Herman van Veen - Voor een Verre Prinses (1970)

Dit album, gelukkig ook op cd uitgegeven, gaat wat gebukt onder het feit dat ik de bekendste nummers leerde kennen via nieuwere opnames ervan. Hier is Hermans stem nog niet zo perfect als later en de later ingezongen versies vind ik dan ook beter. Vandaar maar 3,5 - de latere versies zijn 4,5 of 5.

Is dat Babette op de cover?

Zou die dan al 37 jaar zijn,denk het niet.Ken het album al van mijn zus.Mooi nummer Jacob Olle

Babette van Veen is van 30 April 1968. Dus ze zou het goed kunnen zijn.

Je zal gelijk hebben.Zij is zuinig met haar zinnen is ook wonderschoon

Ik vind de eerdere versies juist beter. Veel intiemer, gevoeliger en ook beter ingezongen. De instrumenten zijn mooi herkenbaar hoorbaar.

Herman met haar bovenop...dus een oude plaat, maar eentje die er best wel mag zijn. Al vind ik hem hier nog niet optimaal zingen en zijn ook niet alle nummers even pakkend. Zo vind ik Vader krijgt en Pluk de dag de plank een beetje misslaan en niet overtuigend. In de rustigere nummers doet hij dat wel met verve. Opener Voor een Verre Prinses is een van Veen klassieker evenals Rozegeur. Jacob Olle heeft ook een mooie melodie en voordracht. De vluchteling geeft blijk van waardering voor de muziek van Leonard Cohen, naast Suzanne, omdat dat een cover is van diens The Partisan, wat van Cohen weer een bewerking is van een tekst/nummer uit 1944.
De muzikanten, tekstschrijvers die meewerkten op dit album mogen er verder ook wel zijn; Rob Chrispijn, die bijgedragen heeft aan de mooie teksten. Laurens van Rooyen op piano, blijkbaar een medestudent destijds van Herman van Veen en medelid van theatergroep Harlekijn en Erik van de Wurff ook al een medestudent van Herman. Goede lichting blijkbaar destijds. Want dit is een mooi album geworden.

Het album komt uit 1970 en Herman is van 1945 dus was hij toen 24/25 jaar en toen
hij Babette kreeg was hij 22/23 jaar.


Ik vind dit album ook erg goed. Jacob Olle is een mooi nummer.
Verder zijn De vluchteling, Zuinig met haar zinnen en Voor een verre prinses
ook prima.

Hij lijkt op deze hoes een beetje op Mark Knopfler met die lange bakkebaarden, althans
dat vind ik.

Fantastische plaat. Herman op z'n best. Goede teksten (Rob Chrispijn) en fantastische muziek. Het klinkt allemaal ietwat onsamenhangend, de liedjes vloeien in elkaar over en dat maakt het allemaal zo goed. Hermans stem is ook op z'n best; niet zo overdreven, maar gewoon mooi en af en toe niet perfect, maar dat maakt het juist mooier. Dan klinkt het gemeender en oprechter.

Ik ben momenteel het jaren '70 werk van V Veen aan het verkennen. Voor een Verre Prinses is een creatieve popplaat met energie en een volle productie, maar ik mis nog wel een hoop in de uitvoering. Ook is er helaas niet echt een liedje dat me enorm aanspreekt. Het enthusiasme van Brel vind je in een aantal liedjes, naast de wat meer sixties folky liedjes á la Cohen.

De eerste twee platen van Van Veen zijn vooral cabaretesk. Vooral de eerste plaat. De tweede plaat is al wat meer in de richting waar hij later naartoe zou gaan en je zou het kunnen zien als een soort voortbode van wat zal komen: enkele vertalingen van Engelstalige liederen en teksten van Chrispijn. De derde plaat van Van Veen is nogal een vreemde eend in de bijt. Het is zeer experimenteel, maar het overtuigt nergens.
Met deze vierde plaat lijkt Herman van Veen een beetje het geluid gevonden te hebben waar hij een vrij lange tijd trouw aan zal blijven. Het is een geluid dat weinig mensen van hem kennen: het bevat rustige liederen (zoals Voor de verre prinses), maar ook wat stevigere nummers (Jacob Olle), geinige, onzinnige liedjes (Pluk de dag, Lekker is, Toe nou) en ook schitterende liedjes, vaak met gitaarbegeleiding en vaak met een lieve tekst (Zuinig met haar zinnen, Alles). Het is knap hoe deze uiteenlopende stijlen toch één geheel weten te vormen.
Van Veen heeft op deze plaat dat geluid laten horen, maar hier en daar had het wel wat beter gekund, maar hij zou zichzelf ook wel wat verbeteren. Neem nou het lied Jacob Olle. Het klinkt in deze uitvoering wat ingehouden, alsof ze niet los dorsten te gaan. Later zal Herman en de band wat relaxter en vrijer klinken. Als je deze opname vergelijkt met de Carré uitvoering, hoor je een wereld van verschil.

In ieder geval vind ik dit zeker geen slechte plaat, maar Herman van Veen zal in de platen die volgen zijn stijl vervolmaken.

Ik heb een tijdje geleden een hele stapel lps gekocht van Van Veen. Over het algemeen het jaren 70 werk. Dus ook deze en die bevalt me dus meer dan goed. Een zeer muzikaal gelaagd album met schitterende teksten. Veel gitaar, bas en drums in combinatie met de piano van Laurens van Rooyen en het meewerkende orkest.

Voor mij een hoogtepunt uit de Nederlandstalige muziek van de jaren 70.

Alhoewel ik maar 27 jaar oud ben, hou ik merendeels van oude(re) muziek. Mijn smaak gaat alle kanten op, maar zo ook Nederlandse muziek en in het bijzonder Herman van Veen. Misschien om de reden dat hij samen met mijn grootvader op het conservatorium in Utrecht heeft gestudeerd? Ze schijnen ook samen op het podium gestaan te hebben (mijn opa op de achtergrond, dus bijna niemand kent hem). Mijn opa wil er verder niets over kwijt, want er is schijnbaar ruzie gemaakt over geldzaken en ze zijn dan ook snel uit elkaar gegaan. Zover dat over de achtergrond van mijn liefde voor deze artiest.
Ik ben bezig om de hele collectie van Herman van Veen te verzamelen op vinyl en CD. Dat eerste gaat nog wel omdat je die veel bij platenzaken en kringloopwinkels vindt voor lage prijzen. Dat laatste is een stuk lastiger omdat veel van zijn oudere Albums maar kort op CD zijn uitgebracht en de prijzen dan ook tientallen euro's duurder is. Zo ook dit album.
Ik heb, toen ik dit album voor de eerste maal beluisterde, het meteen in mijn hart gesloten. De meeste liedjes zijn dan ook heel teer en mooi!
Om te beginnen bij de titelsong. Een prachtig verwoord lied over herinneringen die een man ophaalt terwijl hij naar de radio luistert, 's avonds laat.
Jacob Olle is een mooie ode aan een held uit de oorlog die een dodelijk ongeluk krijgt. Ook mooi vind ik de Carré versie van dit lied.
Zuinig met haar zinnen is gewoon een lief liedje.
Vader krijgt vind ik een beetje apart, maar het is wel grappig.
Ik ben blij dat je kwam gaat ook over herinneringen, en ik vind dat ook een prachtig liedje.
Alles is een prachtig romantisch lied.
Kant 2 begint met het indringend mooie liedde vluchteling.
Pluk de dag vind ik een beetje misplaatst en zeker dan ook niet mijn favoriet.
Gelukkig maakt de Lindelaan het weer helemaal goed. Eigenlijk is het een beetje een droevig lied, maar als het kind de weg vraagt aan Herman, gaat het toch weer de goede kant op.
Lekker is en Toe nou zijn weer mindere nummers die nergens op slaan en vooral dat laatste nummer word ik een beetje ongemakkelijk van als ik het hoor.
Het laatste nummer Rozengeur is werkelijk prachtig. Waarom vaak de naam Marjolein eraan vast wordt geplakt is mij een raadsel, omdat de naam Marjolein niet wordt gezongen in het lied. Ook zeer mooi zijn de 2 Carré versies!
Kort gezegd: ik vind dit een prachtig album met wat mindere kanten, maar ik doe gewoon of ik dat niet hoor
Mijn score: 4.0

Hij zat samen met Laurens van Rooijen en Erik vd Wurff op het Conservatorium en trad met hen op (wat uiteindelijke leidde tot cabaretgroep Harlekijn. Zat je opa bij deze groep?