3 Chairs - 3 Chairs (2004)

House en techno zijn alweer twintig jaar geleden ontstaan in de zwarte wijken van Chicago en Detroit. Wie het dance-landschap anno 2006 aanschouwt ziet hier weinig meer van terug. Substromingen als trance, progressive, hardcore en minimal lijken inmiddels mijlenver verwijderd van de aloude klassiekers van Mr. Fingers en Derrick May.

Producers Moodymann, Theo Parrish, Rick Wilhite en Malik Pittman bewijzen hier hoe house en techno wel degelijk een rechtstreekse ontwikkeling kunnen zijn vanuit de soul-, funk- en jazzmuziek van hun ouders. Hiermee bedoel ik geen standaard dancetracks met wat simpele orgellijntjes, een saxofoonsampletje hier en een discozangeresje daar. Dit zijn ingenieuze, uitgesponnen grooves die dieper gaan dan een onderzeeboot . Geholpen door o.a. saxofoniste Norma Jean Bell en toetsenist Amp Fiddler neemt men soms wel een kwartier de tijd om de warme, gloedvolle nummers goed over te laten komen.

Eerder avantgarde dan Arrow Jazz FM. Absolute aanrader; 4,5*

Leuk dat Amp Fiddler aan deze CD meedoet. Voor de geintereseerden, de man heeft ook een solo-album: Waltz of a Ghetto Fly.

Maar dan nu over deze CD. Ben een liefhebber van soul, funk en alles eromheen. Maar niet zo'n heel grote liefhebber van electronic. Maar voeg je dit dan samen, dan vind ik het meestal erg aangenaam(Mr. Scruff bijv.). Met 3 Chairs is dit toch ook wel het geval. Gewoon een lekker plaatje met een grote soulinhoud. Niet een plaatje dat ik vaak op zal zetten, maar zo op zn tijd zal deze het zeker goed doen. Sorry voor het gemiddelde T.O., maar ik hou het tot nog toe op 3,5 ster.

Haha, geen probleem Ben wel verrast dat je het toch goed vindt.

Als je het niet probeert dan weet je het nooit. En deze tip veel goed uit, de volgende misschien niet. Des te meer ik leer kennen.

Terecht een prachtige review T.O., die ik me nog wel herinner aan je line grooves die dieper gaan dan een onderzeeboot

Nu ik meer in de prachtige wereld van deep house duik voelde ik me hier klaar voor. Meteen klinkt dit als klassiek materiaal. Die klankkleur van de bassdrums alleen al... en wat een cohesie... sterk basisch ritme en melodie zijn verstrengeld

Mooie review idd T.O.
Dit zijn wel echt albums die je eigenlijk over een goed geluidssysteem moet horen, om de volle impact van de "dieper dan een onderzeeboot" baselines te ondergaan (29 febr. weer een kans tijdens een 5-uurs solo set van T.Parrish in Paradiso).

Reijersen -> Amp Fiddler is goede maatjes met Moodymann, vandaar dat deze heren vaak met elkaar samen werken.

Hé, nog een detroit house-liefhebber uit Nijmegen!

Ik zie dat je vooral een jazzliefhebber bent, leuk dat dit blijkbaar dan ook bij je smaak aansluit

Ja, dat zag ik. Daar wil ik heen.

T.O., dit is aan jazz verwant, net als veel andere stijlen, is mijn mening

Jazzliefhebber ben ik idd vooral geworden vanuit mijn liefde voor Detroit house. Vele Detroit house muzikanten halen hun inspiratie uit oude soul/jazz/funk en tegenwoordig lijkt het (gelukkig) eerder regel dan uitzondering te worden in de Detroit House scene om "echte" muzikanten voor je platen te gebruiken ipv alles te samples.
Zo is The Rotating Assembly van Theo Parrish eigenlijk gewoon een Jazz band natuurlijk, doet Carl Craig erg veel met Jazzmusici (check zijn album: the Detroit Experiment, en zijn platen onder zijn Innerzone Orchestra alias), en weet ik bij de laatste platen van Moodymann (I'd Rather be Lonely en Technologystolemyvinyl) niet meer of ik ze nu onder Jazz of House moet scharen (wat alleen maar een goede ontwikkeling is naar mijn mening)

Hoor hier ook wat Theo te zeggen heeft over genres vanaf 2m30

Dit is een geniaal album. Hoe electronica met reguliere instrumenten samensmelt is gewoon prachtig. Moodymann en Theo Parrish zijn opzich al erg goede dj's & producers, maar zij koppelen hier hun liefde en kennis over oude soul/jazz/funk aan elkaar en met medewerking van nog wat vrienden komen ze tot iets heel erg sterks. Echt hoofdbeweeg, vingertik, hartverzacht materiaal.