Donny Hathaway - Extension of a Man (1973)

Enigszins onbekend gebleven soulzanger. Heeft de stem van Stevie Wonder en doet verder denken aan Marvin Gaye. Antony noemde in een interview een live-plaat van deze Donny een van zijn favoriete platen. Mooie aanleiding om deze man alsnog te ontdekken.

Zeer de moeite waard. Ik heb het album nu twee keer gedraaid en de gelijkenis met Stevie vind ik ongelofelijk. Maar hij steekt hem ook naar de kroon. Ik heb Songs in de key in life altijd erg mooi en bijzonder gevonden, maar mijn eerste indruk is dat deze plaat misschien wel net zo mooi is. Ik moet een beetje voorzichtig zijn omdat ik 'm nog maar een paar keer geluisterd heb. Ik begin met 4*, maar hou zeker rekening met een verdere opwaardering.

Someday We'll All Be Free is een erg mooi nummer, later nog gecoverd door Alicia Keys, die overigens een groot liefhebber is van Hathaway.

O ja, en Valdez in the Country is nog gesampled door Dr. Dre op The Chronic

Ik ben en blijf compleet sprakeloos, elke keer weer als ik deze cd hoor.

volgens mij inderdaad redelijk onbekend in ons landje.
Wel 1 van de grote soulzangers wat mij betreft.
Mooie plaat, maar het haalt het niet bij de live albums..

"love love love"doet qua ritmes erg denken aan What's going on / Mercy mercy me en "Flying easy" klinkt een beetje als een onbezorgd Stevie wonder nummer.

Toch zijn de typische Donny Hathaway nummers "come little children"en "I love you more than you'll ever know"de hoogtpunten wat mij betreft.
Hoewel laatst genoemde nog veel mooier is op het live album "In performance"

Als je dit album mooi vind, en de live albums nog niet gehoord hebt, dan kan ik ze van harte aanbevelen.

"Donny Hathaway live"is erg goed (vooral de uptempo tracks "Little ghetto boy" en "the Ghetto" ).
"In performance" (met meer ballads waarin Donny, in een kleine zwarte club, regelmatig door het publiek wordt aangemoedigd alsof hij door z'n songs vol leed heen moet worden gesleurd) is magisch!

Mijn grootste teleurstelling ooit in muziek Niet het hele album voor alle duidelijkheid want die is prachtig, maar I Love the Lord, He Heard My Cry (Parts I&II) is puur instrumentaal, toen ik die wondermooie beat in het begin hoorde stond ik te popelen om die tekst te horen, eigenlijk al erg lang, ik dacht dat het een mooie tekst zou zijn waar ik mezelf in zou herkennen. Vooral met die titel eigenlijk... Dus niet van gekomen . De andere Instrumental en The Slums storen me niet zonder gezang. De rest van dit album is wel erg mooi, kent zo zijn prachtige momenten.Lord Help Me is dan wel echt bloedmooi, zo had I Love the Lord, He Heard My Cry (Parts I&II) ook graag gehad, maar dan wat persoonlijk op tekstueel vlak . Op instrumentaal vlak is dit echt een pareltje, Donny's teksten zijn goed, en zijn stem is perfectie.

Dit gaat richting 4,5*.

Wát een album is dit zeg! Geweldig, ik heb echt genoten. Heerlijke
swingende nummers en prachtige emotionele. Ik was lange tijdniet écht onder de indruk van Donny Hathaway als zanger. Maar dat is nu verandert. Hier en daar ook een prachtig instrumentaal nummer dat niet verveelt. Zeer mooi dit. Ook beter dan Everything is Everything naar mijn mening. Maar die moet ik nodig weer eens beluisteren. Mijn grote favorieten zijn nr 2,3,5,8 en 10.

Donny Hathaway

4,5*

Prachtig album, ik twijfelde tussen 4* of 4,5* maar ik maak er een dikke 4,5* van. Misschien nog een verhoging ooit maar voor nu niet. Donny heeft echt een wondermooie stem maar wat een teksten bij momenten Echt te mooi voor woorden, die instrumentelen zijn ook echt goed Someday We'll All Be Free en I Love You More Than You'll Ever Know zijn echt prachtig en adembenemend. I Know It's You is echt briljant:

Home is a castle you built in my mind... Dan nog met die achtergrondzangers erbij: Prachtig!

Lord Help Me raakt me gewoon:

Tell my brother there is a purpose for living
Zegt iemand die later zelfmoord pleegde

I Love The Lord, He Heard My Cry (Parts1 & 2) blijft een wondermooie compositie, had daar liever gezang gehad maar voor wat het is wondermooi.

4,5*

Ik zie nu dat bovenstaand bericht wel zeer achterhaald is. Donny Hathaway is ondertussen mijn favoriete soulzanger geworden en van deze plaat ben ik intens gaan houden. Zijn live-plaat is ook erg mooi, maar dit is de absolute top: 5*

Donny Hathaway is altijd een van mijn favoriete zangers geweest, dit album is en blijft zijn beste en meesterwerk. (Ik heb nog 'Donny Hathaway, die Score/sound-track en die met Roberta Flack te gaan, maar die lijken me niet bepaald beter). Donny was na een begaafd zanger ook erg goed in componeren, I Love The Lord, He Heard My Cry (Parts1 & 2) is hiervan een voorbeeld, meerdere composities hier te vinden en ze zijn een waar genot voor het oor.

Someday We'll All Be Free, dit is en blijft een van de 10 beste Soul-nummers ooit, schijnt dat Donny Hathaway moest huilen bij het herluisteren van het nummer na de eerste opname (Bron: Wikipedia), nou dat nummer maakt bij iedereen wel wat los. Een nummer dat iedereen zou moeten kennen, prachtig op alle vlakken.

Brighter days will soon be here

Te mooi voor woorden.

Dan volgen er veel leuke nummers, ook erg mooie stuk per stuk, geen enkel minder nummer. I Love You More Then You'll Ever Know is weer zo'n parel. Maar eigenlijk behoren de 2 laatste echt tot mijn favo's. I Know It's You met die achtergrond-zangeressen erbij is prachtig:

I smile the world over,
when I think of the past,
how we past on the test,
trought the good and te bad.

And That's Why I Wanna Say Right Now:

No, I aint got, nobody else in mind,
I Know it's you

Met die achtergrondzangeressen erbij: Geniaal en kippenvel.

Lord Help Me raakt me ook, vooral mooie tekst, vooral waarom hij die hulp wil vind ik mooi en uniek om te horen. Raakt me toch elke keer.

*****

Bij vlagen vind ik dit een goed album, de opener bijvoorbeeld is een prachtig instrumentaal stuk, maar enkele andere liedjes daargelaten kan het album me niet boeien. Ik hou sowieso meer van soul waar wat meer tempo inzit of die een duidelijke groove heeft. Die uitgesponnen, lome liedjes in combinatie met een beetje een jazz vibe, t'is niet mijn smaak. Daar komt bij dat ik zijn stem niet geweldig vind. "Magdalena" bijvoorbeeld, dat trek ik niet.
Het zijn liedjes als ''The Slums'' en ''Come Little Children'' die ik goed vind. Die worden lichtjes gebracht - zoals de rest van het album - maar er zit wel een scherp randje aan en een zekere diepte. Diepte die ik bij de rest van de liedjes ook hoor, hoor, maar me daar niet raakt.
Maar, ik kan niet ontkennen dat het muzikaal goed in elkaar zit - want het is gewoon een goeie, goed ge-arrangeerde plaat - mijn stijl zal het echter nooit worden.

Vocale perfectie, legendarisch pianospel, tomeloze emoties en muzikale genialiteit samengebonden door één artiest en op een schijfje gezet. Donny Hathaway is zonder meer één van de aangrijpendste vocalisten die er ooit is geweest. Zoveel emotie in een stem is ongehoord, het raakt me gewoon. Helaas wordt deze man vaak niet in lijstjes genoemd, maar des te meer is het ietwat onbekende virtuoos. De man begeleidt je op deze cd door zijn emotionele toestand en elk nummer is prachtig.
Sterk instrumentaal begin, Someday We'll All be Free is één van de meest intense soulsongs die ik ooit gehoord heb en eigenlijk zijn er geen superlatieven genoeg om de genialiteit van dit album uit te leggen. Gewoon luisteren en laat je overdonderen en emotioneren.
5 sterren!!!

Misschien niet zo heel fijn voor sommigen onder ons, maar ik ben helemaal niet zó kapot van zijn stem, al is zijn inzet zeker ok.

Voor de rest is dit evenwel een sterk album, kan niet anders zeggen. Instrumentaal is het een echte topper ´Valdez in the Country´ is zeker geen vullertje, en de orchestratie is bijna overal subliem. Favoriet van mij is het ingetogen ´I Love You More Than You'll Ever Know´, dat mij wel emotioneel pakt. Overigens is dit (en misschien wel omdát het zo mooi is) juist een nummer waarbij ik weer wél wat kritiek heb op de begeleiding: waarom moet na élke zin van Donnie die sax nog even napruttelen. Nergens voor nodig.

Blij dat ik deze heb leren kennen, en dit ga ik wel kopen.

Ik heb dit album al een tijdje.. en een aantal keer min of meer op de achtergrond gedraaid. Alleen Some Day We’ll All Be Free, dat ik al langer kende, eiste dan echt mijn aandacht op.
Omdat het deze week het “Soul album van de week” is, ben ik m toch eens intensief gaan beluisteren. Conclusie: Prachtig !
En iets wat ik niet had verwacht is dat I Love You More Than You’ll Ever Know het fantastische Some Day We’ll All Be Free voor mij zelfs meer dan evenaart..

Ik geef het een 4 die kan zakken of steigen geweldige stem maar vond het soms te kwijlerig moet nog vaker luisteren.

Lekker filmisch intro, dat begint alvast fijn. Ik kende Hathaways stem al van de prachtige opnamen die hij met Roberta Flack maakte, maar hoor nu pas hoe zeer hij af en toe lijkt - of andersom – op Stevie Wonder, vooral als hij wat gas terugneemt. Het repertoire is niet allemaal mijn smaak, uitschieters zijn wat mij betreft het al genoemde intro en ik sluit me aan bij sq met I Love You More Than You'll Ever Know. Hoor Hathaway sowieso het liefst in de afdeling laidback. 4*

Beautiful, beautiful and beautiful! Wat een album!

Alleen 'Someday We'll All Be Free', 'Love, Love, Love' en 'I Love You More Than You'll Ever Know' zorgen er al voor dat dit een fantastische album is geworden.

And if I ever hurt you... you know I hurt myself as well

4,5* !

Day by day i'm fallin more in love with you
And thats no lie, cross my heart and honey I hope to die
Cuz I'm not tryin to mislead ya, believe me girl, I really need ya

Ik ben bij alle soulabums van de week die ik nog niet heb beluisterd bezig daar verandering in te brengen. Zo kwam ik ook bij deze van Donny Hathaway uit. Op een of andere manier heb ik nog nooit een nummer van hem gehoord wat me echt pakte. Dat zorgde ervoor dat ik er wel nieuwsgierig naar werd en blij was dat ik nu werd "gedwongen" dit album te beluisteren, zodat ik er eens onbevangen naar kan luisteren.

Nadat ik het album driemaal beluisterd heb, moet ik echter de conclusie trekken dat het tussen mij en Donny Hathaway niets is en niets zal worden. Dit is soul, zelfs oude soul, maar ligt desondanks totaal niet in mijn straatje. De man heeft een "prettige" stem, smooth, maar dat is meteen mijn bezwaar: het glijdt wat mij betreft allemaal te gemakkelijk. Dat geldt voor zowel de vocalen als de muziek. Het is allemaal zo clean, zo lieflijk, zo correct. Daar waar het probeert ruiger te worden, zoals in Come Little Children, blijft het wat mij betreft bij een poging. Het wil nergens echt gaan swingen. Ik vind dat dit in het straatje van (pak 'm beet) Chicago, Toto en dergelijken ligt, dat is ook van die operatiekamermuziek: sterieler is niet mogelijk. Het mist de vunzigheid, de vuilheid, de rauwheid, de (excusez le mot) ballen.

Mijn intentie is niet om de mensen beledigen die dit prachtig vinden, ergens kan ik me het goed voorstellen dat mensen dit geweldig vinden (ik kan bijvoorbeeld horen dat het soms muzikaal gezien bijzonder sterk in elkaar zit). Ik wil alleen uitleggen waarom ik het niets vind. Omdat ik geen goed oordeel over dit album kan geven (het doet me gewoonweg niets), onthoud ik me van het stemmen. Als u mij nu wilt excuseren, ga ik nu Extension of a Man afzetten. Ergens voelt het als een opluchting.

Iemand ooit gehoord van Danny McClain? Deze versie van More Than You'll Ever Know mag er wezen.

http://www.youtube.com/user/DannySkyHigh

prima om Donny niet mooi te vinden, maar dit grenst aan een belediging

opmerkelijk dat ik er juist super veel gevoel in hoor. ik vind dit muziek recht uit het hart. en bij vlagen swingt het ook nog de pan uit. dat orgeltje! overigens komt dat op zijn liveplaten misschien iets beter tot zijn recht. dus wie dit te rustig vindt, moet Donny Hathaway Live eens proberen.

Het als het nummer Little Ghetto Boy, wat hier niet op staat.

Extension of a man zou uiteindelijk het laatste album worden van Donny Hathaway. Net zoals zijn andere (solo-)albums, staat dit album wederom garant voor vakwerk. Het album opent met het instrumentale I love the Lord; He heard me cry, het was Donny’s grote wens om dit nummer te laten opnemen door een 45-koppig orkest, en die wens werd door Atlantic vervuld. Nadat het orkest het nummer had ingespeeld, stonden ze op en gaven minuten lang een staande ovatie aan Hathaway. Hathaway was overigens dolbij met het eindresultaat, hij had het gevoel dat hij een nummer had gecreëerd dat hem terug bracht naar zijn jeugd en zijn verleden als zanger van het lokale kerkkoor.

Someday we’ll all be free is ongetwijfeld één van de belangrijkste nummers uit zijn gehele oeuvre. Hathaway had enkel de melodie, en vroeg aan Edward Howard een tekst te schrijven voor die melodie. Howard keerde huiswaarts naar Chicago, maar had geen inspiratie voor het schrijven van een tekst, dus heeft hij het cassetjebandje waarop het instrumentale nummer stond, opgeborgen. Tot het moment dat Howard op een zekere dag besluit te gaan douchen. Hij viel over de gladde vloer, en op dat moment werd de eerste regel ”Hang on to the world” en later het hele liedje Someday we’ll all be free een feit. Howard schreef het nummer met Donny in z’n gedachte, als “moeilijk persoon”. Ondertussen worden het al jaren als klassieker door menig soul-liefhebber beschouwd, en het nummer is dan ook vrij veel gecoverd, onder andere door Alicia Keys. Flying easy is een wat minder nummer, met een jazzachtige sfeer, al heeft het wel een mooie tekst: ”We gather gold from the evening sun/ And it’s heavenly hues/ And we don’t have a thing to lose/ We’re flying easy and we do just what we choose”. Vervolgens is het weer tijd voor een instrumentaal nummer in de vorm van Valdex in the country, ook jazzy, maar het past prima tussen de andere nummers. Tijd voor wat blues ondertussen,
I love you more than you’ll ever know. Eén van mijn favoriete nummers op deze plaat, en een fantastische cover van Blood, Sweat & Tears. Come little children, het eerste swingende nummer bedoeld om de kinderen de straten op te nemen en ze een nieuwe dans te leren: ”The Donny Bag”! Dat Hathaway dol was op kinderen werd al duidelijk op de hoesfoto van zijn debuut.

Love love love doet erg denken aan het werk uit diezelfde tijd van Marvin Gaye. Wederom een cover. Ditmaal van J.R. Bailey, die te horen is als achtergrondvocalist op het tweede album van Hathway. Op deze versie is trouwens de bekende gospelzangeres Myrna Summers te horen op de achtergrond. The slums was het vervolg op zijn eerdere hit The ghetto. Ook één van mijn favorieten op dit album, en verreweg het meest funky nummer. Bassist Willie Weeks levert een mooie bijdrage op dit nummer! Meerwaarde had geleverd kunnen worden met een tekst, jammer dat we die niet krijgen. Magdalena is nog een persoonlijke favoriet, ademt de sfeer van de jaren ’20/'40 uit. Het had zo een nummer uit een kabaret voorstelling kunnen zijn, mede door de banjo die gebruik wordt in dit nummer. I know it’s you was het laatst opgenomen nummer voor dit album, en is de meest soulvolle track op dit album. Waarschijnlijk mijn favoriet! Stanley Clarke is ook op dit nummer te horen. Afsluiter Lord, help me verscheen ook al als b-kant op zijn debuut single, en werd o.a. geschreven door Billy Preston. Lekker gospelnummer en samen met het vorige nummer m’n favoriet. In het nummer zingt hij ”Help me to inspire those who need inspiration”, en dat is hem gelukt. Zelfs na zijn dood tot en met vandaag de dag.

Mijn favoriete Donny Hathaway album met hierop het swingende Love Love Love, Flying Easy, I Love You More Than You'll Ever Know en het prachtige Someday We'll All Be Free. En ben het met Reijersen eens, het is 1 van de meest intense soulsongs ooit opgenomen. Iedere keer krijg ik een brok in mijn keel van dit nummer. De versie van Sergio Mendes uit 1975 is ook absoluut de moeite waard!

3,5*

een meesterwerk meer kan ik er niet over vertellen. alles klopt hier

Deed mij beetje denken aan Michael Kiwanuka (bij sommigen zal het andersom zijn, maar ik hoorde Michael eerder dan dit album van Donny).

Oja, prachtige recensie Angelo!

Inderdaad verrassend veel muzikale stukken op deze plaat.