Freak of Nature - Freak of Nature (1993)

Zeer verdienstelijk debuut van deze band rondom Mike Tramp. Destijds was het een behoorlijke 'schok' voor fans van Tramp's voormalige band White Lion toen dit album uit kwam. De stijl was compleet anders. Veel rauwer en direkter dan voorheen. En ondanks dat ik White Lion een geweldige band vind, kan ik de albums van Freak of Nature ook prima waarderen. Met name dit debuut en de veel later uitgebrachte derde cd 'Outcasts' mogen er absoluut zijn! Het album opent gelijk furieus met 'Turn the other way'. De toon is gezet lijkt Tramp te willen zeggen. De single 'Rescue me' is een waar hoogtepunt vind ik. Prachtig refrein met mooie duo zang. '92 is geschreven over alle rampspoed die Tramp in dat jaar heeft meegemaakt. Wat dat betreft zegt de regel ''92 I hate you' meer dan genoeg. Afsluiter 'Love was here' is een prachtig breekbare ballad en doet als enige nummer nog een beetje denken aan White Lion (When the children cry).

Deze ooit voor weinig opgepikt in een partijtje CD's. Vandaag eens een paar rondjes in mijn CD-speler laten draaien. De muziek zit prima in elkaar maar kan geen moment beklijven....

Vaker draaien! Dit is echt een album dat gaat groeien naarmate je 'm vaker hoort.

Interessant interview met Mike Tramp over Freak of Nature en over de tour met die andere artiest die zichzelf opnieuw uitvond rond deze jaren : Dio.

http://www.extremepair.net/focusonmetal/podcasts/2014/focus-on-metal-206.mp3

In '94 schreef ik een liedje ter gelegenheid van een internationale bijeenkomst van jeugd- en jongerenorganisaties. Onder het motto Beter Goed Gejat Dan Slecht Verzonnen componeerde ik het coupletje op de melodie van een liedje dat ik ergens had gehoord, geen idee wat het was maar met een geweldige hook die ik niet kon weerstaan. Toen het internettijdperk aanbrak kon ik eindelijk uitzoeken op welk nummer ik mijn liedje had gebaseerd. Bleek Rescue Me te zijn. Geweldig nummer jongens, en bedankt nog he.

Nou, dat is ook toevallig, vanochtend had ik deze aangekruist om weer eens te herbeluisteren, komt Jumpjet in ene ook met een bericht bij deze onderbelichte band. Mijn ingang is de aardschokdag van '93 waar ik deze band toen live gezien heb (ik ga ze allemaal nog eens aan de tand voelen).

Dennis Chick die hier de gitaar mag bespelen deed dat al eerder op het heerlijke Demons Down album van House of Lords. In dat straatje zit dit album ook.

Ik denk dat de zang wat teveel op de voorgrond staat dat het album maar niet echt los komt. Tramp met begeleidingsband. Zoiets. Possesed blijf ik wel een killer track vinden.

Dat gevoel heb ik ook. De balans is niet optimaal. Hoewel de plaat voortvarend van start gaat kakt de schijf naar het einde toe wel erg in, hoewel Tramp best een aardige strot heeft waagt hij zich als zo vaak aan ballads waarbij ik een geeuw niet kan onderdrukken. Desalniettemin best een aantal aardige nummers met energie en pit. Tramp ging na nog een plaat onder deze naam solo verder maar ging de AOR/Singer songwriter kant op met een aantal (naar mijn mening) slaapverwekkende albums tot gevolg.

Bedankt voor het naar boven halen van dit album! Wordt hoog tijd dat ik 'm weer eens luister namelijk. Klasse plaat!

Sinds een tijdje de lp als heruitgave in huis. Man wat een genot! Dit blijft een dijk van een plaat. Ik krijg het gevoel alsof ik in de oefenruimte bij de band zit. Dat komt door de productie. Die is eerlijk en recht in je gezicht. Dennis Chick steelt wat mij betreft de show met zijn rauwe gitaarspel. Geen krachtpatserij of overdadig gepiel. Nee altijd in dienst van het nummer. Functioneel heet dat geloof ik.

Geweldige plaat. Ken White Lion niet zo goed, of eigenlijk nauwelijks. Ooit eens iets van die plaat met die witte leeuw op de voorkant (wel een PRACHT hoes trouwens) gehoord in de jaren 80, was wel aardig geloof ik... maar daarna die Earring cover, mijn interesse was gelijk over. wat een zouteloze partij was dat zeg. Getransformeerd naar licht-voetige tienermeiden Pop-rock.

Nee dan deze, het is geen geweldige zanger maar hij past heerlijk in deze intense geïnspireerde (Hard) Rock plaat! Zoals de meeste wel denk ik hoorde ik ze via de single "Rescue Me", pakte me meteen bij mijn lurven. De plaat heeft een licht alternatief sausje, zoals veel bands in die tijd deden, maar het stoort me niet.
De nummers zijn af en swingen als een tiet en voornamelijk dat: het swingt ongelooflijk! De opener knalt er meteen in en zijn frustraties schreeuwt hij eruit in het prachtige "'92". Er staan wat mij betreft dan ook geen zwakke broeders op, dingt mee naar een positie in mijn 25 favoriete platen van de jaren 90. En inderdaad, hij werd beter naarmate ik hem ook vaker hoorde.
Een toppertje...

Dan ben je net te vroeg afgehaakt want daarna kwamen ze met hun beste album; Mane attraction. Aanrader! Ik hoorde gisteren dat die binnenkort door Music On Vinyl opnieuw uitgebracht gaat worden op vinyl. Wat een feest!

Op de een of andere manier heeft het werk van Tramp met White Lion mij nooit weten te boeien. De hardrock stak verzorgd in elkaar en in Bratta had men een prima gitarist in de gelederen. Desalniettemin heb ik geen enkel album van dit collectief in de kast staan.
Na het uiteenvallen van White Lion richtte Tramp, Freak of Nature op en ik moet zeggen, de albums die men heeft uitgebracht bevatten best wel aardig songmateriaal.
Oke, toegegeven; de muziek bevat meer alternatieve elementen, is minder luchtig van aard en de gitarist van dienst kan Bratta niet doen vergeten.
De songs op dit titelloze debuut gaan recht op hun doel af, kennen weinig variatie en is donkerder van toon in vergelijking met het werk van White Lion.
Toch wil ik wel een kleine lans breken voor deze eersteling, Tramp zingt prima, de songs klinken fris en het alternatieve randje zit mij niet in de weg.
Een klassieker is het zeker niet maar onderhoudend is de schijf wel degelijk.
Beste songs; opener Turn the Other Way en Rescue Me. Beide tracks zijn energiek, kennen de nodige breaks en Tramp voorziet de nummers van creatieve zanglijnen.