het zesde album van de eigenzinnige singer/songwriter, tevens schrijver Richard Buckner speelde hij volledig zelf in met o.a. gitaar, bas, drums en synths met op drums zijn toenmalige vrouw Penny Jo.
zelfs na een 4 tal luisterbeurten blijven de meeste nummers niet hangen. een eenvormig geluidsbeeld met teveel melodieen die op elkaar lijken en het album mist variatie in de instrumentatie. helaas is ook het songmateriaal aan de matige kant met slechts een klein aantal memorabele liedjes, waaronder de opener "Grace I'd Said I'd Known", "A Year Ahead & a Light" en het folky "Dusty from the Talk".
de experimenteerdrift met een aantal "soundscapes" wil eveneens niet bekoren, maar het is toch vooral de kwaliteit van de liedjes die voor 's mans doen ondermaats zijn, waardoor dit "Impasse" 1 van zijn minste albums is.
Richard Buckner maakte eerder een aantal prima albums in het alt.country/folk genre, waaronder zijn debuut "Bloomed" een fraai "roots" album geproduceerd door Lloyd Maines en het eveneens sterke "Devotion & Doubt".
in 2017 verscheen een re-issue van "Impasse" op het onafhankelijke in North Carolina gevestigde label Merge Records met akoestische versies van tracks 2 en 4 plus 2 korte instrumentale nummers.
een leuk weetje is wellicht dat Justin Vernon (Bon Iver) fan van de man is en zijn album "22, A Million" mede opdroeg aan Richard Buckner, wiens laatste album "Surrounded" in 2013 verscheen en die blijkens de site van Merge tegenwoordig voornamelijk "living room concerts" geeft.