Net als op zijn vorige plaat is hier lome chillwave te vinden waarvan je door het beluisteren ervan in een leuke dromerige trance kan geraken. Het feit dat de meeste nummers niet uit elkaar te halen zijn speelt hier een rol in. Veel verschil met de nummers die op Within and Without staan is er eigenlijk ook niet. Soms kan ik het feit dat er weinig evolutie is tussen 2 albums als een minpunt beschouwen. In het geval van Washed Out is dit niet zo.
Ik krijg hier niet genoeg van.

Van mij mag Ernest Greene nog 5 albums maken in de zelfde stijl. Zolang de nummers maar evengoed blijven. Toch staan hier 3 nummers op die "ietsje" anders zijn dan de andere. It All Feels Right, Don't Give Up en Falling Back zijn ietsje meer pop, ietsje directer en ietsje toegankelijker. Niet dat de rest ontoegankelijk is, maar dit zijn 3 mogelijke singles volgens mij.
Komaan radio zenders! Washed Out verdient een kans. Zeker nu het nog zomer is.
