The Rolling Stones - "Still Life" (1982)

Helemaal mee eens harm1985, legendarisch heeft voor de vk een andere betekenis!

Onzinnige lijst van de VK. Alleen maar een beetje gebaseerd op naamsbekendheid en met de natte vinger samengesteld.
Ik kom zo op minstens 12 betere live-albums op, om maar te zwijgen over wat er van Zappa uit is...

En toch: de Volkskrant zet heus geen slecht live album in hun alleraardigste reeks 'Legendarische Live Concerten'. En als die zure Volkskrant mensen Still Life al legendarisch noemen, dan moet het toch wel iets voorstellen, dit concert...

Ben het met Kaztor eens. Ik heb me ook al verbaast over die lijst met zogenaamde legendarische albums. Als je er van de Stones toch één legendarisch wilt noemen, pak je 'get yer ya ya's'. Maar goed, die was als ik het goed heb van Decca. Zullen niet akkoord gegaan zijn en toen werd het deze, want er moest toch iets van de Stones in de lijst.

Toch moest ik na de discussie hier van de afgelopen tijd wel lachen toen ik op vakantie zag dat Still Life was opgenomen in de reeks 'Legendarische Live Concerten'.

Grootste kut-livealbum van de grootste rockband allertijden; Niet waard om gereleased te worden, en nooit méér dan pakweg * waard, en zo mild ben ik niet eens!

Voor een band met zo'n verleden, en toen ook nog een béétje muzikale toekomst, echt beneden hun waardigheid om zo'n rommeltje onkunde uit te willen brengen; Niet geïnspireerd optreden, slechte klank, een hoes zo lelijk als ik nooit eerder zag, een WANPRODUCT van de allerergste soort, zeg dat de Father het gezegd heeft, of ge er nu akkoord mee gaat of niet, het zal me worst wezen.

Onze Belgische vriend kan zich volgens mij niet vinden in de reeks 'Legendarische Live Concerten' van de Volkskrant. Gelukkig voor hem is dat een Nederlandse krant...

De Stones hebben WEL goede tot uitstekende liveplaten uitgebracht, en nog niet weinig ook, maar vergeet deze, het is ronduit hun allerslechtste ooit, dat HOOR je toch gewoon?

Zeurbericht + bijdehante reactie verwijderd.

Ik dacht nog aan aanschaffen (zie hem overal voor 5,95) maar nu haak ik toch definitief af!
Was er al nooit aan begonnen (behalve de singles Going to a go go en Time is on my side) maar wat ik wél weet is dat de plaat vanaf het begin door alles en iedereen is afgebrand, om de meest uiteenlopende redenen overigens.

Going to a go go werd nog een hit met een vierde plek maar tóen speelde al dat het publiek naar de concertreeks van de Rolling stones ging omdat ze bang waren dat (na 20 jaar!) er wel eens een einde aan de band zou kunnen komen.

Naar aanleiding van het gebodene leek die angst volledig gerechtvaardigd (zoals door Father M memorabel geconstateerd). Maar niets inzake carriere voortzetting van de Rolling stones is minder waar geweest. Ze hebben uiteraard wel betere concerten gespeeld.

Het blijft uitermate merkwaardig dat band/technici er niet in slagen een acceptabel klinkende cd met een gedenkwaardig live optreden van de Stones te maken. Dat wil zeggen: gelukkig heb ik Get yer ya ya's out! nog. Maar het blijft weinig, in een carriére van 48 jaar....

Get Yer Ya-Ya's Out! vind ik ook een stuk beter dan deze Still Life, daar klinken de Stones gedrevener en passioneler, Still Life maakt eerst en vooral een routineuze indruk.

Ik heb inmiddels de Remaster van Still Life. Dat hoor je goed zeg! De muziek klinkt een stuk helderder en krachtiger. De instrumenten zijn beter te herkennen en bijvoorbeeld gitaarsolo's klinken zo echt beter. De moeite waard dus. Keith speelt trouwens bij vlagen f***ing brilliant!

Wat dit live album ook bijzonder maakt is de tracklist. Wat '60's nummers, zoals Let's Spend The Night Together & Time Is On My Side en weinig bekende 'krakers'. Wel zo origineel! De tracklist is ook goed samengesteld: via relaxte laidback retro rock 'n roll naar een rockende knallende ontknoping.

"Drink a few beers, smoke a few joints and have a good time" als je naar dit concert luistert, adviseert Mick Jagger. Dat is Still Life.

Goede tip, bedankt. Ik heb inmiddels de 2cd versie, bomvol met in totaal 27 tracks. Alle tracks van Still Life plus nog een paar weinig gespeelde nummers en natuurlijk een stapel klassiekers. En inderdaad duren sommige nummers langer dan op Still Life. Just My Imagination zelfs 9:11 minuten! Tot slot ook nog eens 2 pure rock 'n roll covers. Genieten zo!

Zeker niet het beste live album van deze heren, zeker niet omdat hij maar 10 nummers bevat, toch vind ik Let's spend the night together en Start me up er positief uitspringen.
ik ben het wel absoluut met thunderball eens dat je van deze tour de bootleg Hampton '81 moet hebben.

Misschien niet hun beste live album maar toch zeker goed te luisteren vind ik. Alleen om het nummer Shattered vind ik 'm al prima! Under my thumb, Let's spend the night, Start me up en Time is on my side vind ik ook goed op dit album.

Ik vind het één van de leukere liveplaten van de Stones. Geen greatest hits live overigens, maar wel een snelle, rommelige rock 'n' roll plaat. Under My Thumb is een geweldige opener. Het had echter nog wel een paar van die Stones juweeltjes mogen hebben. Het grootste nadeel van de plaat is namelijk dat 'ie veel te kort is.

Hmm, matig live-album. Had iemand dat overigens al gezegd?

Ene Blokkie gaf deze plaat slechts 1* dus er zijn in ieder geval mensen die dit minder dan matig vinden....

Het klinkt slap. Ze spelen te snel. Ik vind er niks aan. Slechtste live plaat van the Stones. Daarom maar 1 sterretje. Voor de moeite.

Ze spelen te snel... En dan maar liefst 1,0 hele complete ster geven voor de naar jouw mening slechtste live plaat van the Stones en daarbij zeggen: voor de moeite... Enig respect voor deze legendarische band is niet bij jou te vinden. Voor de moeite............

Nog altijd The Beatles vs. Rolling Stones gezien zijn top-10.

Legendarisch , respect , uiteraard , maar Blokkie maakt zijn punt (1) duidelijk . Ik ben het met hem eens wat hij schrijft .

Deze registratie is bepaald geen voorbeeld hoe iedereen The Stones kent . Gejaagd , slordig , afraffelig en automatische piloot werk .
Ze hadden een oogverblindend podium met fraaie effecten , hadden ze maar wat meer aandacht aan de muziek besteed .

In die zin weinig verschil met eerdere liveregistraties, toch? Dit zijn The Rolling Stones.

Charlie Watts speelt altijd als een golfslagbad, Jagger raffelt altijd zijn teksten af en elk nummer eindigt altijd als een in elkaar stortend kaartenhuis. Dat was op Love You Live bijvoorbeeld weing anders.

De latere Stones livealbums zijn juist weer zo vol gepropt met backingvocals, koperwerk en keyboards, etc. dat het voor mij niet meer de charme heeft van de rommelige rockband die ze eigenlijk zijn. Hier hebben ze die charme nog steeds. Lekker zomers sfeertje en niet te perfect allemaal.

The Stones zijn ook rommelig , geen discussie daarover , maar op eerdere live-registraties hoor ik nog een zekere bevlogenheid en op Get yer ya ya's out zijn The Stones briljant . Passioneel en swingend .
Hier hoor je duidelijk een band die routinematig hun ding doet . Men vind het toch allemaal wel mooi . Ik ben er niet van onder de indruk .
The Stones recenter live is inderdaad gelikter en met meer muzikale opsmuk .

Op latere live-registraties klinken ze ook nog wel enigszins bevlogen vind ik. Op Flashpoint bijv. vind ik ze wel goed overkomen. Get yer ya ya's out blijft het ultieme live album van de Stones maar om dit als bagger te bestempelen gaat me veel te ver! De songkeuze is in ieder geval al reden genoeg om deze af en toe eens op te zetten.

Kan na meerdere luisterbeurten niet anders concluderen dan dat dit gewoon een leuke gezellige live plaat is. De Stones zijn veranderd, ze klinken niet meer als een heftige trip maar als een strakke, energieke en gepolijste live band. Van beiden kan ik erg genieten, van de enorme passie en bevlogenheid van Get Yer Ya Ya's Out én Love You Live, tot de professionele klasse van Flashpoint.
''Still Life'' hangt hier tussen in.

Ik ben het wel eens met sommige users hier dat e.e.a. nogal afgeraffeld klinkt. Het publiek echter heeft daar blijkbaar geen last van gehad. De show zal daar wel wat aan hebben bijgedragen. Verder vind ik om een live album uit te brengen die maar 38 minuten duurt wel heel erg pover. Getuige het haastwerk is dat misschien maar goed. Nummers als Let's spend.., Time is on my side en vooral Satisfaction geven geen reden tot bevrediging.

Maar beste Madjack, dat van die 38 minuten was zodat het op 1 LP pastte. Die heb ik nog steeds, met fraai artwork. Overigens is er ook een mp3 versie van het gehele concert.

Echte bagger plaat deze aalgladde "live" plaat. Voor mij het begin van het Stones einde. Hetzelfde jaar brachten ze nog één goede studio plaat uit, Tattoo you.
Maar deze plaat is zo slecht. Ik was echt verbijsterd door het vakkundig om zeep helpen van hun eigen nummers. Ik luister 1000 keer liever naar Love you live. Dat waren de echte Stones voor mij. Vies en vuig.

Love you live is inderdaad een stuk beter. Net wat Madjack71 schrijft is het de korte tijdsduur die deze live plaat vooral nekt. Ik vind dat gejaagde wel wat hebben. De automatische piloot word naar mijn gevoel niet gebruikt.
Ik heb een bootleg van het hele concert en daar is weinig op aan te merken. Plus er staan behoorlijk wat nummers op die nadien niet vaak meer werden live gespeeld.

Maar hoezo aalglad Devel-hunt?