North Mississippi Allstars - World Boogie Is Coming (2013)

Ongelofelijk mooi nieuw album van North Mississippi Allstars, voor mij hun beste tot nu toe! Van dit album is ook een uitvoering met bonustracks. Ze komen halverwege de volgende maand naar Nederland voor een paar optredens, mis ze niet!

De carrière van de gebroeders Dickinson startte beginjaren negentig met de formering van de groep DDT. Die groepsnaam was niet afgeleid van het bestrijdingsmiddel, maar van de achternamen van de groepsleden, Dickinson, Dickinson en Taylor. De groep bleef onbekend, ook bij mij. De broers Dickinson hadden trouwens een beroemde vader, Jim, die in 2009 overleed. Hun carrière kwam pas echt van de grond in 1996 toen ze, samen met Chris Chew, North Mississippi Allstars begonnen. Luther Dickinson is de meest begaafde, creatieve en bedrijvige van het drietal. Hij bracht mei vorig jaar een prachtig akoestisch instrumentaal album uit, getiteld "Hambone's Meditations", geïnspireerd door de muziek van John Fahey. Ook richtte hij in 2012 een folkgroep op, The Wandering, die verder bestaat uit de dames Valerie June, Amy Lavere, Shannon McNally en Shardé Thomas. Zij brachten vorig jaar het album "Go On Now, You Can't Stay Here" uit. Daarnaast maakt hij ook nog deel uit van South Memphis String Band en toerde hij van 2007 tot 2010 als gitarist van The Black Crowes. Met "World Boogie Is Coming" is North Mississippi Allstars toe aan haar negende studio-album. De groep maakt met blues doordrenkte rockmuziek, vergelijkbaar met de muziek van The Black Keys en The Jon Spencer Blues Explosion . Op dit album staan onder andere covers van R.L. Burnside en Junior Kimbrough, muziek waarmee ze opgroeiden. Ook muzikanten waarmee ze ooit het podium mochten delen. Twee van de veertien kinderen van R.L. Burnside, Duwayne en Garry, spelen mee op dit album. In de eerste twee nummers maakt Robert Plant, een groot voorbeeld van de band, zijn opwachting. Op deze nummers bespeelt Plant op overtuigende wijze de mondharmonica. Wel gedurfd om te openen met een instrumentaal nummer. Aardige opwarmertjes. Echt loos gaat het daarna voor mij, in traditional "Rollin 'N Tumblin", een song met een Black Keys-groove en heerlijk gitaarwerk. Vervolgens belanden we bij een andere traditional, "Boogie", wat een zeer swingende versie krijgt. Een van de hoogtepunten van het album. "Snake Drive" van R.L. Burnside, krijgt een heel moderne uitvoering, zeer knap gedaan, maar niet echt aan mij besteed. Mijn favoriete nummer op het album is de cover van Junior's Kimbrough "Meet Me in the City". Prachtig en ingetogen uitgevoerd. Het door Luther Dickinson zelf geschreven "Turn Up Satan" behoort ook tot de betere nummers op het album. Heerlijk opzwepend nummer, dat meer richting rockmuziek gaat, met prachtig inventief gitaarwerk aan het einde van de song. "Shimmy" van Othar Turner wordt opgevrolijkt door een heerlijk fladderende fluit. Het nummer gaat naadloos over in "My Babe" van Willie Dixon. "World Boogie" van Bukka White doet zijn naam alle eer aan. Boogie van de bovenste plank. "Goin' to Brownsville" valt op door het mooie gitaarwerk. "I'm Leaving" van Junior Kimbrough krijgt een gloedvolle vertolking, waaruit duidelijk blijkt dat ze met deze muziek zijn opgegroeid. "Jumper On the Line" van R.L. Burnside krijgt een spannende, tien minuten durende vertolking. Naast de normale cd-uitgave bestaat er een uitgave met vijf bonustracks. Twee van die nummers zijn akoestisch . Ze doen niet onder voor de rest van het gebodene. Deze nummers zijn echter niet echt vergelijkbaar met het overige materiaal op dit album. Het album werd door de broers zelf geproduceerd. Het is een moderne blues- en rockalbum geworden, waarin de voorliefde voor de oude blueshelden doorklinkt. Van harte aanbevolen.

Heee nieuw werk van de heren, gaat er achteraan.

Volgens Hendrik68 geef ik teveel 5 sterren, vandaar maar eens een keer 4,5 ster

Maar nog steeds niet op Spotify te vinden, volgens mij. Als ik World Boogie intik dan zie ik direct North Mississippi Allstars staan, klik ik erop dan is de lijst leeg. Als namen als Burnside, White en Kimbrough langskomen dan wordt ik wel nieuwsgierig. Nou ja zal vanzelf wel een keer komen.

Het schijnt dat dit album pas morgen in Nederland uitkomt, Hendrik. In Amerika is dit album al op 3 september uitgekomen. Misschien dat dit album morgen op Spotify staat. Maar ik betwijfel of het bij jou in de smaak zal vallen.

Lura tipte me over deze nieuwe release van NMA, waarvoor dank! Vandaag aangeschaft en na een aantal luisterbeurten tijdens een lange autorit kan ik nu al vaststellen dat het een fantastisch album is. Uitgebreide review volgt.

Ben benieuwd naar jouw bevindingen, Ronald! Zelf vind ik hem nog steeds beter worden. Draai hem regelmatig.

Sinds jaar en dag ben ik liefhebber van eigenlijk alles wat de gebroeders Cody en Luther Dickinson uit hun mouwen schudden. Of het nu hun gelegenheidsbands South Memphis String Band (Luther) en The Sons of Mudboy zijn, de periode dat Luther de leadgitarist was bij The Black Crowes, de samenwerking tussen Luther, David Hidalgo en Mato Nanji, de begeleidingsband van Ian Siegal in de vorm van The Youngest Sons en The Mississippi Mudbloods, de muzikale omlijsting die Cody en Luther hebben geleverd op het album "American Kid" van Patty Griffin of natuurlijk hun eigen band North Mississippi Allstars, de gebroeders Dickinson leveren altijd kwaliteit en ook nog eens met een volstrekt eigen stempel. Opvallend is wel dat op "World Boogie is Coming" bassist Chris Chew niet meer staat vermeld als bandlid. Hij speelt wel de bas, maar is blijkbaar geen Allstar meer.

"Word Boogie is Coming" staat vol met liedjes van eigen hand, maar vooral eigenzinnige interpretaties van R.L. Burnside, Junior Kimbrough, Otha Turner, Willie Dixon, Bukka White, Sleepy John Estes en een aantal traditionals. Daarnaast hebben de gebroeders Dickinson een keur aan gasten om zich heen verzameld, waaronder Robert Plant (Led Zeppelin), de zonen van R.L. Burnside, Ligntnin' Malcolm, Alvin Youngblood Hart en anderen.

Dan de muziek: hoe meer en meer ik luister naar "World Wide Boogie" hoe stelliger ik moet vaststellen dat North Mississippi Allstars en "World Wide Boogie" in het bijzonder zich als de canon van de hedendaagse blues en roots presenteren. Misschien is "World Wide Boogie" wel de standaard of het referentiekader. Dit album is diep geworteld in de traditie van de North Mississippi Hill Country, maar doet tegelijkertijd modern en eigentijds aan. De eerste twee nummer zijn behoorlijk traditioneel. De instrumentale opener "JR" met Robert Plant op de mondharmonica zet direct de toon. Het daaropvolgende "Goat Meat" bevat diezelfde Robert Plant op de vocalen. Daarna volgt "Rollin 'n Tumblin". Deze traditional is een klassieker en is al vele malen door een keur aan artiesten opgenomen, waarvan die van Muddy Waters waarschijnlijk de bekendste is. North Mississippi Allstars slagen erin om er een eigen draai aan te geven en ik vind het de meest originele versie in jaren. De beukende drums, pompende pas en zware gitaren in het begin zijn log en neigen zelfs een beetje naar stoner. Toch is de traditie niet weg als Luther op een akoestische gitaar daar prachtig overheen speelt. Een beter voorbeeld van een combinatie tussen traditioneel en modern bestaat bijna niet. Ook de productie is in dit nummer fantastisch.

Normaal ben ik niet zo weg van instrumentale intermezzo's van luttele seconden, maar op "Word Boogie is Coming" heeft het een functie en pakt het wonderwel erg goed uit. Zo is "Get The Snakes Out of the Woods" een perfecte opmaat naar "Snake Drive" en loopt het geheel perfect in elkaar over. Ook hier speelt Luther weer fantastisch gitaar en zorgt de scratchende gitaar voor een hip-hop-achtig effect. "Turn Up Satan" is weer zo'n hoogtepunt. Een stevig bluesrocknummer met wederom heerlijk gitaarwerk van Luther. Zijn solo in dit nummer is weer verre van standaard. Een aparte, maar verrassend goed passende gitaarsolo, die op een vreemde manier Oosters aandoet is het toetje op dit nummer. Op "My Babe" en "Granny, Does Your Dog Bite" laten Cody en Luther de vocalen over aan The Babies, een achtergrondkoortje, dat heerlijk in de muziek past.

Op "Word Wide Boogie" staan ook nog twee langere nummers. "Going to Brownsville" tikt bijna de zeven minuten aan en "Jumper On The Line" overschrijdt zelfs de tien minuten. Met name op dat laatste nummer komt duidelijk naar voren waar Cody en Luther de mosterd hebben gehaald. De invloed van hun voorbeelden Junior Kimbrough en R.L. Burnside zijn duidelijk hoorbaar. Hypnotiserende repeterende bluesritmes volgen elkaar op die ervoor zorgen dat je in een trance komt. Prachtig opgebouwd en meeslepend.

Het gitaarwerk van Luther heb ik al een paar keer aangestipt. Het zal duidelijk zijn dat deze man een absolute favoriet van mij is. Maar ook aandacht voor het drumwerk van Cody. Ik vind hem een ontzettende diverse en gevarieerde drummer. Bijna geen enkel drumpatroon is hetzelfde. Of het nu marsritmes zijn, beukende logge beats of funky grooves. Hij beheerst het allemaal en samen met bassist Chris Chew vormt hij een heerlijke ritmesectie.

"Word Wide Boogie" klinkt weer totaal anders dan de voorgaande studioalbums van North Mississippi Allstars. Hun vorige album "Keys to the Kingdom" was een ode aan hun overleden vader en deed heel traditioneel aan, en had veel countryinvloeden. Op "Word Wide Boogie" doet eigenlijk alleen het nummer "Meet Me In The City" aan dat album denken. North Mississippi Allstars slagen erin om het bluesgenre interessant te houden. Ze zijn vooruitstrevend, schuwen het experiment niet en weten een kloof te slaan tussen authentieke blues en moderne hedendaagse muziek en invloeden. Met "Word Wide Boogie" slaan ze een brug tussen meerdere generaties en leveren de North Mississippi Allstars wat mij betreft een album af dat thuishoort in de jaarlijstjes van 2013 en misschien zelfs wel van de jaren '10.

Heel mooie recensie, Ronald!

Thx Lura, en "Word Boogie is Coming" staat al de hele dag op repeat

Kijk dan zijn nog eens recensies. Mijn interesse is gewekt. Ben benieuwd. Met een lekker bluesrock album is niks mis.

Meet me in the city is ook effectief een nummer van The Black Keys, als ik het goed heb..

Soms zeker lekkere rauwe blues, waar die oude sfeer goed in terugkomt. Helaas wil men ook graag modern doen, wat betekent dat de plaat volgepropt zit met handclaps, distorted keyboards, gospel koortjes, een tintje hiphop, abrupte wendingen en een iets te dikke productie.

Toch kan ik hier goed naar luisteren, maar mijn favoriete soort blues zal dit niet worden. De plaat verdiend nog wel een paar luisterbeurten, dus cijfer volgt nog.

Moest ik even aan wennen, maar het album werd toch al gauw verslavend, het behoort absoluut tot de beste releases van het jaar.

Net even A Ass Pocket of Whiskey van Burnside geluisterd vlak na deze plaat en de gelijkenis is groot. Liefhebbers van dit album doen er dus goed aan om ook dat album eens te checken, denk ik.

...of andersom. Ik zal deze eens rond laten gaan. Eerder werk heb ik vaak na een luisterbeurt weggelegd. Kijken of deze plaat dan het verschil gaat maken.

Dat is een mooi album.

Prachtalbum. Voor mij behoorlijk "wat" anders dan ik gewend ben. Had hetzelfde gevoel als bij bv Malcom Holcombe. wow, wat is dat! Er gebeurt van alles op World Boogie is Coming. Dat maakt het een afwisselend, boeiend en op gezette tijden gevoelig album. Weer een pareltje.

Het is inderdaad geen doorsnee-album, Broem.

Dit album is het beste in één keer te beluisteren. Alles heeft samenhang en vloeit heerlijk in elkaar over.

Wat een plaat is dit weer zeg van the North Mississippi Allstars! Op de 2LP die ik heb staan ook nog eens 5 bonustracks, waarvan 4 erg sterke songs.

Ik snap de aantrekkingskracht wel, maar ik vind het erg chaotisch. De moderne invloeden, de punk-benadering, de lo-fi productue, het klinkt allemaal erg rebels, maar ik geniet er niet van. Ik word zenuwachtig en ongemakkelijk hiervan.