Sinds haar dertiende speelt de Utrechtse singer-songwriter Eefje de Visser al gitaar en schrijft ze haar eigen liedjes. Eerst nog in het Engels. De overstap naar Nederlandse teksten op haar 23ste bleek echter een gouden greep. Eefje won de Grote Prijs van Nederland en bracht in januari 2011 haar debuutplaat De Koek uit. Twee jaar later is ze terug met een vervolg: Het Is. Een plaat met 12 ingenieuze luisterliedjes die - we hekelen de uitspraak, maar toch - een volwassener geluid laten horen. Het resulteert in misschien wel het beste werk van eigen bodem van dit jaar.
Voor de opvolger van het debuut dook Eefje samen met een kleine band het Mirliton Theater in Utrecht in. Spaarzaam ging ze te werk. De gitaar was tijdens de opnames minder prominent aanwezig en synthesizers en beats maken op bescheiden wijze hun intrede. Het laat een ander geluid horen. Wat minder toegankelijk en stemmig - maar nergens zwaarmoedig. Wel altijd melodieus, met onverwachte wendingen en invallende stiltes, een beetje zoals het nummer waarmee James Blake in 2011 zo hard doorbrak. Ook is Eefje beter gaan zingen. Ze klinkt zelfverzekerd en zingt loepzuiver. Ze heeft een aangenaam stemgeluid dat lichtelijk doet denken aan Leslie Feist.
Eefje's Nederlandstalige teksten zijn simpel verwoord, maar zitten ondertussen wel abstracter in elkaar dan voorheen. Creatief, alternatief en internationaal, en toch in het Nederlands. Eefje maakt hiermee een zelfverzekerde indruk. Opmerkelijk is dat de teksten niet als gezongen Nederlands overkomen, voor een deel door de plaats van de zang in de mix, maar ook door de unieke manier van zingen, die eigenlijk alleen met die van Spinvis enigszins te vergelijken valt. Voor de platen- en cd-kopers onder ons: de teksten zitten wel in het boekje gedrukt.
De twaalf liedjes zijn allemaal verschillend maar ademen wel eenzelfde sfeer. Hierdoor is Het Is een mooi coherent album is geworden, met twaalf kleine pareltjes die schitteren in hun eenvoud, maar ondertussen wel vele lagen bevatten. De sfeer is even belangrijk als de liedjes zelf, waardoor de plaat steeds meer onder je huid kruipt. Uiteindelijk is er geen ontkomen aan: Het Is een plaat om als een blok voor te vallen. Het Is een meesterwerkje.
Van:
Daan's Muziek Blog