Placebo - Loud Like Love (2013)

Ik betrap me steeds vaker op een drang dat nummer te luisteren, in die zin was ik wat voorbarig in mijn conclusie.

Dat meen je toch niet? Without You I'm Nothing zit boordevol emotie, terwijl Too Many Friends juist ontzettend oppervlakkig is... Ik luister sowieso bijna nooit meer naar Placebo, maar WYIN vind ik nog steeds een meesterwerk. Too Many Friends vind ik echter het slechtste wat ze ooit hebben uitgebracht, wat zijn die gasten diep gezakt zeg.

Loud Like Love klinkt wel heel vertrouwd als Placebo, maar dat is meteen het probleem. Klinkt heel erg alsof ze op de automatische piloot bezig zijn, zonder enige inspiratie.

Placebo stuurt sinds gisteren via Facebook fragmenten van Loud Like Love de wereld in. Gisteren was Scene of the Crime aan de beurt en vandaag A Million Little Pieces. Het zijn fragmenten van anderhalve minuut dus daar heb je wel wat aan. Ik kan er weinig anders over zeggen dan dat het goed en vertrouwd klinkt.

De komende drie dagen volgt er nog meer.

ik vond placebo nooit echt zo geweldig en ik luisterde het bijna nooit maar too many friends lijkt me wel wat.

Dat het oppervlakkiger is dan alles van op WYIN dat is een feit, ik luister gewoon even graag naar dit nummer als alle nummers van dat album. Zoals ik al zei, het ligt aan mezelf !

Maakt niet uit wat Placebo maakt, het klinkt altijd bij die band. Misschien ligt het aan de zanger die gewoon een perfecte stem en sound heeft. Ook al zitten de songs hier simpeler in elkaar of luister het simpel weg.. het zal niet vervelen. Battle For The Sun luisterde btw ook simpeler weg dan de voorgaande albums. Ik ben benieuwd!

Waar Too Many Friends mij enigszins had teleurgesteld, toverde de single Loud Like Love een grijns op mijn gezicht. In mijn optiek een heerlijke opener en lekker uptempo. Daarnaast is A Million Little Pieces ook te beluisteren, wat ik een tevens prachtig nummer vind. Al met al benieuwd naar de rest!

Placebo: typisch zo'n band die ik maar blijf volgen vanaf het debuut maar die me ook nooit echt 100% heeft weten te raken. Slecht zijn ze nooit, hooguit wel eens ietsje minder maar altijd garant voor een voldoende beoordeling.

Battle for the Sun vond ik maar lauwe soep en ik was wel bang voor deze nieuwe release.

En tja, het klinkt allemaal prima: ze doen hun kunstje weer maar echt raken? Nee, toch niet.
Placebo raakt me met nummers, niet met albums durf ik nu te concluderen. Op dit album staan er weer een paar uitstekende tussen (de titeltrack is een fijne opener bijvoorbeeld en Bosco een schitterende afsluiter) maar daarnaast ook weer nummers die het ene oor in en het andere uit gaan.

Placebo gaat voor de zoveelste keer op de automatische piloot en daar moet je dan tegen kunnen. Ik kan het wel maar of ik dit album over een jaar nog met plezier draai valt te betwijfelen.
Dan trek ik Meds, Without You I'm Nothing of Black Market Music wel uit de kast.

Is-ie al volledig te beluisteren dan?

Ja, ik ben hem nu ook aan het beluisteren. De eerste indruk is dat de scherpe randjes eraf zijn bij Placebo. Ik begrijp wat aERodynamIC bedoelt met automatische piloot. Dat hoor ik hier ook, maar bij eerdere albums van Placebo had ik er geen last van. Dit is het eerste album van Placebo waarop ik hoor dat de drumcomputer een belangrijke plaats inneemt. Misschien wel noodzaak, omdat Steve Forrest niet zo'n geweldige drummer is. Ik vind de zang van Brian Molko minder goed klinken dan op eerdere albums. Het lijkt erop dat hij steeds meer moeite krijgt met zingen. Misschien een resultaat van het roken en het ouder worden.

Too Many Friends en Loud Like Love vond ik in het begin leuk klinken, maar daar ben ik nu al op uitgekeken. Ik ben bang dat dit over een tijdje ook voor de rest van het album gaat gelden. Dit album heeft denk ik een minder lange houdbaarheidsdatum dan hun eerdere werk. Het klinkt allemaal simpeler en het pakt me minder. Het is veelal ook rustiger. Rob The Bank knalt wel, maar is een track waar ik niets mee kan. Purify lijkt op Monster Truck en vind ik ook een mindere track. Hold On To Me klinkt aan het einde als The Movie on Your Eyelids. Scene Of The Crime klinkt schreeuwerig en zeurderig. Begin The End kabbelt wat voort. Exit Wounds lijkt in het begin op een track van Thom Yorke, de tweede helft van het nummer klinkt gelukkig iets beter. Bosco is aardig. A Million Little Pieces is denk ik de beste track van het album. Dat nummer kan zich misschien nog meten met eerder werk.

Ik denk dat ik ook niet hoger ga uitkomen dan de 3,5 ster die nu gegeven is. Waar ik eerder werk van Placebo soms bijna de volle mep kon geven. Ik ga nu maar voor 3 sterren. Het doet me pijn om Placebo een onvoldoende te geven. Een zesje dan maar. Dit is een album waar ik van te voren lang naar heb uitgekeken. Helaas valt het tegen. Dan ga ik maar uitkijken naar het nieuwe U2 album, al duurt dat nog lang. En deze van Placebo zal ik af en toe draaien.

Exit Wounds is veruit het beste nummer op dit vrij matige album. Terwijl Placebo een van m'n favoriete bandjes allertijden zijn. Meds en Sleeping With Ghosts evenaren ze natuurlijk niet meer. Jammer dat er maar 1 nummer uit schiet.

wat een mooi album ik krijg er plofkip kippevel van .dit is een echt luisteralbum
weet niet van sommige mensen dit niet mooi vinden,tzal wel weer
ik geef het gewoon een goede beoordeling
trek toch mijn eigen plan hier zitten een paar mooie
parrels op deze cd

Goed van je.. dat je je eigen plan maakt. Ik geef hem vandaag een beoordeling na nog een luisterbeurt.

heb toch echt een paar goede nummers net gehoord
maar heb respect voor jouw mening
dude

@arrie hoe kun je Bon Iver een 2.5 geven de meesten groepen
maken muziek op de automatische piloot
als het verkoopt maakt het toch niks uit arrie zolang de
mensen het kopen

Dat is dan weer 'zijn' mening hidalgo
Ik snap het ook niet hoe je een plaat van Bon Iver kleiner dan 3.5 sterren geeft, maar dat is gewoon per persoon verschillend.

Exit Wounds spat eruit trouwens.. god wat een typisch Placebo nummer. Geweldig.

Na de eerste twee minuten met een drumcomputer klinkt dat nummer erg lekker. Maar op het einde wordt het wel weer verpest door een gigantisch irritante keyboard. Hier had een gitaarsolo het nummer kunnen redden. Maar dat zit er helaas niet in bij Placebo.

Alleen A Million Little Pieces springt eruit voor mij. Daar krijg ik wel kippenvel van. Dat nummer heeft een mooie spanning en heeft op het einde een heerlijke climax. Bosco is een redelijk nummer. Het album blijft bij mij nog op 3 sterren staan. Ik ben benieuwd naar jouw beoordeling.

Op het einde komt z'n emotie los. Z'n stem is bij dat nummer op z'n best. Het klinkt allemaal makkelijk maar het is denk ik toch een groeiplaatje. Die beoordeling komt vandaag denk ik wel. De 3 sterren die jij geef is nu wel realistisch.

Ik ben eigenlijk best positief na de eerste luisterbeurt maar ik verwachtte er dan ook niet veel van.

Mijn probleem is denk ik dat ik er teveel van verwacht. Bij Placebo leg ik de lat hoog. Ik ben nou eenmaal wat gewend van deze band. Dit album is erg wisselvallig. Ik weet niet wat ik van Purify moet denken. Het nummer klinkt eentonig en het doet me weinig. Bij Rob The Bank slaan ze de plank echt volledig mis. Het is gewoon herrie. Het lijkt wel of zijn gitaar kapot is.

Hier en daar begint het album in zijn geheel beter te klinken. Af en toe krijg ik een opleving. Misschien kom ik toch nog op op 3,5 sterren (ofwel een 7 als rapportcijfer) uit. Maar dat wil ik er nu echt nog niet voor geven.

Met dank aan Fiona Brice van het arrangeren en vioolklanken.

Tja, Placebo lijkt tegenwoordig wel een orkest. Achter iedere versterker zit iemand verstopt. Het klinkt af en toe mooi, maar soms is het toch een beetje too much. Het is waarschijnlijk wel voor een deel te danken aan haar, dat ik A Million Little Pieces zo mooi vind.

Bosco is het minste nummer samen met Rob The Bank.

Ik heb altijd wel een zwak voor Placebo.. dus vandaar dat mijn beoordeling relatief hoog is. Het is blijkbaar een groeiplaat. Ben er eigenlijk wel blij mee. Maar de echte ijzersterke songs als Space Monkey, Song To Say Goodbye, This Picture of In The Cold Light Of Morning staan hier jammer genoeg niet op.

Bosco is een redelijke afsluiter. Time Is Money was hier beter op zijn plaats, en hadden ze beter kunnen bewaren. Bosco is al door vier mensen als favoriete track gekozen. Met Rob The Bank ben ik het volledig eens. Dat nummer is niet eens b-kant waardig.

Ja heel veel mensen zijn van de voortkabbelende Placebo heb ik gemerkt.. Geef mij de echte ziel van Brian Molko maar. Op Meds stonden ook redelijke rustige tracks bij.. maar die waren ijzersterk en met veel ziel gezongen. Het klinkt een beetje geforceerd, maar daar raak je na een paar luisterbeurten over heen.

Ik heb ook altijd een zwak voor Placebo. Maar ik hoop dat ik met mijn beoordeling een signaal kan afgeven naar Placebo. Want het kan echt beter.

Klopt het kan zeer beter. Alleen ik vind het jammer, want ze hebben toch zo'n 4 jaar pauze gehad om goede inspiratie op te doen.

Misschien komt het doordat de druk om te presteren er een beetje vanaf is. Placebo is een grote naam geworden. Er komen toch altijd wel fans naar hun concerten. En het album zal toch wel scoren, omdat het van Placebo is. Als ze dit in het begin van hun carrière hadden uitgebracht, dan keken mensen wellicht anders naar Placebo. Maar ze hebben hun credits al verdiend.

Rob the bank of England and America, Rob the bank of the entire Eurozone, Rob the bank of Mexico
and Canada..

En mensen dan nog "zeuren" over (een deel van) de tekst van Too Many Friends

Ik ben niet eens heel ontevreden na een eerste luisterbeurt moet ik zeggen. Rob the Bank en Hold on to Me zijn wel regelrechte draken van nummers maar met name het tweede deel van LLL vind ik erg prettig om naar te luisteren. Met name A Million Litte Pieces, Exit Wouds en Bosco.

Definitief oordeel volgt nog.

Daar ben ik het mee eens!