Herman van Veen - Herman van Veen (1968)

Herman van Veens boreling. Ik heb die samen met 'Herman van Veen II' op 1 cd. Dit is meteen een minpuntje, zo 2 albums op 1 schijfje met een lelijke hoes. Al bij al wel goed dat het op cd verschenen is, want veel albums zijn gewoon niet verkrijgbaar, wat ik onbegrijpelijk vind.

Dit debuut toont al welke kwaliteiten de man heeft, maar het zal allemaal nog veel beter worden. In tegenstelling tot veel artiesten is zijn debuut niet zijn meesterwerk, het beste moet nog komen, en maar goed ook. Het is toch maar triest als een debuut het meesterwerk is en alles wat volgt er voor onder doet.

Zijn stem vind ik in de beginjaren niet zo warm en daarom vind ik de latere versies van een aantal nummers (1, 3 en 5) beter. Ook is niet alles op dit album even sterk.

Het openingsnummer toont zijn clowneske kant, 'Waar blijft de tijd?' zijn melancholiek. Deze twee elementen zullen zijn lange carrière die volgt weerspiegelen, met een persoonlijke voorkeur voor de weemoedige nummers.

Conclusie: 3,5 sterren.

Heb de 2 in 1 uitgave ook. Het debuut vind ik mooier met als hoogtepunten "Diner", "Drie Schuintamboers", "Platenlied" en "De Neus". Maar over de hele linie mag het album er wel wezen.

Platenlied is een toppertje verder een aardige plaat maar ook wel eentje met een lichte spruitjeslucht. Een album als Overblijven is toch wel een stuk beter.

Leuk debut waarin de mooie songs nog geboren moet worden. Ik zie dit album meer als een vrolijk begin van een geweldige carrière. Er zitten al wel een paar mooie liedjes tussen, maar ik zie het vervolgalbum meer als een serieuze stap naar de uiteindelijke "Herman".

Vooral een leuke plaat om je verzameling compleet mee te maken. Het is leuk om te horen hoe Van Veens stem en vooral stijl veranderd zijn. Het is zeker geen slecht album, maar vooral een clownesk album. De meeste teksten kon ik persoonlijk niet goed volgen, en voornamelijk de humor ontging me. De beste nummers zijn, vind ik, Harlekijnlied (de volledig tekst van dit nummer is opgenomen in de bloemlezing Toen we uit Rotterdam vertrokken), Waar Blijft de Tijd?, De Neus (ijzersterke vertaling van Harrie Geelen), Vrouwen (enorm vreemd, maar erg geestig), Platenlied (idem dito), Drie Schuintamboers ("Eikel!") en Het Hondje.

Harlekijnlied: weten we meteen waar Hans Teeuwen zijn inspiratie haalde...

Waar Blijft de Tijd en Sterven in de Zon zijn prachtig

Iets te veel gedateerde lolbroekerij (was zijn vertolking van Drie Schuintamboers überhaupt in 1968 wel leuk?), maar ik wou Hun Eerste Woning er toch wel even uitgelicht hebben.

Totdat ze tenslotte kapot ging
Aan opa z'n blijvend applaus

Ik vind hem hier leuk en levendig. Niet zo het accent op rustige luisterliedjes, maar ook leven in de brouwerij met o.m. Diner, Platenlied, Drie Schuintamboers en het niet al te toegankelijke Harlekijnlied. Samen met zijn tweede album, wat al iets rustiger is, op één CD die ik over het algemeen een stuk liever hoor dan In Vogelvlucht.