Placebo - Loud Like Love (2013)

Too Many Friends is inderdaad een toppertje

ik hou er van

Wat een ontzettend saai nummer is Too many friends. Slaapverwekkend en behoorlijk eentonig.
Ik hoop dat de rest van de cd niet voortborduurt op die saaiheid want dan is de liefde tussen mij en placebo toch bekoeld.
Het kan meevallen, ik wacht af.

En dat vroeg ik mij precies ook af.. Brian gaf in een interview aan dat ze echter ooit album wilden opnemen, welke totaal anders en vernieuwend ten opzichte van de voorgangers, zoals BMM en SWG, Loud Like Love dus.. Zal wel een groeiplaatje worden.

A Million Little Pieces, Exit Wounds en Bosco zijn erg goede nummers hoor! Wauw. Als geheel is deze LLL echter veel te onevenwichtig. Ronduit kinderachtige songs afgewisseld met songs die zich kunnen meten met het beste werk van de heren.

A Million Little Pieces

@devel-hunt het is een mooie cd

A Million Little Pieces! Soms heb je zo'n nummer dat onder de juiste omstandigheden ineens volledig op z'n plek valt, heerlijk. De beste Placebo-song sinds het Meds-album.

Dat heb ik ook bij Exit Wounds.. kan zo op SWG en Meds. Samen met Hold On To Me.. Typisch een Meds nummer.

Ik verbaas me toch weer enigszins dat ze eerst een behoorlijk sterke en lekker duistere EP (B3) uitbrengen en op dit album een klasbak als Begin the End kunnen zetten maar daar tegenover inderdaad met kinderachtige nummers als Too Many Friends, Rob the Bank en Scene of the Crime aan komen kakken. Het is allemaal niet slecht, maar erg wisselvallig. Exit Wounds, A Million Little Pieces en Purify halen wel een ruime voldoende.

Dat refrein van Exit Wounds (met die heerlijke versnelling): Want you so bad I can taste it


Absoluut. Meesterlijke song. Alles klopt aan dat nummer. Dat einde gaat door merg en been. All my dreaming, torn in pieces.... Kan bijna niet anders dat dit, voor mij dan, de beste song van het jaar is.

"Begin The End" is weergaloos. Rest moet ik nog beter leren kennen maar kom daar nog niet aan toe door Begin The End....

Begin the End, A Million Little Pieces, Exit Wounds en Bosco zijn vier prachtige nummers die tot het beste werk van deze band gerekend mogen worden. Hoewel ik met Bosco nog niet echt een 'klik' heb, hoor ik de kwaliteit er wel degelijk aan af. De andere drie vind ik zelf al wel schitterend, met Begin the End voorlopig op de eerste plaats.

De andere zes nummers zijn redelijk doorsnee rocksongs. Loud Like Love en Scene of the Crime vind ik allebei nog boven het maaiveld uitsteken. De rest doet dat helaas niet. Hoewel ik Too Many Friends best een goed nummer vind, moet ik toegeven dat het tot de zwakkere broeders behoort. Ook Purify en Rob the Bank zijn simpelweg te gewoontjes.
Daarbij komt dat de kneuterige tekst van Rob the Bank me soms de wenkbrauwen doet fronsen. Hoe kan Brian Molko zoiets schrijven? Dat je een boodschap wil overbrengen begrijp ik en dat je dan enigszins beperkt bent in je woordkeus snap ik ook, maar een iets creatievere tekst dan dit had toch wel gekund.

Kortom: Een erg wisselvallig album. Tot die conclusie zijn al veel meer mensen gekomen. De 'simpele' liedjes Purify, Hold on to Me en Rob the Bank vind ik aan de zwakke kant, maar ze klinken gelukkig nog erg vertrouwd. Daar kan ik op een bepaalde manier nog best van genieten. Loud Like Love, Scene of the Crime en Too Many Friends zijn (binnen dit tiental) mooie middenmoters en zijn 'gewoon' goed. De kwaliteitsnummers ten slotte hebben me al aardig in hun greep gekregen en zijn steengoed. Ze zijn allemaal even sfeervol en hebben teksten om je vingers bij af te likken.

Conclusie: Goed album!

Op de achtergrond van Exit Wounds kabbelt trouwens iets wat me onzettend aan Sleeping With Ghosts doet denken, maar dat terzijde.

Ik denk dat met name de Meds liefhebbers met dit album aan hun trekken komen. Vond je dat album -muzikaal gezien- niks, dat zal dit ook niet zo aanslaan. Tekstueel compleet verschillend natuurlijk, dat wel.

Bosco en A Million Little Pieces beginnen toch mijn favorieten van het album te worden. Daarnaast vind ik Exit Wounds een sterke plaat . Het lijntje van de synterciser aan het einde van Hold On To Me doet me sterk denken aan het laatste gedeelte van Passive Agressive

Prima album.

Gezien de reacties hier is het album te vergelijken met Black Market Music.
Daar staan ook een paar misperen op m.i. De andere albums zijn veel consistenter.
Het niveau van Without You I'm Nothing ( ) zal waarschijnlijk nooit meer gehaald worden .... helaas.

Ik heb de twee singles beluisterd en die zijn weer goed. Over de tekst van Too Many Friends kun je twisten inderdaad maar Loud Like Love is goed.
Ben benieuwd naar rest van het album (jammer van de hoes).

wat is er mis met de hoes ......

Goed album zeg! Merkwaardig eigenlijk. Placebo is voor mij typisch zo'n band waarbij ik een nieuwe release helemaal grijs kan draaien om het vervolgens weer te parkeren tot de volgende release. Zou met dit album wel eens anders kunnen uitpakken. Staan wel een paar erg sterke en pakkende nummers op. Toch ook de voorgaande album maar weer eens opzetten.

afschuwelijk, foeilelijk
Een typische MGMT hoes....

Arctic Monkeys dat is pas een afschuwelijke hoes maar het gaat om de muziek
vind de hoes bijzaak naar een paar keer draaien ligt de cd met hoes
toch in de kast

Daarnaast staan de albums van Placebo nou niet bepaald bekend om hun mooie hoezen. Dan vind ik deze van LLL nog alleszins meevallen. But hey, de inhoud is wat telt. En dat is in dit geval prima in orde. Met voor mij iig twee uitschieters.

Juist wel vind ik. Met name Without You I'm Nothing, Sleeping Without Ghosts en Meds zijn mooie hoezen. En onlangs nog de B3 EP.
Maar eens. Bottom line gaat het om de muziek.

en nu nog punten geven

Begin the End Wat een ijzersterk nummer is dat zeg, ik ga dit album snel eens helemaal beluisteren. Ik ben erg benieuwd.

Voorganger Battle For The Sun vond ik juist wel een mooie plaat, dus ik was nieuwsgierig naar Loud Like Love. Deze plaat is vaak een stuk rustiger: er staat veel mooie muziek op, voorbeeld daarvan is het fraaie Hold on to Me. Maar gelukkig ook genoeg steviger werk, zoals het sterke Rob the Bank (of England & America... then take me home: make love!).

Opvallend goed is de zang van Brian Molko en de productie van de plaat. Het klinkt allemaal erg aangenaam in de oren. Andere hoogtepunten zijn A Million Little Pieces, Exit Wounds, Purify & (vooral de piano en violen) op Bosco. De heren hebben het 'gewoon' weer voor elkaar en leveren zo een prima plaat af.

Ik weet eigenlijk niet hoe dat gaat, maar hoewel ik Placebo en ook dit album zeker waardeer, vind ik het jammer dat die prachtplaat I_Con van de Nederlandse band de Staat geen nieuw album van de week is geworden.

De hoezen van WYIAN, Meds, etc. zijn toch schitterend. Deze is inderdaad foeilelijk.

Eerste luisterbeurt gehad en als rasechte fan geniet ik weer van het nieuwe materiaal...Het lijkt allemaal simpel maar laat de plaat even op je inwerken dan heeft het hetzelfde effect als de vorige twee albums. Blijft voor mij de beste band van de laatste jaren, mede door de live optredens. Kan niet wachten tot december..:-)

Na de eerste luisterbeurt heb ik kunnen concluderen dat dit album een stuk wisselvalliger is dan BFTS. Rob the Bank is misschien wel het zwakste nummer uit de volledige discografie van Placebo. A Million Little Pieces is dan juist weer een van de beste nummers die Placebo ooit heeft gemaak. Wat ik met de rest van de cd aanmoet, is mij nog niet geheel duidelijk. Scene Of The Crime, Exit Wounds en Purify vind ik wel aardige nummer maar steken niet boven het maaiveld uit. Bosco klinkt wel aangenamer naarmate ik het nummer vaker draai, maar het is geen meesterwerk zoals Song To Say Goodbye.

Na 1 luisterbeurt ben ik redelijk enthousiast over Loud Like Love. Placebo is een band die me vooral aanspreekt door de fantastische stem van Brian Molko. Battle for the Sun en Without You I'm Nothing vind ik sterke albums, en na het horen van Begin to the End was ik erg benieuwd naar dit album.

Op dit album staan bijna alleen maar goede nummers, maar er zijn wel wat uitschieters en iets mindere nummers. Bosco, Begin the End, Loud Like Love, Exit Wounds en Too Many Friends zijn allemaal fantastische nummers, in deze 5 nummers vind ik Molko op zijn sterkst. Wat een geweldige zanger is dat toch; hij maakt Placebo, in zijn eentje, voor mij direct een retegoede band.

De andere nummers op Loud Like Love zijn ook zeker niet slecht, maar spreken mij nu nog niet zo aan als de andere 5. Hold on to Me en Rob the Bank vind ik zelfs iets te simpel, en deze twee songs vallen wat mij betreft een beetje in het niet.

Loud Like Love ga ik de komende tijd nog erg vaak draaien, en het word ook eens tijd om me wat meer in deze band te gaan verdiepen.

Na de eerste beluistering was ik teleurgesteld. Meer van hetzelfde eigenlijk.
Toen ging ik de bijgeleverde DVD Live At RAK Studio ook maar eens kijken en beluisteren met de koptelefoon. Ik weet niet precies wat er gebeurde, maar opeens viel alles op z'n plaats. Wat klonk het opeens weer heerlijk vertrouwd!
Toegegeven, Placebo slaat geen nieuwe wegen in, maar er staan weer enkele juweeltjes op. Zoals het prachtige Hold On To Me. A Million Little Pieces was bij de eerste beluistering al meteen raak. Exit Wounds knalt uit je speakers. En ja, het album eindigt prachtig met Begin The End en Bosco.
Jammer dat het prachtige Pity Party (Of One) niet op de cd staat. Misschien zelfs wel het mooiste nummer?
Wat betreft de hoes: spuuglelijk!