Creed - Weathered (2001)

als je het over grootste miskopen allertijden hebt... staat deze in mijn top 3

Prima bandje, eigenlijk een beetje een situatie als Kane in Nederland. Kwal van een zanger, arrogant en waarbij deze gedeeltelijk is blijven hangen in een eerdere Donald Duck imitatie, of Eddie Vedder imitatie, of hete aardappel, ach u begrijpt me wel. Desalniettemin technisch een prima, hoogbegaafde band die gewoon een sterke compositie kunnen maken. Eigenlijk is kane nog veel erger, want oom Dinand bepaalt wie er in zijn band zit, zo niet Scott Stapp.

Gelijk het album maar even naar drie sterren geholpen, vanuit de psychologische 2,99. Is het tenminste evident dat die MM puristen en moderators er toch geen hout van snappen.

Ik vond het destijds wel een redelijke plaat maar naar herbeluisteren vind ik Human Clay toch echt sterker. En op de stem van Scott Stap is voor mij ( zeker nu ) de zwakke schakel van deze band. Dan hoor ik veel liever Myles Kennedy van Alter Bridge.

Hier ben ik het 100% mee eens. CREED is een stevige PearlJam variant die mij zeer goed kan bekoren. Iets zwaarder als hun vorige album, wat ik ook al een goed product vond

pffff, ik ga niet hier vertellen dat Creed een waardeloos bandje is (daar hebben we genoeg andere mensen voor), maar bovenstaande opmerking vind ik toch wat te veel eer voor Creed... daar is hun repertoire toch te oppervlakkig en doorsnee voor......

ik heb Creed altijd wel een leuke band gevonden, dit album is zeker niet hun sterkste en de zanger heeft normaal gesproken een mooie stem maar hier is dat iets minder.
Hier is het wat harder, waardoor ze wat meer doorsnee zijn gaan klinken. Ik vind de metal achtige gitaren wel ok, maar de zanger klinkt nu gewoon heel average wat zonde is voor hun typische geluid.
Overall zou ik gaan voor tussen de 3 en 3,5*. Voor nu 3 *

Beetje schizofreen album, deze derde van Creed. Bevat een paar van de stevigste (en beste) songs die ze ooit hebben gemaakt, zoals de woeste opener Bullets en het lekker zware titelnummer, maar daarnaast wordt er nogal op safe gespeeld. Het resultaat is wisselvallig, maar doet wat mij betreft niet onder voor de eerdere albums. Het is in ieder geval het minst saaie album van de band.

Tja, ik ben er niet echt van onder de indruk. Creed heeft een erg wisselvallig stemming in hun albums en ik snap aan de ene kant ook best wel dat deze band een beetje uit elkaar is gevallen, en dat hij nog niet opgeheven is daar sta ik versteld van eigenlijk. Eerlijk gezegd begint het album kakkie hard, met 'Bullets' slaan de heren in als een bom maar na 'Who's Got My Back?' zakt dit niveau weer wat in en worden de heren weer wat terug houdend.

Dus, het nummer 'Bullets' vond ik persoonlijk het beste. Maar met de nummers 'Who's Got My Back?' en 'Weathered' wisten ze me ook nog wel aardig te vermaken. De rest daarin tegen vond ik echt wel minder, en hebben ze soms weer wat trekjes naar het voorgaande album wat ik drie keer niks vond. Met deze album weten de heren me wederom niet te overtuigen, toch vond ik hem beter als zijn voorganger, is hij op sommige momenten weer wat harder en dat vond ik toch leuker, Scott gebruikt eindelijk zijn stem weer beter en het klinkt allemaal wat georganiseerder. De productie is prima maar, de vonken spatten nog niet van 'Creed' af en ik denk dat, dat ook nooit meer zal gebeuren.

Voorlopige tussenstand:
01. My Own Prison
02. Weathered
03. Human Clay

Creed, altijd wat onderschat geweest door de arrogante zanger scott Stapp. Bomvol vooroordelen en dat is jammer. Als je deze plaat luistert zitten er echt hele goede songs bij. One last breath en My sacrifice, zelfde soort songs in mijn ogen maar zo theatraal dat ik het geweldig vind.
Klinkt gek maar dat ze zo onderschat en gehaat worden zijn ze voor mij nog meer likeable. Niet gezien talent is altijd jammer.
Wel de lelijkste hoes ooit

Waar Creed op vorige albums vooral een Pearl Jam imitatieband was, pakken ze hier andere grunge invloeden. Met name Soundgarden en in mindere mate Alice In Chains zijn hoorbaar op dit album. Dat maakt het album niet slecht, want er zit een aantal goede songs bij, maar hun slechte imago raken ze nooit meer kwijt.

Of het te maken heeft met een verkeerd imago of dat ze door velen 'gehaat' worden lijkt mij een objectieve beoordeling niet in de weg staan. Dit bandje rondom Stapp en Tremonti heeft in mijn ogen nooit blijk gegeven van een 'eigen gezicht'. Dat is jammer want met name Teremonti liet later blijken duidelijk op eigen benen te kunnen staan met kwalitatief degelijke platen. Creed bleek (en is voor mij nog steeds) in alle ogen een kwalitatief armoedige mix van enkele vaandeldragers in Seattle. De gemaakte bombast, de pathetische voordracht van Stapp met typische 'aardappel in de keel' stem en het format waar de meeste songs van deze band aan voldoen maakt dat ik altijd direct teruggrijp naar de betere voorbeelden. Voor de een zal dat een hoge waardering niet in de weg staan, voor mij is dit te bedacht, te formule matig en daarnaast mis ik enig avontuurlijke inborst bij de heren.

Gelukkig heb ik een totaal andere smaak @milesdavisjr. Gewoon een paar heerlijke albums afgeleverd. Zo kun je elke groep wel ontrafelen, totdat er dus niets van over blijft..

Klassiekertje, hoge bomen vangen veel wind

Wat een gezever ook hier weer van mensen die waarschijnlijk nog geen eens vader Jacob op de blokfluit beheersen.
Get a life.

Tijdloos album die ik nog vaak draai