog steeds helemaal nergens op ouwe. Maar ontopic maar weer: dit is echt een goede plaat, waarschijnlijk mijn favoriete hiphopalbum van dit jaar. Old is minder grappig dan XXX maar zit muzikaal wel echt beter in elkaar. XXX heb ik veel gedraaid, maar er stonden ook een boel nummers op waar ik weinig mee kon, vooral de partynummers. Die zijn hier echt beter en ambitieuzer uitgewerkt. Alleen Danny Brown kan rappen over ravebeats als Handstand

Kan niet wachten om deze in zuivere kwaliteit te hebben, wat een plaat. Alleen Wonderbread vind ik niet tof.

Hip-Hop is niet een genre dat bij mij vaak opstaat, sporadisch luister ik er naar. Na het lezen van recensies over dit album en het dubbele karakter werd ik er erg benieuwd naar en het is me erg goed bevallen. De eerste kant is erg duister en sfeervol met een grotendeels rustig vertellende Danny die praat over zijn verleden. Op de tweede kant gaat het een hele andere kant op, zwaar opgefokt. Toch zet Brown zeer ritmische raps neer op erg hoge tempo's, erg goed. Gave plaat!

Fuck wat een beestige plaat! Eerste helft is super diepe hiphop waar de bende OFWGKA nog veel van kan leren. De tweede helft zijn party nummers die het hele kot afbreken

Top album van mijn held Danny. Ik ben fan van de party Danny en van de depri Danny. Hij is fijner geproduceerd dan zijn voorganger alleen vind ik hem net iets minder dan zijn voorganger, omdat daar het concept en de opbouw/afbouw geniaal waren.

Side A groeit wel echt met de luisterbeurt, pffff! Lonely wat een prachtige track is dat bijvoorbeeld!

Op Old laat Danny Brown zich van zijn beste twee kanten zien. De ingetogen Danny Brown maakt indruk met oprechte teksten terwijl hij keurig in de maat rapt over de levendige producties. De schreeuwlelijk Danny Brown maakt indruk door zijn abstracte manier van rappen kleurrijk te etaleren en de heerlijk overdreven beats met gemak te beteugelen. Kortom: op Old staat voor elke hiphopliefhebber wat wils en de echte liefhebber van de aanstootgevende artiest uit Detroit zal smullen bij het horen van dit album.

Als je wilt kun je mijn recensie van Old op Hiphop In Je Smoel lezen.

Nou, dan gaat ik toch ook lekker mijn recensie plaatsen, voor State Magazine. Hier te lezen. Het komt er op neer dat ik heel positief ben. Dit is dan ook het album van het jaar tot nu toe voor mij (of toch Holden? moet ik nog even over nadenken ). Fantastisch hoe goed afgewerkt en toch ongetemd en energiek dit alles klinkt.

Mijn review kun je hier lezen.

Waarom associeer ik de wat hogere hiphopzang van Danny Brown met de stem van het Family Guy karakter Peter Griffin? Zal wel aan mijn eigen verknipte geest liggen.

Bedankt, dat beeld ga ik dus nooit meer kunnen verliezen

Dat moet wel één van de lelijkste sites zijn die ik ooit gezien heb.

Dat is ook de bedoeling René... dat is ook de bedoeling...

Grown Up had hier op moeten staan, wat een geweldig nummer is dat! Blijft een geweldige plaat dit overigens

Graag gedaan.

Soms wanstaltig op een Tinie Tempah manier, maar ik vind hem erg tof.

aparte manier van rappen heeft deze gozer, even wennen maar klinkt wel erg lekker (vooral die producties)

Jammer van dat nummer met Purity Ring. Af en toe iets te veel filler, maar een paar erg sterke nummers her en der. Ik hoor Danny Brown in ieder geval een stuk liever dan Kanye West of A$AP Rocky.

Dat nummer van Purity Ring vind ik juist een van de beste. Vind de A-kant sowieso erg sterk. Partyraps maken kan hij ook prima alleen vind ik dat niet 8 nummers achter elkaar even interessant. Wel een originele rapper die een sterke plaat aflevert al met al.

25 Bucks is ook mijn favoriet!

Danny Brown vind ik wel een vage rappert eigenlijk. Op het album xxx vind ik eigenlijk alleen 30 echt heel erg goed en op dit album, paar nummers geluisterd vind ik tot nu toe alleen maar 25 bucks echt vet.

Zo nummer als dip vind ik echt verschrikkelijk, een heel nummer alleen over mdma dippen is echt saai.
Dus weer een heel album waar 1 of 2 vette nummers op staan.

Tof album, maar jammer dat ie die 2 kanten van ´m zo in twee delen scheidt. XXX was qua concept beter, deze beter qua producties. Volgende keer
een echte klapper hoop ik. Aan personality en authenticiteit zal het niet liggen.

Blijft toch een heerlijk album! Dankzij die nieuwe clip van 25 Bucks (Mijn favoriet van deze plaat) ben ik hem weer opnieuw aan het luisteren. Echt een van de meest ondergewaardeerde moderne rappers.

The Return is echt vet! 25 Bucks ondanks de spacy R&B zang ook nice. Handstand is lekker agressief.
Wonderbread vind ik zwaar irritant.
Niet alles is even leuk, producties zijn wel creatief en zo.
De raps vind ik soms erg vet en soms zwaar irritant.
Soort van mix van Earl Sweatshirt/Kendrick Lamaar met apartere producties.

Hoe is het daar een mix van? Danny Brown is een rapper die wat mij betreft met weinig valt te vergelijken. Hij is enerzijds duidelijk een product van zijn tijd, maar is dat wel op een geheel eigenzinnige en unieke manier. Dat waardeer ik ook zo aan hem.

Je moet XXX maar eens gaan horen

Alweer ben ik hier terug bij deze plaat. Wat blijft het toch een geweldige plaat. Ik zie de beide helften zeker, maar vind dat ze goed in elkaar overgaan. Ik begin vooral de tweede helft beter te waarderen dan ik eerst deed. De eerste helft vond ik al langer vet. Dit is duidelijk een beter plaat dan XXX voor mij, want ik kan XXX nog altijd niet zo goed waarderen als enig materiaal op deze plaat

Fris album met een eigen sound dat ik nog steeds geregeld afspeel. Dat somt het aardig op (lijkt me). Ik ben er nog steeds niet achter of Danny Brown gespeeld is of dat het authentiek is.

Hoe? Ik vind dit duidelijk elementen van de 2 bevatten.
De manier van rappen, je kan het ook een product van zijn tijd noemen maar eigenlijk betekent het gewoon hetzelfde want dat geeft al aan dat hij klinkt als...
Je kan nog steeds uniek klinken ook al is je geluid een mix van trouwens.

Ook al kan je opwerpen dat het soms wat druk klinkt dit is gewoon een goed album en ook belangrijk tov andere rapalbums; geen soms vervelende skits die het tempo eruit halen. Alleen maar songs waarvan de meeste gewoon extreem goed zijn.
Neem nu Torture; een song met zo'n titel en dan dat pastoraal koor op de achtergrond, zalig gewoon. Vind de samenwerking 25 Bucks met Purity Ring ook enorm geslaagd. Veel hoogtepunten op dit album dus we kunnen simpelweg stellen; Danny Brown is da bomb.