John Frizzell & Randy Edelman - Gods and Generals (2003)

Randy Edelman componeerde de score voor Gettysburg, een nogal curieuze al zeg ik het zelf. Een ieder bekend met Edelman’s stijl, en dan vooral eerder in zijn carriere, moet zijn opgevallen dat de man thematisch zeer sterk werk kan componeren. Echter de man is zo gesteld op zijn elektronische middelen, die vrij gedateerd kunnen klinken. Bij verscheidene scores als Last of the Mohicans of Dragon: The Bruce Lee Story is dat acceptabel, echter bij een historisch drama als Gettysburg niet. Toch kon hij het niet laten en hoe dat uiteindelijk toch is goed gekeurd is mag een raadsel zijn. De prequel Gods and Monsters bood hem weer de kans om zowel samen te werken met een andere componist alsmede die elektronica tevoorschijn te halen (die ditmaal achterwege blijft). Frizzell componeerde het grootste gedeelte van de score, al doet de score vertegenwoording van Edelman’s deel vermoeden dat hij bitter weinig deed.

Indrukwekkende, complete orchestrale score. Soms een hevige march kwaliteit met heroïsche klanken van zowel orkest als koor, maar het overgrote gedeelte is heerlijk kalm. Met lange stukken voor violen en ingetogen koper elementen treed men binnen in een zeer sombere wereld, alhoewel de warmte er ook is. Die warmte is zo ook terug te vinden in Mychael Danna’s score voor Ride With The Devil. Met hier en daar een Ierse invloed van een doedelzak en fluit, beiden bespeeld door Paddy Moloney, van the Chieftans die ook al te horen waren in Barry Lyndon.

Het mag jammer genoemd worden dat er meerdere scores van John Frizzell zijn voor kleine drama producties die het licht niet zien naar een release. Die van de James Dean film bijvoorbeeld. 4.5 sterren

Gods And Monsters? Dat is een film van een jaar of 7 geleden... Ik denk dat de titel even veranderd moet worden, of vergis ik me?

Het is nu al een keer of 10 zo gebeurt dat ik deze verwar met een andere. Gods and Generals, Gods and Generals, Gods and Generals! Maar Gods and Monsters heeft ook een prima score van Carter Burwell (tussen twee haakjes).

Erg fraaie score. Vooral het eerste nummer is hier favoriet. Nog maar een keertje opzetten, deze CD