0
geplaatst: 3 december 2022, 01:03 uur
aerobag schreef:
Prog rock supergroep extravaganza. Meesterlijke beheersing van de instrumenten, wat je van deze verzameling artiesten natuurlijk mag verwachten. De nummers zijn groots opgezet en de composities zijn uitdagend. Het album lijkt wat gebukt ta gaan onder zijn eigen ambities. Het neigt teveel naar een showcase van de kunde van de betrokkenen, dan dat het album echt als een ademend geheel voelt. Nog steeds een zeer vermakelijk album.
Prog rock supergroep extravaganza. Meesterlijke beheersing van de instrumenten, wat je van deze verzameling artiesten natuurlijk mag verwachten. De nummers zijn groots opgezet en de composities zijn uitdagend. Het album lijkt wat gebukt ta gaan onder zijn eigen ambities. Het neigt teveel naar een showcase van de kunde van de betrokkenen, dan dat het album echt als een ademend geheel voelt. Nog steeds een zeer vermakelijk album.
Daarom, ik vind Bruford altijd een beetje een showcase drummer.
Kijk dit maar eens met andere drummer en gitarist................echt de sfeer komt door. Tranen!
https://www.youtube.com/watch?v=HlVvlb1dO7Y
1
Mssr Renard
geplaatst: 6 oktober 2023, 11:11 uur
Ik struikelde over deze erg gave versie van Nervermore (met Marco Minneman en Alex Machacek):
https://www.youtube.com/watch?v=HlVvlb1dO7Y
Gelijk maar (zelfde bezetting) de hele Dead of Night-suite erachteraan:
https://www.youtube.com/watch?v=Na4aBPLxf_w
https://www.youtube.com/watch?v=HlVvlb1dO7Y
Gelijk maar (zelfde bezetting) de hele Dead of Night-suite erachteraan:
https://www.youtube.com/watch?v=Na4aBPLxf_w
1
geplaatst: 12 december 2024, 15:44 uur
Begin jaren '70 was ik een grote fan van Yes, Genesis, King Crimson en Zappa. Toen Bill Bruford uit Yes stapte en samen met een aantal muzikanten uit deze bands U.K. begon, was ik gelijk geïnteresseerd. Een fijn, energiek album, dat nog steeds heerlijk klinkt.
Na dit album verliet Bruford en Holdsworth de band, waardoor ik het tweede album een heel stuk minder vind.
Na dit album verliet Bruford en Holdsworth de band, waardoor ik het tweede album een heel stuk minder vind.
2
geplaatst: 25 januari, 13:01 uur
Gisteren geschreven over 'Danger Money', vandaag U.K. uit de kast gehaald. Beide albums zijn gewoon echt goed. Op U.K. zit iets meer variatie door de toevoeging van Alan Holdsworth's gitaar, maar mijn mening is toch wel dat hij "vulling" is. Dit is echt de band van Jobson en Wetton. Het is ook iets meer naar jazz rock geneigd. Dat zal zowel Holdswoth's als Bill Bruford's invloed zijn.
Heel kant 1 is prachtig Kant 2 is iets meer wisselvallig. Dat vond ik 40 plus jaar geleden ook al, dus dat is niet veranderd. Een grappig detail dat mij opvalt, is dat er op 'Danger Money' meer Zappa invloeden zitten dan op dit album.
Het blijft ontzettend knappe muziek, complex en toch makkelijk beluisterbaar, met geweldige details die steeds weer om aandacht vragen. Als laatste opmerking, hoe goed was dit album geweest met een echt goede zanger? John Wetton is soms de zwakke schakel hier.
Heel kant 1 is prachtig Kant 2 is iets meer wisselvallig. Dat vond ik 40 plus jaar geleden ook al, dus dat is niet veranderd. Een grappig detail dat mij opvalt, is dat er op 'Danger Money' meer Zappa invloeden zitten dan op dit album.
Het blijft ontzettend knappe muziek, complex en toch makkelijk beluisterbaar, met geweldige details die steeds weer om aandacht vragen. Als laatste opmerking, hoe goed was dit album geweest met een echt goede zanger? John Wetton is soms de zwakke schakel hier.
1
geplaatst: 10 maart, 20:34 uur
Op maandag avond gaat mijn vrouwtje altijd sporten. En dan is het hier in de woonkamer een muziek avondje in de woonkamer zonder dat ik mijn hoofdtelefoon hoef te gebruiken.
Meestal kies ik een prog plaat uit en nu staat deze UK te draaien. Blijft beresterk.
Meestal kies ik een prog plaat uit en nu staat deze UK te draaien. Blijft beresterk.
2
geplaatst: 10 maart, 20:46 uur
Ja, dit is bij voorkeur een plaatje om te beluisteren zonder huisgenoten of bezoekers, want sommigen worden er knap nerveus van 
Fijn album met een typische sfeer die prog en fusion perfect samen laat gaan.
Onwaarschijnlijke lineup ook, maar wel zeer virtuoos.
Het mooie is dat het niet te veel doorslaat naar te veel technisch geneuzel.
De emotie is er ook en niet in de laatste plaats dankzij John Wetton, die intens zingt. Soms wat buiten zijn comfortzone en voor zijn doen wat rauw, maar gepassioneerd is het zeker.
Deze draai ik veel meer dan de ook niet misselijke opvolger Danger Money. Maar die vind ik gewoon minder uniek en ik mis Bruford en Holdsworth.
Fijn album met een typische sfeer die prog en fusion perfect samen laat gaan.
Onwaarschijnlijke lineup ook, maar wel zeer virtuoos.
Het mooie is dat het niet te veel doorslaat naar te veel technisch geneuzel.
De emotie is er ook en niet in de laatste plaats dankzij John Wetton, die intens zingt. Soms wat buiten zijn comfortzone en voor zijn doen wat rauw, maar gepassioneerd is het zeker.
Deze draai ik veel meer dan de ook niet misselijke opvolger Danger Money. Maar die vind ik gewoon minder uniek en ik mis Bruford en Holdsworth.
* denotes required fields.
* denotes required fields.