Moonspell - Irreligious (1996)

Vreemd dat hier geen reacties staan. Dit album beschouw ik als het beste album van de band uit Portugal. Vampierenmuziek op zijn best met een monikkenkoor, een freakshow, wolven en andere duistere zaken.

Op aanraden van gewaardeerde muziekkenners de cd gekocht. Valt zeker niet tegen, beter gezegd een zeer aangename cd. De overige cd's zijn mij (nog) onbekend met uitzondering van 2econdskin.

Het beste op het gebied van metal met een gothisch sausje. Je wordt hier niet gekweld door zo'n irritant operazangeresje hooguit door het wat aandoenlijke Engelse accent van Fernando Ribeiro.

Goede afwisseling van mid en uptempo nummers met hier en daar een heerlijk bombastisch trekje. Vooral nummers als Mephisto, Awake, en Full Moon Madness behoren tot mijn favorieten.

De zang is tijdens de coupletten mooi donker en clean maar wordt tijdens de refreinen bruut overgenomen door niet hinderlijke grunts.

Album heeft wel wat tijd nodig en je moet er natuurlijk een beetje voor open staan. Overigens vind ik dat de piek ligt bij Sin Pecado omdat daar het extreme en toegankelijke perfect verenigd zijn.

Iemand met mij eens?

Niet echt..
Ik vind Irreligious hun hoogtepunt. Met Sin/Pecado gaat het bergaf: nog wel sfeervol en duister maar iets te mak en te repetitief.

Volledig mee eens. Sin/Pecado is het dieptepunt van de cariere van Moonspell wat mij betreft. Irreligious geld als hoogtepunt in mijn ogen. Ik kan met de meeste albums van Moonspell wel iets, maar op deze cd klonk het nog allemaal lekker spannend en "fun". Nummers van het gehalte Opium, For A Taste Of Eternity en Full Moon Madness staan er alleszins niet op Sin/Pecado.

Ben nature geen metalhead dus vandaar dat ik waarschijnlijk de 'mindere' albums van dergelijke bands altijd het beste vind. Maar goed, ik kan wel leven met de kritiek van pettriek en Sinner.

Aaah, "Opium" en "Mephisto" blijven toch geweldige songs hoor!

Zekers, en om een beetje wakker te blijven rochelt meneer Rebeiro het prachtige Awake nu door de speakers.

Dat ken ik niet. Ik ken dit album verder niet, maar wel die paar nummers, van compilatiealbums en live-albums.

Integrerende, spannende en sfeervolle cd van de Portugezen. Anders dan Wolfheart maar zeker niet minder goed. Helaas hebben ze dit nooit meer kunnen evenaren (en zullen ze dit waarschijnlijk ook niet meer doen).

Mijn eerste kennismaking met Moonspell was tijdens het voorprogramma van Type O Negative. Ze speelden toen vooral muziek van Irreligious. Ik had het idee dat er zo wat evenveel volk op Moonspell af was gekomen als op Type O Negative. Vervolgens nog verschillende albums van Moonspell aangeschaft, maar dit blijft het beste album.

beste cd van moonspell zit heel veel sfeer in daarna kwam sin uit waar ik verdomd veel aan moest wennen ,moonspel is geen band die steeds hetzelfde kunstje flikt daarom zijn ze nu 10 jaar later met hun memorial toch keihard de best gothic metal band

Grappig dat dit zowat overal als beste Moonspell-album wordt genoemd, maar bij Allmusic geven ze slechts 2.5* en staat bij dit album verder that the group is still struggling to write songs and even memorable riffs. Na drie keer de cd luisteren merkte ook ik dat ik nog steeds niet wist hoe de meeste nummers nou eigenlijk klonken. Precies hetzelfde had ik bij Wolfheart, maar daar is het kwartje inmiddels volledig gevallen. Heb het volste vertrouwen dat dit hier ook gaat gebeuren.

Wolfheart en Irreligious zie is als een tweeling-album. Albums als deze zijn er volgens mij nooit eerder gemaakt. De horror/vampieren-sfeer, middeleeuwse kermis, avontuur, griezelen. Zoiets als COF's "Dusk... And her Embrace" maar dan net iets anders.

Op latere albums wil ik die speelsheid, die sfeer nog wel eens missen (als blauwdruk van hun geluid).

Ik vind dit een van hun betere albums, nietmijn favoriete maar ik vind eigenlijk geen enkele schijf van Moonspell slecht , een band die me heel nauw aan het hart ligt

Na Wolfheart (Vampiria, An Erotic Alchemy en Alma Mater zijn volgens mij qua sfeer en teksten moeilijk te overtreffen) is dit mijn favoriete Moonspell album. Na dit album is het wat mij betreft bergafwaarts gegaan met deze Portugese band.

Hoewel het drieluik Opium, Awake en A Taste of Eternity zeker het niveau Wolfheart haalt, is deze cd overall toch wat minder dan het debuutalbum.

Over de latere albums wil ik het liever niet hebben, is Moonspell niet meer m.i.

Ik heb Moonspell drie keer live gezien en alle keren vond ik het goed. Maar op CD wil het niet zo vlotten met Moonspell. Het klinkt allemaal net te eenvoudig. Ze bevestigen een beetje het beeld van "het komt uit Portugal, dus zo goed kan het niet zijn". Dat is natuurlijk onzin, maar die gedachte komt telkens bij mij op. Full Moon Madness is wel een echt goed vampierennummer in de geest van Moonspell.

Ik weet niet of je Wolfheart kent, maar dat vind ik dus wél een geweldig album. Deze is het op een of andere manier nooit echt bij mij geworden. De sound is steeds wel aardig, maar ik kan niet één nummer opnoemen dat ik echt geweldig vind. Dan vind ik de opvolger (ook 3.5*) nog zelfs een stukje beter, ook al ligt dat nog veel verder van Wolfheart af.

Eindelijk maar eens op CD gekocht (in de geremasterde versie), omdat ik het album al jaren op cassette heb. Mijn erste aanraking met de band destijds, en nog steeds een geweldig album. Ik vind dat Moonspell een heel eigen sijl heeft binnen de metal scene, met heel veel nadruk op de sfeer binnen de muziek.

Vandaag kwam de reissue op Vinyl met de post. Tijden geleden dat ik deze heb gehoord maar nog steeds klinkt dit album fantastisch!

In 2015 zag ik Moonspell voor de eerste keer live op het Alcatraz metal festival in Kortrijk. Ik was meteen verkocht ook al kende ik geen noot van deze band. Ondanks dat goede optreden ben ik nooit gaan luisteren naar hun albums.
Dit jaar stond Moonspell terug geprogrammeerd op Alcatraz en speelden ze deze plaat integraal. Wederom een schitterend optreden. En daarom nu toch maar meteen de koe bij de horens gevat.

Ik heb er geen spijt van, dit is een schitterend album!!

Volle mep. Ik sluit me volledig aan bij de AARDSCHOK recensie; "voor het beste Gothic album van 1996 moet je bij Moonspell zijn"! Vanaf de opener een groot hoogtepunt wat afsluit met de absolute kraker Full Moon Madness! Alleen Herr Spieglmann is een ietsje minder. Op het veel latere Night eternal doen de heren Full moon madness nog eens dunnetjes over, met gastoptreden van Anneke van Giersbergen alleen heet het nummer dan Scorpion Flower. De klasse van dit album hadden ze nog niet eerder gehaald en ook niet nadien.