Camel - Breathless (1978)

Onlangs de remaster van Nude aangeschaft. Aanvankelijk dacht ik dat er slechts 2 bonus live nummers op stonden maar het bleken er tot mijn genoegen veel meer te zijn. Prima aanschaf dus.

Ik kan niet goed ontdekken hier en op de sites van Bol en Amazon UK welke bonusnummers de remaster van deze heeft. Iemand die het wel weet?

Van Nude?!? Daar staat het hele Camel on the Road 1981-concert op (zie aldaar)

Ik denk van Breathless

Oh, hij bedoelt welke bonustracks Breathless heeft...

Daar is toch geen remaster van?!?

Jazeker wel, via Esoteric. Je moet het wel van het verbeterde geluid hebben want qua bonus is het niks. Een single versie van Rainbows End daar moet je het mee doen.

Goed lezen

Geen hoogvlieger in vergelijking met veel ander werk van Camel maar ik vind het alleszins toch nog wel acceptabel. Het luistert aardig weg en kent met o.a. Echoes natuurlijk wel een paar ijzersterke nummers.

Maar het is een beetje minder "opzienbarend" dan de voorgangers The Snow Goose en Moonmadness.

Een stuk minder opzienbarend en een ferme stap terug in alles eigenlijk.

Muzikaal zit het best wel snor, dat kun je wel aan de heren Camel wel overlaten, maar het meeste songmateriaal is voor een band als Camel te spanningsloos en een te opzichtige stap naar een groter publiek.
Het doet me altijd denken aan Reality Fills Fantasy van ons eigen Earth & Fire. Die kwamen ineens ook aan zetten met slappe flutdeuntjes met een soort van discoachtige ritmes.

Het doet me weinig. Ik vind Camel er ook helemaal geen band voor.

Dat lijkt sowieso wel de trend voor proggers in 't midden van de jaren 70. Zo gokte Focus met Mother Focus ook op een groter publiek. Of Love Beach van ELP. Later natuurlijk Yes.

Er schieten me binnen die koerswijziging zo snel eigenlijk geen geslaagde albums te binnen. Alleen Wish You Were Here, al vind ik dat nog weer iets anders dan de eerder genoemde voorbeelden.

Wish You Were Here vind ik van een ander kaliber. Wel een heel toegankelijke Floydplaat, maar wel dicht bij de groep zelf en in ieder geval niet achter een heersende trend aanhollend.
Camel doet dat op een aantal uitzonderingen na, wel. Je hoort duidelijk wat disco invloeden terug, heel duidelijk 1978.

Maar zeker weten dat veel Progbands een andere koerswijziging volgde.
Genesis was daar op een bepaald moment waarschijnlijk het duidelijkste voorbeeld in.
Zeker toen Phil Collins in z'n eentje groter werd dan Genesis.

Ik vind de drumpartijen echt te gek. Less=more zeggen ze wel eens. En wederom inspireert Andy Ward me enorm.

Met name op Echoes en Sleeper maar ook op Summer Lightning. Welke laatste ook nog eens een waanzinnige gitaarsolo heeft.

Jullie vergeten dat Summer Lightning een van de mooiste gitaarsolo's heeft uit de geschiedenis van de popmuziek !

Disco op dit album? Wat een onzin. Enkele misschien wat lichtvoetige (shuffle)rocktracks maar funk noch disco te bekennen. Creatief en instrumentaal superieur aan alles wat de trend destijds voorschreef. En 100% Camel.

Summer Lightning heeft wel een disco-beat. Waar Saga later eigenlijk furore mee maakte.

Het klinkt wat gelikt, dat is waar, maar disco stampt maat na maat door en dat hoor ik hier dus absoluut niet. In mijn oren dus een wat vlotte shufflebeat. De solo is mindblowing en geen disconummer wat ik ken waar die in te vinden is. Of het moet Another Brick Pt.1 zijn.

Blijft over een kwalitatief uitstekend zomers dansnummer met een geheel eigen opwekkende sfeer. De tekst van Summer Lightning is ook heel aardig trouwens en veegt de vloer aan met elke banale discorijmelarij van dat moment. De link met disco heb ik zelf nooit kunnen leggen in ieder geval.

Dat soort drumpartijen vind ik veel relaxter om te horen en ook te spelen, dan het geram op Lady Fantasy. Het gaat alle kanten op, maar Ward moest ook nog leren strak spelen.

Ik vind de drums op Rain Dances en Breathless echt erg goed. Op Echoes alleen al. Maar ook op Nude en I Can See.... staan lekkere drumpartijen.

Ik denk dat mensen overigens de meeste moeite hebben met het Caravan nummer dat erop staat: Down on the Farm. En de twee popliedjes: Wing and a Prayer en You Make me Smile.

Waarvan Wing and a Prayer gewoon een Bardens-song is. Dus alle Bardens-fans mogen zich even achter de oren krabben.

Tuurlijk heeft het wel wat funk invloeden in zich, hier een recensie waar ik wel achter sta.

Camel – Breathless (Remaster) « Progwereld

Oei, voetbalretoriek...

Ik blijf trouwens bij mijn standpunt dat Summer LIghtning een killer van een song is.

Down On The Farm geen enkele moeite mee. Luchtig, vlot en geestig nummertje over het lokale boerenleven. Die andere 2 vind ik ook nogal uit de toon vallen waarbij Starlight Ride dan nog in het voordeel blijft. Welnee, gewoon een mooi nummer zelfs.

Ach zelfs voor jou begrijpbaar, er komt tenslotte geen buitenspel in voor

Ik zal ' weer eens luisteren, want het is wel heel lang geleden.
Maar ik ben bang dat het mijn mening niet snel zal doen veranderen. Teleurstellende plaat.
Maar wie weet herke ik er nu iets positiefs in.Echoes is natuurlijk wel dik in orde.

Het bijzondere aan voetbalretoriek is dat ik er echt geen fluit van snap.
Eredivisie? Wat is dat?

Zet de plaat maar op Evert!! Dan ga ik ondertussen even plassen!!

Iemand die The Single Factor 3,5 geeft en voor dit progressieve succes niet eens een trofee vaststelt, Bah!

Anders kan hij wellicht al zijn stemmen even aanpassen aan die van jou

Niet nodig hoor. Over het algemeen komen we meestal gelijk uit. Daarom begrijp ik hier ook geen reet van.

Alleen al door de aanwezigheid van het nummer ECHOES kan dit album voor mij niet stuk!!. Keihard draaien

Wat moeten de mensen wel denken!!

Punk album

Een prima album van Camel. Ik moest tot mijn schande bekennen dat ik dit album (nog) niet kende, wel bijna alle andere albums die ze gemaakt hebben. Maar het klinkt goed, mooie nummers, lekker begeleid, en prog-rock zoals het hoort (hoorde) in die tijd

Ik krijg altijd zo'n heerlijk relaxed, gemoedelijk gevoel bij de openingstrack van dit album.