Paul McCartney - New (2013)

Na het Jazz album, een live album, dit album met nieuwe nummers, een verzamelaar onlangs zeg ik dat het volgende album waarschijnlijk weinig nieuwe nummers zal kennen.

Dus ik gok een remix album, of herinterpretaties van bestaande nummers (klassieke muziek?), of (opnieuw) album met nummers die hem inspireerde, een film/game score zou ook kunnen.

Ik vind het überhaupt gaaf dat zo'n legende na ruim 50! jaar nog steeds kwalitatief sterke muziek maakt. Dus laat dat nieuwe album, maar komen .

Sluit ik mij helemaal bij aan.

De sleetsheid van Paul McCartney is buitengewoon beperkt gebleven en inderdaad: in kwaliteit doen zijn rockalbums in de 21e eeuw eigenlijk niet onder voor de beste werk uit de jaren '70.
Oproepen tot stoppen is een beetje belachelijk.

Het enige waar hij zich tegen moet wapenen is dat mensen gaan denken dat ze het nu wel met hem gehad hebben, na al die jaren. Ongeacht wat hij uitbrengt.

Dat klopt. Op zijn 74ste heeft hij zijn jongensachtige uitstraling nog steeds om hem heen hangen. Hij kan nog een mooi of pakkend nummer schrijven en vele muziekinstrumenten bespelen.
De enige sleet is zijn stem, die lang niet meer de souplesse heeft van vroeger. Logisch natuurlijk, hij is 74. Soms zit het live wel tegen het randje aan of het nog kan.
Pinkpop was daar helaas een voorbeeld van. McCartney had zelf ook geen beste avond, dan kon je aan alles aan de man merken, vooral nummers als Maybe I'm amazed zijn een worsteling.
Hoewel de concerten die hij in augustus heeft gegeven zijn stem duidelijk beter is dan op Pinkpop en hij zich weer comfortabel lijkt te voelen.

Aan de andere kant, miljoenen mensen over de hele wereld genieten van zijn concerten, hij brengt veel glimlachen, blije gezichten en tranen van ontroering bij mensen te weeg.
En een nieuwe plaat?, laat maar komen, ik smul altijd van een nieuwe McCartney, die ik sinds London Town altijd blindelings ben blijven kopen.

Het laatste live album was toch Good Evening NYC? Die is alweer uit 2009. Of heb ik wat gemist?

Blokkie zie dat ik de volgorde heb omgegooid, dacht dat het live album na het Jazz album zat, maar zie ook dat na GE NYC er toch nog twee live albums (LA + iTunes) zaten, maar minder bekend/gepromote, heb die ook nog niet geluisterd.

Met zoveel live-release zal de volgende zeker geen live album zijn... ik gok dan op een klassieke herinterpretatie van eigen werk. Of nog een album met nummers die hem inspireerden. Een album vol met nieuw eigen werk verwacht ik niet, dat zou echt een verrassing worden.

Aha. Ik snap hem. Die van LA en itunes zag ik meer als tussendoortjes. Een nieuw live album verwacht ik ook eigenlijk niet. En iets klassieks zou me verbazen. Maar we gaan het meemaken. Ik heb het idee dat McCartney nu de jaren echt gaan tellen nog zo veel mogelijk wil produceren. Vandaar die nooit eindigende tour.

Het zou mij niet verbazen als macca gewoon met een nieuw album vol met nieuw eigen werk op de proppen komt. Dit album met volledig eigen werk is drie jaar geleden uitgebracht. Ik gok dat deze songsmid het gewoon nog steeds kan en wil. Laat inderdaad maar komen, dat nieuwe album!

Tussen Memory Almost Full en dit album zaten wel 6 jaar, dus zoveel drang zat er niet achter... we gaan het zien (en horen).

Je kunt ook best gelijk hebben. Het is geen gekke gedachte. Maar ik gok op nieuw eigen werk. We gaan het inderdaad merken!

Naar aanleiding van het recente berichtenverkeer bij dit album, dit plaatje weer eens opgezet. Toch een erg fijn album. Misschien moet ik hem toch weer terugzetten naar 4 sterren.

Het gaat ' gewoon' een regulieren McCartney plaat worden met eigen nummers.
Waarom zou McCartney geen plaat meer uit kunnen brengen met eigen composities? Op basis van zijn leeftijd?, vreemde gedachte.

McCartney zit in de luxe positie (al een jaar of 20, eigenlijk) dat hij kan doen wat-ie wil. Ik vermoed zelf dat hij het enorm naar z'n zin heeft op het podium en in zijn nieuwe huwelijk en de 'drang' om een nieuw album af te leveren is niet die van 1965 of 1975; de markt is er ook niet naar. Alles wat er uit de studio rolt de komende jaren is mooi meegenomen!

Volgens het persbericht dat hoort bij zijn overgang naar Capitol Records deze week staat dat hij bezig is met een nieuw album. Ik ga er vanuit dat dit gewoon nieuw materiaal is. En aangezien hij deze eeuw nog geen slecht album met eigen werk heeft uitgebracht zijn mijn verwachtingen hoog gespannen.

NEW (Part 2) the pointless sequel

Wat mij aan dit allbum erg tegenvalt is de geluidskwaliteit. De klank is wel warm, maar ook erg plat en hier en daar gewoon vervormd. Waarom moet een moderne opname zo platgeslagen worden dat het bijna onluisterbaar wordt? Ik hoop nog steeds op een HD-download die dat probleem niet heeft... Memory Almost Full had het ook, maar nu vind ik het echt heel hinderlijk.

Het duurt even, maar na 2 jaar krijg je dan toch die nieuwe plaat

Heeft toch een tijd geduurd voor dat ik deze plaat als McCartney adept aangeschaft hebt.
Was wat argwanend n.a.v losse nummers die ik reeds gehoord had.
Maar ik had het kunnen weten.... na pakweg 3 luisterbeurten pakt ook dit album mij behoorlijk in.
Ondanks dat er wel sleet op zijn stem zit vind ik het bijzonder knap dat deze oude vos met dit album op de proppen komt.
Nummers als On My Way To Work, Everybody Out There & I Can Bet zijn typisch McCarney songs , ze maken mij vrolijk en zitten direct in mijn geheugen gebeiteld.
Hoogtepunt vind ik het nummer Appreciate.

Vandaag dit album weer eens hard door de speakers laten schallen, en ik heb er meteen een halve ster bij gedaan. Wat is dit toch een fantastisch album! Er staat werkelijk geen slecht nummer op. Het toont verschillende kanten van McCartney (soms klinkt het wat 70s, dan weer 80s, dan weer van nu) en alles is glashelder geproduceerd. McCartney werkte met 4 jonge producers, maar geen van allen wil zijn eigen stempel op de plaat drukken, waardoor het toch als 1 geheel klinkt. Het spelplezier spat er vanaf en je kunt horen dat zijn liveband inmiddels een geoliede machine is geworden. Een topper in zijn solo discografie.

Werkelijk heerlijk album. Na mijn scheiding kreeg ik weer zin in wat leven en dit album hielp daarbij. Er zit leven in. Doorleefd maar vrolijk. En bij elke song dacht ik: yes!