Black Sabbath - Seventh Star (1986)

Een wat 'vergeten' plaat van Black Sabbath, met weer een andere vocalist . Glenn Hughes vind ik wel passen bij de muziek op deze plaat. Terug wat meer blues invloeden, hardrock/metal op zijn best. Het kan wel niet op tegen het Dio-era en Ozzy materiaal, maar de opener In for the Kill knalt wel en No Stranger to Love is één van de mooiste ballads die ik ken.

Tsja, slecht is het niet maar wereldschokkend is het ook nergens.
Het lijkt m.i. meer op Rainbow (..) dan op Black Sabbath.

Waarom heb ik hier steeds het gevoel dat ik naar een cd van Gary Moore zit te luisteren.

Het stemgeluid van die Hughes doet mij hier aan denken en de sfeer van de cd doet mij denken aan Victims of the future. Het is allemaal niet slecht maar die stem van Hughes heb ik nooit erg kunnen waarderen en Gary heeft dit allemaal al eens beter gedaan. Een overbodige cd dus.

Bij jou in de kast misschien...

Denk het wel aangezien Black Sabbath veel betere albums heeft gemaakt en deze meer klinkt als Gary Moore maar dan van mindere kwaliteit. Ik kan er niks anders van maken. Maar darr mag jij natuurlijk heel anders over denken

Toch wel vreemde constatering dit. Het is in de Black Sabbath categorie juist een vreemde eend in de bijt door de bluesy benadering, juist een verademing in de Black Sabbath catalogus lijkt mij.

Ben je niet in de war met Run for Cover, daar zingt Hughes een paar nummers. Een vergelijking met Victims of the future hoor ik niet overigens. De stem van Gary Moore vergelijken met die van Glenn Hughes lijkt mij toch echt in het voordeel door te slaan van Glenn Hughes. Met name de hoge uithalen op het nr. Victims of the future zijn af en toe tenenkrommend. Maar ja, bij Gary gaat het toch echt om zijn geweldige solo's

Nee, het eerste waar ik aan dacht was toch wel degelijk Gary Moore, maar ik heb deze cd nog niet zo veel gedraaid...misschien moet ik het toch nog maar eens proberen en die Gary Moore-bril afzetten

Na het uitéénvallen van Sabbath met Gillan als zanger duurde het tot 1986 voordat er weer wat nieuw werk verscheen. Wat eerst als een solo album was bedoelt, werd later onder de naam Black Sabbath uitgebracht. Ook nu weer een klasse zanger: Glenn Hughes (die tijdens de bijbehorende tour al snel werd vervangen door Ray Gillen). Het resultaat is verrassend, een beetje bluesy achtige hardrock (zoals we dat soms ook horen op de eerste plaat van Sabbath...).
Ik vond het toen en nu nog steeds een geslaagde plaat.
Sterkste nummers: In For The Kill, No Stranger To Love en Sphinx als intro naar Seventh Star.
Hoogtepunt is wel het nummer Heart Like a Wheel. Heerlijk blues achtig nummer met die mokerslagen op de drums, de zoemende bas en het zware gitaarwerk van Iommi.
Al met al weer een fijn album wat mij betreft ook als een Iommi lp uitgebracht had kunnen worden, want het album ademt ook wel de sfeer van The DEP sessions en Fused. 4*.

Dan toch alleen doordat het Hughes en Iommi zijn? Qua muziek zit er best veel verschil tussen die albums vind ik. DEP en Fused zijn veel harder en rauwer. Seventh star is commerciëler. Doet althans wat gelikter aan, mede door de produktie.

Ja, daar ben ik het wel mee eens, Seventh Star is wat melodieuzer als DEP en Fushed. Zal wellicht wel wat te maken hebben met Hughes en Iommi. En ik vind Seventh Star ook wat meer bluesy tov de andere twee. Maar toch denk ik dat ie niet zou misstaan als een Iommi cd (en dat was oorspronkelijk eigenlijk ook de bedoeling).

Seventh Star is een logisch vervolg van Born Again. Ik vind het beslist gen soloplaat. Ook op Fused had best de Black Sabbathbanier geplakt mogen worden.

Seventh Star een logisch vervolg van Born Again? Dat ben ik niet met je eens: Ian Gillan en Glenn Hughes klinken heel verschillend, en bovendien klinkt Seventh Star lang niet zo zwaar en veel bluesier als Born Again.
Het enige logische vervolg dat ik zie is dat Tony Iommi een volgende Deep Purple-lid binnenhaalde als vocalist.

Nee, ik ben het met Wizard eens, Seventh Star is heel anders dan Born Again.
Maar dat op DEP en Fused de Black Sabbath banier geplaat zou kunnen worden: ja dat zou kunnen. Eigenlijk redeneer je dan hetzelfde als ik maar dan andersom ...

De een is wat zwaarder en de ander wat lichter. Op die wijze verschilt Never Say Die van Tyr. Na het vertrek van Dio kwam Sabbath in de vaart van de jaren 80 terecht. Stevige hardrock met een lichte stadionsfeer. Seventh Star past daar prima tussen met het gejaagde In For The Kill en het mysterieuze titelnummer. Eenzelfde soort afwisseling om je op vrijwel alle Sabbathalbums tegen.

@ Edwynn: dus ook een geval van persoonlijke perceptie: jij vind de verschillen tussen de onderlinge Sabbath platen kleiner dan ik of Wizard......

Bijna alles wat ik schrijf is persoonlijke perceptie. Maar ik vraag me dus af of iedereen hardop "DIT IS GEEN BLACK SABBATH" had geroepen wanneer Iommi het niet als soloplaat had willen presenteren.

Precies en er zijn meer jaren '80 albums die in eerste instantie als solo album gepland waren, bijvoorbeeld "Born Again", hoe slecht die ook klinkt, het is wel echt Sabbath, zelfs Ozzy vind dat

Born Again als solo album? Dat hoor ik nu voor het eerst....
Born again slecht? Dat vind ik zeker wel meevallen....

Qua geluid...

In het boek van Iommi staat dat de plaat met Gillan onder een andere naam zou uitkomen, niet per se een soloalbum lees ik nu, maar ook niet Black Sabbath dus.

Ok, dat wist ik niet.
Is dat nog een beetje een leesbaar boek?

Ja ik vond het zeer interessant! Nou heeft Lita Ford al wel verteld dat haar (kleine) gedeelte in het boek niet helemaal klopt en twijfelt zij een beetje aan het geheugen van Iommi Maar het is een aanrader.

Dit is een wereld plaat met natuurlijk DE zanger Glenn Hughes op vocals
Topalbum. Ik ook nog de - nooit officieel uitgebrachte - plaats "Eight Star" van Tommy Iommi featuring Glenn Hughes.

Eight Star is toch eigenlijk een bootleg van de DEP sessions. Of ben ik in de war met een andere plaat?

Nee, het is inderdaad de bootleg van die sessies.


Niemand roept hier toch dat het geen Black Sabbath is? Als ik de laatste pagina zo doorlees wordt er wel vergeleken met Gary Moore en Rainbow, maar niemand beweert dat het geen Sabbath is. De teneur is dat het een buitenbeentje in de discografie is, wat ik niet een heel rare mening vind.

Geen rare mening. Maar in de Sabbathdiscografie kom je wel meer buitenbeentjes tegen.

Tony Iommy toch een van de beste riff masters ooit. Op de eerste 4/5 sabbath platen wist de man een beton te storten waar je alleen maar U tegen kunt zeggen. Als de snor begint te soleren schaal ik hem toch wat lager in. Hij verveeld niet maar het zijn de riffs waar hij het echt van moet hebben. En dan hebben we Glenn Hughes een zanger/bassist waar ik erg graag naar luister. Hoewel zijn lichaam in de tijd van Seventh Star vol gepropt zat met drugs. Toch wist Hughes op de een of andere manier uitstekend te zingen op deze plaat. Maar hier houd mijn lofzang dan ook op.

Iommy blinkt hoofdzakelijk uit in cliche riffs te produceren. De productie helpt ook al niet echt. Maar nummers als in for the kill,turn the stone of danger zone enz doen mij geen reet. Riffs die ik al weet ik hoe vaak heb gehoord. BORING zeker voor een iemand als Iommy. De man wist in zijn heydays dit soort nummers te verzinnen tijdens het veschonen van zijn vinger dopjes. Om ze vervolgens achteloos te vergeten. Dit heeft toch niks meer te maken met oorlog varkens,ijzeren man,de tovenaar of hemel en hel ha. Het zijn uiteindelijk maar twee nummers die ik goed kan hebben. Dat is de power ballad No stranger to love en Heart like a wheel. En dan hebben we nog twee twijfel gevallen Seventh star en In memory de rest is wat mij betreft matig tot slecht. Zonder Hughes had deze plaat slechts een lollie gehaald nu twee lollies.

Wat ervan waar is weet ik niet maar Glenn Hughes heeft wel es beweerd dat ie tijdens zijn samenwerking met Iommi in de jaren 80, maar ook o.a. met Gary Moore of Phenomena, tijdelijk clean was en niet gebruikte in de studio. Het zou wel verklaren dat ie op al die platen inderdaad wel goed klinkt

Hughes was zwaar aan de drugs. Aan de coke. Ik heb geen idee of dat invloed heeft op je zangprestaties. Ik denk niet eens zo zeer. Want volgens mij is Glenn Hughes beslist niet de eerste en enige muzikant die dat spul gebruikt (heeft). Ik weet wel dat als je verslaafd bent, het onzin is dat je even stopt omdat je moet werken.

Hum, ik heb ook ooit eens gelezen dat hij rond Seventh Star "even" clean was, maar toen aan Mars repen verslaafd raakte. Stond toendertijd in de Aardschok in een interview met Iommi naar aanleiding van het snelle vertrek van Hughes tijdens de Seventh Star tour..
Oja, Iggy, twee lollies is wel heel erg magertjes hoor

Hughes heeft het bij mijn weten 5 optredens volgehouden bij de bij behorende tour. Iommy had er geen enkel vertrouwen in. En liet in de coulissen al een andere zanger warm draaien een ene Ray gillens. Geen idee wat er van waar is. Geruchten gaan dat zelfs Geof Nicholls bij het laatste concert gedeeltes zong en Hughes zich bezondigde aan lip-synched???

Tja astro ik vind 4 lollies veel en veel te hoog. Nu heb ik die twee platen van iommy/hughes al een hele tijd niet meer gedraait. Maar volgens mij vind/vond ik die stukken beter. Binnenkort maar eens afstoffen en in mijn cd proppen. Ken jij die trouwens astrolollie eeh Rocker ha?