Kanye West - Yeezus (2013)

Relevantie

Yeezus betekende de ultieme doodsteek voor de thans betreurde Kanye.

Hij had tijdens zijn leven ongetwijfeld geen boodschap aan de uitlatingen van een wereldvreemde laaglander. Mijn oprechte bezorgdheid werd echter niet zo snel in de kiem gesmoord. Waarom zou ik echter zorgen uiten? Nou, volgens mij was die Kanye de kwaadste nog niet en is de glitterende façade hem zuur opgebroken. Probeer maar eens relevant te blijven wanneer je niets te vertellen hebt. Het is een geheel eigen maar dodelijk onbevredigende discipline.

De lyrics zijn in ieder opzicht een verkrachting van de rede. Voor de slechte verstaander: stupiditeit in het kwadraat. Maar, jongens en meisjes, wij behandelen hier ene melodische langspeler. Met nonsensicaal tekstgebruik valt mits de aanwezigheid van vette deuntjes nog te leven. Ware het niet dat de deuntjes overloes saai blijken.

Wat we overhouden is een album dat klinkt als de cover: door de afwezigheid van een gezicht wekt men de indruk baanbrekend werk te leveren, in realiteit krijgen we een oneindige regressie van kopieën voorgeschoteld.

Haters gonna hate. Het spijt me voor jou, beste Kanye, dat je zo lang moest wachten vooraleer je uit jouw lijden verlost werd. Nu besef je dat de zogenaamde haters met jou het allerbeste voorhadden.

R.I.P.

Geweldig album

Als dit album iets wel heeft, dan is het kracht.

Gelukkig geef jij het album 2,5 sterren beaster. Dat is wel nog altijd maar de helft van wat dit album eigenlijk verdient, maar OK, ik vergeef het je (omdat jij het bent).

Zijn allerbeste meest samenhangende plaat.

Boude stelling. Ik zeg "My Beautiful Dark Twisted Fantasy". Yeezus slaat nergens op. Te krampachtig. In het wilde weg experimenteren.

Ik sluit me hierin toch bij west aan.

My Beautiful Dark Twisted Fantasy vind ik prachtig mooi en heb ik inmiddels ook op 4,5* staan. Maar dit Yeezus is toch niet in het wilde weg experimenteren? Dit is gewoon een keiharde hiphop plaat en wat voor één!

Om dat gecursiveerde moest ik echt wel lachen - denk dat als je 't zou hebben over bijv Killer Mike dat ik dat wel zou beamen., maar in dit geval ...

Dit is gewoon verpopte hop die nooit vlinder wordt. Misschien dat bennerd ook langs een dergelijke lijn denkt. Neemt niet weg dat het aardig is, voor mij een minder geslaagd toetje na de 5 goede gangen ervoor, maar "keiharde hiphop" is het zeker niet, al is K. West wel relevant als 21e eeuwse artiest - met Pablo heb ik overigens vergelijkbare issues.

Ai, hier gaat bennerd toch wel even de mist in. Mjuman ook, maar dat is natuurlijk niet de eerste keer.

Ik ervaar het wel als een keiharde hiphopplaat, wat zou hier precies verpopt aan zijn?

Hier hangt géén mist - en het ging om de term "hard" Kanye West is absoluut niet "hard". niels94, my man, doe jij even je zegje.

Pop: check ff discussie elders; the men who know here hebben dat regelmatig zo getypeerd. Synths in "Hold My Liquor" bijv.

West is veel te postmodern om louter als hiphop weg te zetten - dan doe je hem tekort; daarvoor is ie veel te relevant. Bovendien hij is niet "hard" wat trouwens een bescheten woord is in deze context.

Tracks als On Sight en I'm In It zijn gewoon kapot hard, jeweetzelf.

Het gaat niet om losse tracks van Flupshoven - het gaat om de sound. Je kunt met de beste wil van de wereld Kanye West niet onder een raphoedje alleen vangen.

The guy is taking y'r piss ....

niels94 where are you - the world is lost and it started in Belgium

Zijn eerste twee albums vind ik wel pure hiphop. Maar ik ben het wel eens met je dat het vanaf Graduation niet alleen hiphop meer te noemen is.

?

Ay yo, we can make it till Xmus:

Dixit Niels94:


Bound2 doet heel erg denken aan Tamla Motown (met zijn fragmenten). Sommige stukken moest qua hectiek/drukte denken aan 10cc - The Original Soundtrack (1975) - pure pop is dat, van de drukke soort.

Was ik Niels zou ik nu ook wegblijven - pure innerlijke tegenspraak, gebaseerd op semantische slingerpartij ("hard" - you bet, bro')

Kanye West niet, maar juist deze plaat wel. Wel blij dat ik je aan het lachen heb gekregen Mju. Dat is gezond.

Een van de euvels van deze site is dat mensen graag dingen simpel hebben: steeds op zoek het beste of het slechtste van ... , superlatieven ontbreken zelden, rap/hiphop moet "hard" zijn, maar wtf betekent dit "hard" dan?

Dingen van hun betekenis ontdoen is een bizarre activiteit: waarom zou iets "vet" moeten zijn of "vet cool". Ooit gehoord van een "harde" auto - ik wel

Een keihard album - tuurlijk als je erin bijt wel. Nu staat hier The Throne op - vond Spotify blijkbaar leuk omdat na West op te dienen - na dat vind ik dus een stuk "harder" dan Yeezus; al zitten ook hier oude soul samples in (oa Otis Diedotis) . Als we ieder - generatiegewijs eventueel - aan woorden een andere betekenis geven dan kunnen we heel lang lullen (totdat we slap hangen), maar dan zullen we elkaar nooit begrijpen.

Hard? Markus Fengler is hard - Shed ook: bonkende ritmes. Dit is vrij soft, alleen door de heen-en-weer slingerende samples houden je bezig

Dit is de eerste West die ik *niet* heb gekocht bij release, als dat een teken is

Ik vind dit ook de beste plaat van West, die perfect uitgevoerde hiphop-pastiches van de vorige platen doen mij dan weer minder.

Tevens een plaat die m.i. de zeitgeist toch wel stevig bij de kloten grijpt, ik had van uitgerekend Mjuman wel eigenlijk verwacht dat hij daar enthousiast van zou worden.

Heb 'em net in zijn geheel gespotifietst en - eerlijk gezegd -- snap ik niet waarom ik 'em zo snel heb afgeschreven, geheel in lijn met wat Malcolm Gladwell beschrijft in Blink (The Power of Thinking without Thinking). En al grijpt Pablo me (ook) niet echt, zal ik deze wel een herkans dienen te geven

Ook live op NSJ vond ik West een ferme openbaring; en postmodern genoeg veur miene smek (aldus wethouder Hekking te Juinen).

Pablo vind ik overigens een nogal onsamenhangend geheel met een aantal goede nummers, waar ik dus bewust de LP niet van heb.

Is ook een beetje moeilijk, er is namelijk geen fysieke versie van The Life of Pablo verschenen. Hopelijk ooit nog es in de toekomst... Zeer irritant wel.

Nou, ik heb de gekleurde 'unofficial' LP al in handen gehad in de platenzaak. Maar dus niet gekocht.

Vandaag had ik ineens het gevoel dat ik moest melden dat dit echt een harde plaat is. Hard gewoon. In de zin van... nou ja, vul maar in.

Het Brabantmassief, bijvoorbeeld.

Er is wel een bootleg gedrukt op vinyl. Hoe de kwaliteit is weet ik niet, die van Yeezus is wel zeer goed maar daar raak je dan weer moeilijk aan.

Het is zoals ik in mijn laatste post zei: de beste man is al lang dood. Thank God

De discussie is echter springlevend. Het is een fenomeen, zoveel krediet geef ik deze gay fish wel.

Ja, ik vind het ook niet zo erg dat David Bowie dood is, nu hij vervangen is door Kanye West.

Wat het 1 met het ander te maken zal wel iets voor intellectuelen zijn. Geen voer voor FM dus!