Living Colour - Vivid (1988)

Ik ga mezelf toch even corrigeren. Heb het weer eens opgezet en ik vind het eigenlijk nog steeds erg lekker. Zelfde opwinding als toen. Kan een goede timing zijn maar ik doe er wel mooi een punt bij!

Urban Dance Squad, of in ieder geval Rude Boy, noemt zich het grote voorbeeld van Rage Against The Machine, maar natuurlijk was Living Colour al een tijdje actief.
En die halen hun inspiratie ook uit Mother’s Finest, en gooien er ook een Prince achtige gitaarsolo doorheen.
Maar ik zie het wat breder.
Living Colour past prima in de scene waar ook Red Hot Chili Peppers en Fishbone zich in bevinden.
Vivid is nog meer funk met metal, terwijl op opvolger Time’s Up de metal overheerst, maar er ook Zuid Amerikaanse invloeden hoorbaar zijn.
Het minpunt op beide albums vind ik de blikkerige drum.
Als je Living Colour live ervaart, zoals ikzelf ooit op Pinkpop, dan komen ze echt veel meer tot hun recht.
Echt een strakke band, niet alleen muzikaal, maar ook lichamelijk.
Corey Glover lijkt qua uiterlijk erg veel op de zangeres van Family Stand, die min of meer ook wel tussen de genoemde bands past.
Oké, ze zijn dan wel ontdekt door Mick Jagger, maar ik denk dat ze zonder hem zichzelf ook wel in de picture konden spelen, daarvoor hebben ze genoeg kwaliteiten.

Family Stand, Mothers Finest, Eruption ... ? Misschien het grote funk-boek eens openslaan en zoeken op P-funk, of anders op Furious Flames - hint: James Brown (live at the Apollo pt2).

Na jaren dit weer eens gedraaid, vinylistisch en dit album begint echt gedateerd te raken (maar misschien ik zelf ook ). Het klinkt redelijk, maar het heeft absoluut niet de zwenkelende zwoelheid die een mens met dit weer verlangt. Wat dat betreft doet een James White of een James Blood Ulmer mij meer. En ook de RH-Factor funkt regelmatig een stuk treffender.

Dit is meer funk voor de muziekfans die de rockborrelbas door de broekspijpen willen voelen vloeien. En qua ontdekkingen zou ik eerder mooie vrouwen op Mick's cv verwachten dan een cross-overband

Bij P-Funk denk ik eerder aan de eerste 2 albums van Red Hot Chili Peppers, dit album is meer funk in combi met metal.

Parliament, Funkadelic - Bootsy Collins (zat ook bij James Brown), George Clinton: dat is de bron waaruit ook RHCP hebben geput: funk, gemixt met rock.

Ja, die ken ik allemaal wel, maar hoor ik niet op dit album terug.

Nee dat verbaast me niks: als jij ergens gaat eten, lees je de menukaart en vorm je je obv de omschrijving van een gerecht een beeld van wat je gaat krijgen. Wordt aan dat beeld voldaan, heb je lekker gegeten. Je zult je dan niet afvragen, wat de kok precies gebruikt heeft om dat resultaat te verkrijgen, hoe hij bijv de vis (of het vlees) heeft behandeld, welke technieken en hulpmiddelen hij heeft gebruikt.

Ik durf gerust te stellen: geen RHCP zonder Parliament en/of Funkadelic. Wél is het zo dat de meeste cross-overmuziek vaak voor de boeiendste vernieuwingen (doorbraken) zorgt. Het inzetten van de synth bij popmuziek heeft bijv heel veel vruchten afgeworpen. En niemand die zich dan afvraagt waar en wanneer dat (toen nog) grote en gebruiksonvriendelijke apparaat voor het eerst is gebruikt.

In een notendop: menig muziekliefhebber zou gewoon eens de historie in moeten duiken om te zien waar alles vandaan komt, zonder de verworvenheden als simpele, vaststaande feiten te zien - da's geen persoonlijke kritiek

Maar dat zeg ik toch ook.
Bij de eerste 2 albums van RHCP hoor ik die sound terug, sterker nog George Clinton produceerd Freaky Styley, wat duidelijk terug te horen is.
Maar de sound van Vivid is niet te vergelijken met die van de eerste 2 albums van RHCP, meer van die van The Uplift Mofo Party Plan en Mother's Milk.

Ook hier al jaren een verzamelaar van Funkadelic in bezit Funkadelic - Ultimate Funkadelic (1997), George Clintons solowerk ken ik pas vanaf Atomic Dog, welke Snoop Dogg ooit van hem leende.

Een prima album van Living Colour, alhoewel zijn opvolger (Time's Up) in mijn ogen toch wel een stukje beter is. Maar...heerlijk muziek, lekker stevig, en een mooie zuivere, aparte zang (zeker gezien de muziekstijl)

Prima debuut inderdaad. Heb 'm al heel wat jaartjes in de kast staan. Laatst nog weer gedraaid en staat nog steeds als een huis wat mij betreft! Geweldige sound ook, heerlijk geproduceerd.

Dit album! Blijft heel sterk en blijkt de tand des tijds prima te kunnen doorstaan. Vorige week de mannen live in Valkenburg aan het werk gezien. Zo! Dat was echt fenomenaal. Cult of personality….de vlammen sloegen er nog steeds uit!
Zag ze een keer eerder, tijdens de Time’s Up tour, in Utrecht, begin jaren 90. Tuurlijk, iedereen is een dagje ouder geworden, en dat zie je, maar ook op hun liveperformance heeft de tijd maar heel weinig vat gekregen. Zo strak, zo veel passie en plezier. Wat een feest. Echt heel goed.

Daar is geen woord van gelogen, de mannen waren on net als hun vrouwen/vriendinnen die af en toe vrolijk dansend het podium betraden. Concert van het jaar if you ask me!

op Funny Vibe ook niet?

ik vind t overigens een vermakelijke plaat, maar niet baanbrekend. De zang zorgt ervoor dat het boeiend blijft denk ik.

Voor mij ook vooral een vermakelijke plaat. Time's Up was de wake up call. Daarna volgde Pinkpop en was ik om.

Overigens nooit geweten dat Mick Jagger de backing vocals deed op Glamour boys... leuk detail

Dat wist ik weer wel, hij zingt ook later bij Elvis Is Dead mee.