Megadeth - Killing Is My Business... and Business Is Good! (1985)

Tja, nee dat klopt inderdaad. Ik gebruik het woord 'strak' eigenlijk vaak meer in de betekenis van 'vet', maar dat is natuurlijk geen erkende Van Dale betekenis.

Beetje een rare plaat vind ik dit. Alle elementen wat Megadeth tot een gave band maken zitten er al in, maar de uitvoering laat m.i. nog te wensen over.
De songs zijn nog niet goed uitgewerkt, ze klinken vaak nog als demo's. Dave's teksten (later een groot wapen) zijn hier af en toe botweg ridicuul te noemen. Daarbij is de productie stoffig en weinig gelaagd waardoor het geheel een wat onoverzichtelijk rommeltje wordt.

Het is niet allemaal slecht... Dave heeft z'n kenmerkende snerpende manier van zingen al ontdekt, de drums beuken lekker en het gitaarspel is prima in orde.
Maar dit is niet genoeg om het album tot de grote Thrash platen te rekenen. Een jaar later zou Megadeth met het album komen wat hen, terecht, tussen de grote metal bands zal plaatsen.

Dat is juist leuk, dat 'afdwalen'.

Sterk debuut van Megadeth.Het album kent nog niet de wat meer verfijnde composities waar ze later zoveel succes mee hadden maar de rauwheid van Killing Is My Business... and Business Is Good! maakt een hoop goed.Mechanix springt er zeker bovenuit maar ook Rattlehead en het titelnummer zijn niet te versmaden.Geen Trash metal klassieker maar wat niet is kon nog komen bewees de opvolger.

De eerste van Megadeth is niet helemaal mijn ding. Er is weinig mis met de nummers, maar er ontbreekt iets. Wat dat dan juist, daar kan ik mijn vinger niet helemaal opleggen. De riffs zijn er, de snauw van Mustaine is er, maar de songs grijpen me niet. Ik vind 'm wel beter worden naar het einde toe.

Ik ben trouwens geen fan van de covers door Megadeth, maar These Boots is nog net te doen.

Een redelijk debuutalbum, daar moet Megadeth het toch wel mee doen. Mustaine, die net verwijderd is uit Metallica laat hier horen wat hij in huis heeft, een start van een steengoede carrière maar in mijn ogen een opwarmertje voor het meestwerk wat ze een jaar later uitbrachten: Peace Sells... But Who's Buying?. Ik kon niet wennen aan dit debuutalbum van 'Megadeth' wie tevens wel mijn lieveling trashmetalband is, vooral het nummer 'Last Rites / Loved to Death' klonk héél erg rommelig en 'These Boots' was niet om aan te horen met al dat gepiep. Nee, ik ben geen fan van het debuutalbum, al waren de meeste nummers wel erg tof.

Gewoon de originele versie op een vinylexemplaar uit de jaren tachtig beluisteren, zoals het in dit geval hoort.

Ik heb hem beluisterd via Spotify, geen goed idee dus?

De versie met gepiep is de gecensureerde en die staat op de remix van 2002. Je hebt dus niet de originele versie van het album gehoord. Die is overigens nog rommeliger. Maar je krijgt These Boots dan wel zonder gepiep.

Mechanix is hier toch wel met afstand het prijsnummer.

Op de vraag of het niet wat unfair was om dit album voor de 4e keer uit te brengen had Dave Mustaine aan 1 woord genoeg om te antwoorden. Uhh, ik bedoel 1 alinea (nee natuurlijk niet) 1 epistel dus
Lang verhaal kort: KIMB...ABIG: The Final Kill (de 2018 remaster dus) die in het kader van het 35 jarig bestaan van de band is uitgebracht heeft een modernere sound (voor de nieuwkomers) en er zijn wat Live tapes van de zolder gevist en toegevoegd alsook de eerste EP (3 songs). De piepjes bij These Boots (Nancy Sinatra cover) zijn verdwenen, maar de tekst is daarom wel aangepast.
Oftewel, er is wel wat moeite ingestoken zodat de fans niet vier keer hetzelfde album kopen en mochten ze wel dat gevoel hebben dan was het uiteindelijk toch het idee van de platenmaatschappij. Volgt u het nog? Maakt niet uit, een completere release dan deze zal er niet meer komen (denk ik) en de schamele originele tijdsduur van een half uur wordt nu meer dan verdubbeld. Tijd voor een herevaluatie dus

Ik vind de remix uit 2002 wel leuk om er bij te hebben, om eens een variant te horen op de cultklassieker. These Boots skip ik dan maar want dat gepiep is onuitstaanbaar.

Maar waar slaat The Final Kill op? Het origineel voorgoed afmaken?

Dat gaat voor mij toch niet werken. Killing Is My Business... and Business Is Good! verscheen in alle onvolmaaktheid in 1985 en zo is het goed.

Misschien dat Final op de allerlaatste release zal slaan en Kill op de albumtitel. The final killing is my bussiness. Maar eigenlijk denk ik dat het op "Kill m All" slaat, en dus het laatste woord ( de final kill dus) willen hebben. Te vergezocht ?

Als de titel Killing is My Business destijds al een verwijzing was naar zijn vriendjes van Metallica dan zou het wel kunnen.

Ah, natuurlijk. Dave zal destijds gedacht hebben: Kill m all? Uhhh, what? Killing is MY business! (And business is good).
Ik krijg dan gelijk zo'n Van Halen flashback (Eat m and smile versus Oh, you ate one too). In beide gevallen is het antwoord stoerder op papier dan op de plaat.

The final Kill (2018): omdat de vulgaire (funny dus) tekst van These Boots op het origineel van de oorspronkelijke liedjesschrijver Hazelwood niet meer toegestaan is , is deze op de 2002 editie weggepiept. De tekst is nu in de Hazelwood rijm restored en moest dus opnieuw worden ingezongen. Oh jee hoor ik u denken. En terech. Ik dacht even dat Lemmy tijdelijk was opgestaan uit den deaudt. dit geeft weer een nieuwe dimensie aan t liedje en klinkt nu nog smeriger. Mission accomplished.
De live tracks klinken als bootlegs en de demo's zaten ook al bij de 2002 versie.
Voor de rest is het album goed opgepoetst.

Hmm ik vind het denk maar wat overbodig. De originele uitgave is wat mij betreft prima

Mijn gevoel bij 99,9% van alle remasters.

The Final Kill is wel een leuke release. Trouwer aan het origineel en met een toffe live bonus.
Zonder Spotify was ik er nooit aan begonnen. Dat moet ik er wel bij zeggen.

Mijn originele exemplaar heeft These Boots niet. Vandaar dat ik er naar zocht. Hier helaas opnieuw ingezongen. Zo lijkt het. De rest is verder oké.

Nieuw ingezongen en het zijn niet dezelfde lyrics als het op het origineel van deze plaat in 1985.

Voor Dave's originele lyrics en zang uit 1985 moet je een eerste/vroege persing elpee of cd hebben. Dan krijg je ze er ook nog in print bij op de binnenhoes

Puberale nonsens.

Die Final Kill versie klinkt anders wel verrekte lekker! Heb het debuut nooit echt goed kunnen 'diggen'. Voornamelijk om het erbarmelijke geluid (vind ik). Dat is op deze laatste (?) release dus wel even anders.

Erg sympathiek debuut, totaal geen straf om op te zetten. Dave klinkt lekker furieus, geeft de nummers af en toe wat meerwaarde. Goeie speelduur en het tempo is hoog.
Toch altijd lachen bij Mechanix, ken het als zo'n episch nummer over de Apocalyps en dan komt ons Dave er met zo'n 'normale' tekst overheen.

Ik luisterde daarnet naar de laatste nieuwe van Megadeth, die zeker niet mis is, maar waar ik toch ook tegelijkertijd niet laaiend enthousiast van word. Ik kon er echter mijn vinger niet goed op leggen waarom dat nu precies het geval is. Voor het contrast greep ik even terug naar deze, 37 jaar terug in de tijd.

Hoewel dit ook zeker geen volmaakte plaat is, komt het toch een stuk lekkerder binnen. Daarbij valt me vooreerst de snelheid op waarmee het geheel voorbij raast: na een melodische intro op de opener word je bij de lurven gegrepen en raast het eigenlijk constant door, met enkel het grimmige en nog steeds intense Looking Down the Cross (ondergewaardeerd nummer) als enige relatieve rustpunt.

Dit album 'swingt' af en toe ook behoorlijk: het is niet louter hak- en shredwerk, je krijgt echt wel songs waar een zekere groove in zit (bijv. het titelnummer en Mechanix). De analoge productie is ook een stuk organischer dan het nogal klinische digitale geluid van de laatste platen, ook al is het niet geweldig opgenomen en gemixt. De uitgesproken basgitaar springt er in positieve zin uit, met baslijntjes die bij vlagen zelfs funky kunnen worden genoemd. Tot slot denk ik dat de lengte hier ook in het voordeel speelt: Megadeth hoor ik het liefst in doses van max. 40-45 minuten, en met amper een half uurtje speeltijd is deze om vooraleer de klad er in kan komen.

Al met al een solide debuut dat mettertijd onterecht een beetje ondergesneeuwd is geraakt door de mindere geluidskwaliteit en de superieure opvolgers. Favorieten: het titelnummer, Rattlehead, Looking Down the Cross en ja, uiteraard ook het verschroeiende Mechanix (al vind ik die versie van die andere groep waarvan ik niet op de naam kom wel nog net wat beter...).

Dan zeg ik het Voldemort

Weinig interessant debut, ontgaat mij voorlopig ook waarom ze zo groot geworden zijn. In vergelijking met Slayer, Metallica en Anthrax is dit toch pakken minder interessant.

Omdat de volgende plaat echt absurd goed is?

davevr dat ga ik dan nog merken.

Van The Big Four heeft Megadeth misschien het zwakste debuut maar als je erin slaagt door de rommelige productie heen te luisteren valt er toch heel wat te genieten.

Ik speel gitaar en ben ver van een shredder, maar Mustaine zijn gitaarwerk is zo goed. Hier merk je dat nog niet zo. Hier is het nog echt jong en agressief, je merkt dat het budget opgegaan is aan speed. Ik wil ook ff de drummer ophemelen, wat een verschil met een Lars. Ik vind dit wel een straffe comeback na te vertrekken bij Metallica dit afleveren.