Arcade Fire - Reflektor (2013)

Na een tijdje heb ik het toch echt opgegeven met dit album. Er waren periodes dat ik het waardeerde, periodes dat ik het helemaal niks meer vond. Maar mijn 'eindoordeel' (dat heb je bij Arcade Fire, gaan soms jaren overheen) is dat dit gewoon een duf album is. On-interessante composities, het enige waar het van moet komen is het intellect. Dit album is volledig met het brein geschreven. Maar misschien was dat ook hun bedoeling. In dat geval: leuk, maar daar is alles mee gezegd voor mij. Ik vind dat muziek uiteindelijk altijd het hart moet raken.

Kan me wel een beetje vinden in bovenstaande dat het album vanuit het brein is geschreven, maar dat houdt het bij mij niet tegen om ook het hart te raken. Met de composities is imo weinig mis. De lengte van het album had wel korter gemogen, dan had dit voor mij een 5 sterren album kunnen zijn. De eerste vijf tracks aangevuld met Porno en Afterlife had een heel eind gekomen.

Reflektor was een van de weinige tracks die mij bij de eerste luisterbeurt al beviel en nog steeds bevalt. Fijn dat ie zo lekker lang duurt!

We Exist en Flashbulb Eyes spreken me tekstueel erg aan en bij Here Comes The Nighttime zorgt de verandering in tempo ervoor dat ik niet stil kan zitten.

Normal Person ook tekstueel erg sterk en ligt in het verlengde van We Exist.
When they get excited, they try to hide it
Look at those normals go
If that's what's normal now
I don't want to know

De composities die volgen tot aan Porno vind ik niet slecht, maar wel minder dan de rest en ook niet allemaal goed bij elkaar passen.

Met Porno en Afterlife volgen voor mij dan wel zo'n beetje mijn 2 favoriete nummers van Arcade Fire.
Porno:
You can cry, I won’t go
You can scream, I won’t go
Every man that you know
Would have run at the word go
Little boys with their porno
Oh, I know they hurt you so
They don’t know what I know

Afterlife was nooit een echte favoriet van me tot het concert op BKS. Alleen de eerste zin al;
Afterlife, oh my god, what an awful word

Met de afsluiter heb ik dan weer erg weinig.

Door BKS van net aan een 4,0 naar een ruime 4,0. Echter teveel net niet nummers om hoger te kunnen scoren.

Als er enige kritiek is op dit album dan is wat mij betreft dat het gewoon te lang is. Haal er twee of drie nummers vanaf en je hebt een uitstekende enkele cd. Auwful sound, Porno en Supersymetrie had niet gehoeven imo

Doet inderdaad pijn aan de oren. ?

Grappig, vind ik dan weer naast de titelsong het beste nummer van de plaat.

Zo, laatste tijd veel AF beluisterd; nu deze nog - eens zien of het lukt om m'n gemiddelde een beetje omhoog te schroeven....

Ik ben net achter de supersymmetrische versie van supersymmetry gekomen via YouTube. Wow...

Reflektor....4 jaar na dato verguisd, maar ook geprezen.
Ik ben uiteindelijk best positief over deze plaat.
Niet geheel kritiekloos overigens.
De verandering in stijl is in ieder geval verfrissend, omdat Arcade Fire duidelijk andere invalshoeken zoekt en dat ook nog eens past.
De artrock in combi met electronica, die zelfs dansbaar is geworden, is smaakvol gebracht.
Het niet zo heel strakke bandje die met Funeral de wereld veroverde, is nu een geoliede machine geworden.
Ervaring, zowel op de buhne als in de studio, heeft een leerzame en positieve invloed gehad.
De produktie is echt top op Reflektor, beter dan hun vorige platen m.i.
Ok.wel gelikter, maar dat is in de setting van deze stijl songs geen bezwaar.
De opener en fantastische titelsong hakt er echt goed in.
Wellicht wat onwennig als je weet wat AF hiervoor deed. Maar het werkt.
We Exist doet er eigenlijk niet voor onder.
Een song die gelijk onder je huid kruipt.
De aanvulling van ritmische experimentjes laat zich goed smaken in het vervolg, en met Here Comes The Night Time en het duistere Joan Of Arc, laten ze een uitstekende indruk achter.
Cd 2 is ook goed te doen, maar ondanks prima liedjes ( in sound ook echt goed.) wordt er te lang voortborduurt op een bepaald thema en dat nekt de 2e plaatkant een beetje.
Ik las hier al meer berichtjes over te lang en dat klopt.
Awful Sound en Porno zijn desalnietemin uitblinkers. In potentie erg goede liedjes, maar korter had het magischer gemaakt.

Een overtuigende 4 sterren.
Een album die qua songmateriaal en de drang tot vernieuwing geslaagd is, maar dubbelalbums hebben vaak valkuilen en dat is hier ook het geval.
Arcade Fire is wat dat betreft niet de 1e band en waarschijnlijk ook niet de laatste.

Ik vind arcade fire, en ook het album reflector vol verrassingen zitten.

De singel reflector doet mij denken aan de jaren 80 synthpop. We exist heeft een bassloopje dat heel goed blijft hangen in mijn hoofd. Daarom moet ik minstens 4 keer in de week deze track horen.

Op audiogebied, een punt waar ik dit album sterk in vind is de moeite waard. Ik hoor die heerlijke basswalm bij we exist, dat uitstekent is bij het beoordelen van audio. Dit is wel Burmester of McIntosh waardige muziek. Ready to start prima op een Rotel met Dali luidsprekers. Arcade Fire, de nieuwe Dire Straights anno 2010 + ?

Laat dat stel maar muziek maken, en of hun religieuze boodschap iets doet? Zolang ze daarmee inspiratie opdoen en goede muziek maken vind ik het oké.

Mijn hoofd doet pijnbij het proberen te begrijpen van deze zinnen.

Ik kan er ook niet echt chocola van maken. In mijn oren is de productie juist het grootste minpunt van dit album. Qua composities lijkt het in grote lijnen weinig of niet onder te doen voor eerder werk, maar het eindresultaat klinkt alsof de band flink aan de kalmerende middelen zat.

If you like Dire Straights you will love Arcade Fire!

And if you don't like Diaree Steeds, what then?

Shit happens!

Overigens ontdekte ik bij de herdraai dat ik dit - hoe ongelijkmatig ook - wel fff flink wat beter vind dan dat laatste album waarvan ik de naam niet meer wil noemen

Ik ben toch maar weer eens aan Reflektor geslagen. En ik vraag me af...
Ligt het aan mij of is dit de meest "och mijn gevoelens, ik pas niet in deze maatschappij"-plaat van Arcade Fire?

In dat verband lijkt de opvolger de plaat waarbij deze maatschappij - althans brede aspecten ervan, zoals social media - van ganserharte wordt geaccepteerd: everything now

Ergens zit daar natuurlijk ook wel een kritiek in, maar ja, qua gevoel zijn deze platen echt elkaars uiterste.

Ik had bij dat album geschreven dat de 'dubbele' bodem die in dat album zit en de promotie ervan zich in zekere zin tegen de band heeft gekeerd: indie-jannen (hun oorspronkelijke aanhang,though not me) zetten zich graag af tegen commercie en de promotie van een album ("commercie is slecht") en daar maakte de band destijds ("if you can't beat them, join 'em") graag gebruik van. De thematische laag van dat album vind ik echter te dun, het is te veel verpakking en te weinig inhoud.

Het "we have to get ourselves back to the garden" (Joni Mitchell - Woodstock) thema/syndroom is al terug te vinden op Suburbs, en dat thema spreekt mij - gepuberd in da late 60s/early 70s - wel aan. Hier staat toch wel een aantal mindere songs op.

Iets minder dan de vorige drie albums van Arcade Fire. Het blijft natuurlijk wel Arcade Fire en voor mij hebben die een soort speciale plaats in mijn muziekbibliotheek. Deze plaat is nergens echt "slecht" of neemt nergens af van kwaliteit maar kent ook weinig hoogtepunten die ik meemaak in de vorige platen.

Ik ben het album aan het herluisteren na al die jaren en moet toch terugkomen op het idee dat dit een minder album was. Er staan toch echt veel betere nummers op dan ik in 2013/2014 vond, als Here Comes The Night en Normal Person.
Blijkbaar heeft dit album een jaartje of 8 nodig bij me.

Typisch AF