Sonic Youth - A Thousand Leaves (1998)

Sunday = brok in mijn keel

Same here

Sunday is inderdaad een heel goed nummer, met trouwens een clip met Macauley Culkin erin.

Haha - inderdaad. Die clip is altijd het eerste wat me binnenschiet als ik deze cd vastgrijp

ik vond deze altijd al langdradig en saai eigenlijk, mss moet ik hem nog eens een kans geven, zoveel jaren later

Hier staan eigenlijk alleen maar goede nummers op.
Wild flower soul en french tickler zijn zelfs idioot goed.

vreselijk mooie sfeer

Ik ga deze ook weer eens uit de kast pakken. Destijds weinig gedraaid vanwege te veel goede platen die gelijktijdig uitkwamen. Alleen bij Sunday kan ik me nu nog wat voor de geest halen.

(Welke platen dat allemaal waren kan ik me nu trouwens absoluut niet meer herinneren.)

na ettelijke beurten weer gedraaid te hebben vind ik er veel minder aan dan vroeger , sunday is een knap singletje maar sommige nummers zijn echt vervelend zoals female ...., zeer op mijn zenuwen werkend , mensen van sonic youth : meer rocken en minder geexperimenteer !!

Dat vind ik ook. Dit zijn echt de nummers die dit album zo goed maken.

Beetje jammerlijk gemiddelde, t.o.v. andere platen.
Erg fijn sfeertje.

4*

Een uiterst dromerige en melodieuze SY. De sfeer lijkt inderdaad voorrang te hebben gekregen op de nummers. Bij een aantal nummers 2, 4, 5 en 7 werkt dat fantastisch.

Vooral de nummers van Kim Gordon zijn op deze plaat storend. Ik vind haar bijdragen op andere SY ook niet altijd geweldig, maar dan waren ze beter te negeren, of vormde ze een mooi contrast met andere nummers. Op deze plaat krijgt ze teveel aandacht, het artwork van de cd verraadt dat al een beetje.

3,5* dus maar.

Op Murray Street komt de dromerige en melodieuze aanpak beter uit de verf. Niet verwonderlijk dat Kim's invloed op die plaat minder groot is.

Onderkoelde zondagmorgen in hel.....

Eens per ongeluk uit een afprijsbak gevist.... maar ik kan met deze band niets. Nèt als dat ik met Pixies, Joy Division en Front 242 iets aankan. Sommige dingen zijn voor mij totaal ongrijpbaar en daar staan mijn mainstream-oortjes niet voor open, hoe erg ik het ook geprobeerd heb.
En dat ik qua smaak erg mainstream ben, daar heb ik me al lang mee verzoend, yeah!
Het zij zo, this is not my peace of cake. Ik kan het verder ook niet helpen.

Het is natuurlijk 'piece of cake' maar volgens mij bedoel je 'cup of tea'.

Dit is zo wel een beetje hun slechtste plaat, teveel richtingloos geneuzel. Niet direct de beste introductie tot SY.

Nou nou nou nou, ga jij je mond maar eens spoelen met zeep jongen!

Ja, grote lapsus; piece of cake of cup of tea, het is ook niet my cup of pie...

Ach, dat is geen schande: er moet nu eenmaal een CD uit hun repertoire de minste zijn. En tja, dan is dit album de logische keuze: net iets teveel uurwerkenmomenten en op de geweldige single Sunday na zijn er weinig passages die ik me zo spontaan voor de geest kan halen. Misschien waren ze hier gewoon net iets te ambitieus, de lange speelduur draait in tegenstelling tot bij b.v. Daydream Nation of Washing Machine niet meteen positief uit.

Ik vind Wild Flower soul eigenlijk wel een verdomd mooi nummer. Er staan een aantal mindere nummers op inderdaad maar de goede nummers zijn ook wel belachelijk goed.

Wild Flower Soul is voor mij net één van die nummers waarin SY er niet in slaagt afdoende spanning te introduceren om die volle 9 minuten te kunnen rechtvaardigen. Beetje richtingloze, experimentele noodling die helaas ook Hits of Sunshine, Contre le Sexisme & Heather Angel domineert; alsof ze het trucje uit The Diamond Sea tig keer proberen te herhalen maar het helaas aan interessante ideeën ontbreekt . Persoonlijk hoor ik ze zoiets liever voor hun zuiver experimentele releases reserveren (wat SY rond deze periode zelf trouwens ook wel begrepen leek te hebben), 't klinkt bij momenten wel interessant maar echt gedenkwaardig worden die nummers nooit.
Nu, het is natuurlijk niet al kommer & kwel wat de klok slaat: naast het geweldige Sunday weet de zorgvuldig gespannen dissonante boog in Karen Koltrane & Female Mechanic (beetje onderschat) wel te beklijven en denk niet dat Thurston Moore ooit zo zwoel gezongen heeft als op Snare, Girl (+ het werkt verdorie nog ook).

Female Mechanic Now on Duty = beste nummer van dit album!

spijtig van French Tickler, al een geluk dat het goed wordt gecamoufleerd door Hoarfrost en Hits of Sunshine (For Allen Ginsberg)

Naast Washing Machine ook eens op een rommelmarktje voor een stuivertje of zo meegebracht, maar ik vrees dat deze band me eigenlijk helaas niet kan charmeren; Sommige muziek lukt echt langs geen kanten; Sonic Youth zit in hetzelfde vakje bij mij als Joy Division, Front 242 en nog wat bands, van wie ik echt wat wou proberen, maar waarvan de klankkleur me langs geen kanten bevalt.
Het zij zo. Amen.

Kan gebeuren, Patrick. Gelukkig was je er niet te veel geld aan kwijt.

Zelf ken ik alleen Sunday van dit album, dat vind ik wel een erg mooi nummer. Kwam destijds vaak op MTV (Alternative Nation) en dat staat in mijn geheugen gegrift. Ik denk dat de oudere (en hoger gewaardeerde) Sonic Youth-platen ook niet zo aan jou besteed zijn.

Dit is wel één van de "moeilijkste" SY-albums. Ligt nogal zwaar op de maag en is ook zeker niet mijn favoriet.

Vreselijk lelijke knip-en-plak-hoes, maar afgezien daarvan behoorlijk in de Sonic Youth-top.
Redelijk ingetogen en de grillige nummers zijn dit maal vooral die van Kim Gordon.

Wel jammer dat van Sunday de korte versie er op staat... voor de lange versie moet je de soundrack van SubUrbia hebben (met nog een paar SY tracks trouwens)

Na een flink aantal erg sterke albums,waarvan ik Evol,Daydream nation en Goo de beste vind is A Thousand Leaves de eerste plaat van Sonic youth die me wat minder overtuigd.
De reden daarvoor is niet dat ze het deze keer wat experimenteler en meer ingetogen doen (meestal is dat bij de band ook prima verzorgd) maar dat een aantal songs gewoon niet sterk genoeg zijn en ondanks hun vaak flinke lengte nergens naar toe lijken te gaan.Verder vind ik Kim Gordon hier vocaal niet zo sterk al ik van haar gewend ben.
Gelukkig zijn er ook voldoende uitzonderingen.Zo is het vrij toegankelijke Sunday erg sterk,weet Wild flower soul over de volle lengte overtuigen en is Hits of Sunshine (For Allen Ginsberg),waarop de invloeden van de Duitse pioniers Neu! duidelijk zijn te horen gewoonweg schitterend.
De rest komt niet altijd aan dat niveau maar het predicaat goed verdient A Thousand Leaves zeker nog wel,daarvoor is de klasse van Sonic youth nog steeds te alom aanwezig.

Rara plaat, wel met het geweldige Sunday, maar wat Kim Gordon hier doet?
Contr le Sexisme vind ik een vreselijk nummer en ook Female Mechanic Now on Duty zou ik het liefste doorspoelen. De 2 langere nummers maken echter weer veel goed, vooral Hits of Sunshine (For Allen Ginsberg) heeft een geweldige drive.

Deze plaat is beslist uniek te noemen binnen het oeuvre can SY, maar liefst 3 jaar zat er tussen de voorganger en deze. Nooit eerder namen ze zo lang de tijd. Die tijd werd benut met het bouwen van de eigen Echo Canyon-studio en het in elkaar jammen van deze plaat en de eerste twee SYR-releases. Deze plaat is spontaan en geïmproviseerd, en bevat ook voor mij hoogte- en dieptepunten, waardoor ik een wat moeizame verhouding heb met A Thousand Leaves. Net iets te veel schurende/lelijke momenten (maar tegelijk hulde dat deze niet worden vermeden, het is bewust lelijk) om er echt van te kunnen genieten. Dit is bepaald niet de plaat van Kim Gordon, ze is slecht op dreef. Ook hier is Hits Of Sunshine favoriet. Sunday vind ik dan weer wat te alledaags en makkelijk, vergeleken met de eerdere "hits" van deze band. Op Sunday na zijn deze nummers alleen op de op deze plaat volgende tour gespeeld.
Aanrader: Dit is een concert uit de A Thousand Leaves-tour. Bijna de hele plaat wordt gespeeld, maar de nummers komen live veel beter uit de verf.

Nee.

Ik vind 'm juist heel tof. Niks mis met knippen en plakken! Des Sonic Youths zou ik willen zeggen.