Sparks - Hello Young Lovers (2006)

Veel mensen kennen Sparks alleen van This town ain't big enough for the both of us, maar weten niet dat de band onderhand al 37 jaar bestaat (de eerste jaren onder de naam Halfnelson) en vandaag de dag nog steeds platen maakt.

De nerveuze rock is al jaren uit het geluid van Sparks verdwenen, maar als je goed luistert zijn de gloriedagen uit de jaren '70 nog steeds hoorbaar, mede dankzij de herkenbare hoge stem van Russell Mael.

Anno 2006 klinkt Sparks als een groep die de orchestrale bombast uit musicals en opera's van Wagner combineert met clevere popsongs die zijn voorzien van hilarische en messcherpe teksten. Het enige dat in het nadeel van dit album spreekt is dat het teveel op de voorganger lijkt. Dat is helaas toch een kwaaltje dat als een rode draad door de hele carriere van Sparks loopt, al moet ik zeggen dat deze muzikale jas hen als gegoten zit. 4*.

Wat een aparte cd joh! Zo'n een heb ik er nog nooit gehoord. Ik moet hem zeker nog wel een paar keer beluisteren wil ik me er goed aan doen het album daadwerkelijk ook vaker te gaan beluisteren. Maar mijn eerste indruk is zeker goed! De ''orchestrale bombast uit musicals en opera's van Wagner combineert met clevere popsongs'' waardeer ik enorm.

Eindelijk en zeer terecht wordt er veel aandacht besteed in Engeland aan de Maels. Deze cd gaat verder waar Lil' Beethoven ophield en grijpt op een uiterst subtiele manier terug op vrijwel alle stijlen die ze de afgelopen decennia hebben gebruikt/ontwikkeld. Ik herken er zowel fragmenten in van de Halfnelson demos, de Island jaren, Introducing, de wat magere jaren 80 albums en hun Gratuitous Sax & Senseless Violins cd. Geweldig om te mogen concluderen dat ze me na 32 jaar nog steeds weten te imponeren.

Op 21 februari spelen Sparks in Paradiso. Een fan gathering wordt vlak daarvoor georganiseerd. Is een beetje traditie.

Perfume, de nieuwe single stevent rechtstreeks op de Engelse charts af. Ook weer 's een verademing.

Een recensie in de krant had me nieuwsgierig gemaakt om dit album eens te beluisteren maar hij was snel terug uit de cd-speler! Heel apart, maar helemaal mijn ding niet!

Zeker apart! Die gasten zijn zo gaar! Voor mij een beetje een wederzijds gevoel (tussen leuk/niet leuk). Maar zeker wel een opvallend album.

Eerste bericht in 2007, de keus is gevallen op de Sparks. Titan heeft gelijk: het album lijkt behoorlijk op het vorige, maar dat betreft vooral de muzikale omlijsting. De nummers op dit 'vervolg' zijn juist weer wat gevarieerder in opzet en uitwerking. Dat maakt het luisteren weer tot een waar genot. Wat een ongelooflijk talent hebben deze mannen!

Enig in hun soort? Over het algemeen luister ik heel andere muziek, maar dit spelen-met-noten-op-hoog-niveau op teksten die soms werkelijk uitermate geestig zijn is altijd weer een apart genoegen. En die cd-cover...

Geweldige dit album van Sparks.Ik volg ze al vanaf Kimono my house en dit album is volgens mij hun meest afwisselende tot nu toe.Zeer orkestraal zo nu en dan.Ook rockgetinte muziek is op deze plaat aanwezig.Alle songs worden gekombineerd met ironische/spitsvondige teksten van Ron Mael.Voor mij is er geen band die originelere muziek maakt dan Sparks.Hello Young Lovers moet gewoon keihard gespeeld worden komt dan het beste tot zijn recht.Ik ben hier heel tevreden mee.Ik kijk al weer uit naar de volgende.Groet van Sparks fan van het eerste uur 4.5 ster

This Town Ain't Big Enough for the Both of Us, is een nummer die mijj altijd is bijgebleven, alsook de hoes waar het nummer vanaf kwam. Muziek die ik herken aan de typische melodie, maar nooit een band aan had kunnen koppelen en al helemaal niet kon verstaan destijds, maar wel die man met de snor en vreemde blik in zijn ogen. Altijd gedacht dat het ook typisch een band was die gekoppeld was aan de jaren zeventig en vooral ook aan dit nummer, maar uit hun oeuvre blijkt wel anders. Voor mij is dit album teveel van het goede (prettig gestoorde bombast), halverwege snak ik naar wat rust. Teveel ADHD voor mijn smaak en ik krijg idd. het gevoel dat All they can do is Dick Around Dick Around.

Dit is een van de meest bijzondere albums die ik ken. Wat een prachtige composities staan hierop. Kunst met een hoofdletter K. 50 minuten lang kippenvel. Er zijn de afgelopen 5 jaar geen berichten bijgekomen en heeft maar 35 stemmen. Niet te geloven want het is ECHT een meesterwerk dit
Het album trapt in Dick Around af met een stuk opera; geweldig hoe instrumenten en stemmen hier met elkaar in samenhang zijn.
Het tweede nummer is tekstueel om van te smullen. Zo simpel als wat, maar erg grappig. En wederom die stemmen prachtig in harmonie met de muziek.
Een titel als '(Baby Baby) Can I Invade Your Country?' alleen al verdient een prijs en samen met de muziek een hoofdprijs.
En zo gaat het maar door op dit album. Elke song is een waar feestje. In tegenstelling tot Madjack71 kan ik er geen genoeg van krijgen.
Mij lukt het dus ook niet om favoriete tracks te kiezen. Alles is briljant op dit album.
Verhoogd naar 5*

Album 20 van de Sparks. Net zoals meerdere muziekliefhebbers Sparks leren kennen door hun 2 hits in de jaren 70 "This Town Ain't Big Enough" en "Amateur Hour'. Twee verrassende nummers waar ik als tiener erg van onder deindruk was. Daar hoorde ook de hele entourage erom heen, het optreden bij TopPop kan ik nog steeds voor de geest halen. Het hoorde ergens wel bij die jaren 70, goede verrassende rock muziek, ook 10 CC was zo'n groep met verrassingen.
Daarna de groep toch wat uit het oog verloren, het leek voor mij meer een 1 hit groep. Later nog wel een plaat van hen eind jaren 70 gekocht, maar de disco die daar op stond kon me net bekoren. Toch zag ik op heel wat sites lovende recensies over uitgaven van de Sparks, nog steeds verrassend en ongrijpbaar. Dus deze cd meegenomen van een rommelmarkt.
En inderdaad lijkt dit absoluut niet meer op de band van de 2 hits, maar het is bijna niet te duiden waar dan wel op. Deze plaat moet in het verlengde liggen van de voorganger (die ik niet ken), de Sparks lijken de kant op te gaan van musical, opera, music hall. Bij Dick Around dacht ik aan de oude film van Sjakie en de chocoladefabriek (niet met Johnny Depp), waar de film ook bol staat van de meest vreemde songs, maar soms denk ik ook aan Queen bij het horen van stukjes muziek en dan weer aan de Village People. Het is in ieder geval verrassend wat de gebroeders Maël ons voorschotelen. Teksten soms bizar, maar bijna altijd sarcastisch en cynisch. 16 maanden hebben ze gedaan over de opnames en dat is ook wel te horen in de gelaagdheid van de nummers, de bijzonderheden, de gekte.
Een complete verrassing voor mij dit album van de Sparks , het smaakt zonder meer naar mee, het pop-opera achtige, de instrumentale invulling.

Net als voorganger Lil' Beethoven is Hello Young Lovers een concept(achtig) album. Blijkens de hoes heeft Sparks sinds Pulling Rabbits out of a Hat (1984) héél veel konijntjes uit die hoed gegoocheld. Ofwel de diertjes hebben zichzelf vermenigvuldigd, een romantisch thema dat op dit album langskomt.

Het is als een hoorspel 2.0, zeker met de veelvuldige spreekzang (neen, geen raps!) van Russell Mael. Daarmee mis ik melodieën en de man heeft juist zo'n goede stem. Daar staat tegenover dat de toetsenpartijen van Ron Mael vaak klassieke thema's bevatten en dat de begeleidingsgroep (hier bestaande uit ex-Faith No Moregitarist Dean Menta, bassist Steven McDonald en drumster Tammy Glover) vaker uit de coulissen wordt gehaald.
Soms is het bombasme heerlijk, zoals in Dick Around. Nog enthousiaster word ik van het sterke Metaphor (met daarin leuke versiertips) en Waterproof waar wederom klassieke muziek botst/samengaat met stevige rock.
There's No Such Thing as Aliens is fijn met alle (digitale) strijkers, en het (eveneens digitale) kerkorgel in afsluiter As I Sit Down to Play The Organ at the Notre Dame Cathedral zorgt voor meer jolijt.
Daarnaast is veel wel geinig en één keer haak ik af. Ik ben een grote kattenliefhebber maar Here Kitty werkt met het te vaak herhaalde "me-ouw" op mijn irritatiezone.

Uiteindelijk kom ik op 3,5 ster: met alle spreekzang mis ik melodie. De twee uitschieters zijn dan echter heel goed, beter dan enig ander nummer op de voorganger. En ik mopper niet. Als je bij Sparks iets niet bevalt: op naar de opvolger, je weet nooit waar ze nu weer mee komen!