Sparks - Hello Young Lovers (2006)
mijn stem
52 stemmen
Verenigde Staten
Pop
Label: Gut
-
Dick Around (6:35)
-
Perfume (4:59)
-
The Very Next Fight (5:18)
-
(Baby Baby) Can I Invade Your Country? (5:56)
-
Rock, Rock, Rock (5:10)
-
Metaphor (4:03)
-
Waterproof (4:17)
-
Here Kitty (4:26)
-
There's No Such Thing as Aliens (2:53)
-
As I Sit Down to Play the Organ at the Notre Dame Cathedral (7:02)
-
We Are The Clash * (3:27)
-
(Baby, Baby) Can I Invade Your Country [Alternative Lyric] * (6:34)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur:
50:39
(1:00:40)
1
geplaatst: 11 mei 2023, 18:59 uur
Net als voorganger Lil' Beethoven is Hello Young Lovers een concept(achtig) album. Blijkens de hoes heeft Sparks sinds Pulling Rabbits out of a Hat (1984) héél veel konijntjes uit die hoed gegoocheld. Ofwel de diertjes hebben zichzelf vermenigvuldigd, een romantisch thema dat op dit album langskomt.
Het is als een hoorspel 2.0, zeker met de veelvuldige spreekzang (neen, geen raps!) van Russell Mael. Daarmee mis ik melodieën en de man heeft juist zo'n goede stem. Daar staat tegenover dat de toetsenpartijen van Ron Mael vaak klassieke thema's bevatten en dat de begeleidingsgroep (hier bestaande uit ex-Faith No Moregitarist Dean Menta, bassist Steven McDonald en drumster Tammy Glover) vaker uit de coulissen wordt gehaald.
Soms is het bombasme heerlijk, zoals in Dick Around. Nog enthousiaster word ik van het sterke Metaphor (met daarin leuke versiertips) en Waterproof waar wederom klassieke muziek botst/samengaat met stevige rock.
There's No Such Thing as Aliens is fijn met alle (digitale) strijkers, en het (eveneens digitale) kerkorgel in afsluiter As I Sit Down to Play The Organ at the Notre Dame Cathedral zorgt voor meer jolijt.
Daarnaast is veel wel geinig en één keer haak ik af. Ik ben een grote kattenliefhebber maar Here Kitty werkt met het te vaak herhaalde "me-ouw" op mijn irritatiezone.
Uiteindelijk kom ik op 3,5 ster: met alle spreekzang mis ik melodie. De twee uitschieters zijn dan echter heel goed, beter dan enig ander nummer op de voorganger. En ik mopper niet. Als je bij Sparks iets niet bevalt: op naar de opvolger, je weet nooit waar ze nu weer mee komen!
Het is als een hoorspel 2.0, zeker met de veelvuldige spreekzang (neen, geen raps!) van Russell Mael. Daarmee mis ik melodieën en de man heeft juist zo'n goede stem. Daar staat tegenover dat de toetsenpartijen van Ron Mael vaak klassieke thema's bevatten en dat de begeleidingsgroep (hier bestaande uit ex-Faith No Moregitarist Dean Menta, bassist Steven McDonald en drumster Tammy Glover) vaker uit de coulissen wordt gehaald.
Soms is het bombasme heerlijk, zoals in Dick Around. Nog enthousiaster word ik van het sterke Metaphor (met daarin leuke versiertips) en Waterproof waar wederom klassieke muziek botst/samengaat met stevige rock.
There's No Such Thing as Aliens is fijn met alle (digitale) strijkers, en het (eveneens digitale) kerkorgel in afsluiter As I Sit Down to Play The Organ at the Notre Dame Cathedral zorgt voor meer jolijt.
Daarnaast is veel wel geinig en één keer haak ik af. Ik ben een grote kattenliefhebber maar Here Kitty werkt met het te vaak herhaalde "me-ouw" op mijn irritatiezone.
Uiteindelijk kom ik op 3,5 ster: met alle spreekzang mis ik melodie. De twee uitschieters zijn dan echter heel goed, beter dan enig ander nummer op de voorganger. En ik mopper niet. Als je bij Sparks iets niet bevalt: op naar de opvolger, je weet nooit waar ze nu weer mee komen!
* denotes required fields.
* denotes required fields.